Neelie Kroes

Met een charmante glimlach legde de machtigste vrouw van Nederland uit hoe belangrijk die EU toch is. Geen oorlog meer in ons deel van Europa sinds 1945. Van 6 naar 27 lidstaten, waaronder veel voormalige Oost-Europese communistische landen. Eén interne markt. Zo somde zij de zegeningen op, maar overtuigen deed ze niet.

De beeldvorming is er een van een economische unie die maar ongebreideld blijft groeien, die ineens een politieke unie wil worden met een Europese regering zonder dat de burger daarin wordt gekend. Het is het beeld van de EU die komend jaar weer 6 tot 7 miljard extra wil hebben, bovenop de huidige 126 miljard, om zonder onderscheid een wirwar van zinvolle maar ook idiote projecten te financieren. Tegelijkertijd moet Nederland stevig bezuinigen. En dan zijn er de berichten over forse cao-stijgingen voor Europese ambtenaren, terwijl de Nederlandse ambtenaar de broekriem moet aanhalen. Tja, het valt nu eenmaal slecht als 2.500 topambtenaren van de EU, die stuk voor stuk meer verdienen dan de Balkenendenorm, extra vrije dagen eisen voor hun overwerk bovenop de zeer riante 54 vakantiedagen per jaar.

Als de EU ook zelf belasting wil gaan innen bij de burger, dan zit de schrik er goed in. Intussen geeft de Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlandse Zaken, Catherine Ashton, miljoenen uit aan een zinloze pr-campagne om haar populariteit te verhogen. Dit zijn slechts enkele voorbeelden van de vele die de voorvechters van de EU in Brussel scheiden van de Nederlandse burger en bestuurder. De nieuwe pasja’s zitten in de Europese hoofdstad. Zij gedragen zich als regenten. Tegen dat beeld, dat ook een stukje werkelijkheid is, is geen kruid gewassen.

Neelie Kroes heeft het dan moeilijk de Europese Unie te verkopen. Terwijl juist zij de dominante positie van Microsoft in Europa hard heeft aangepakt. Zij heeft het bierkartel opgerold. Nu strijdt ze weer tegen de hoge kosten van mobiel internetten bij het surfen op het web in het buitenland. Ze pakt kindermisbruik op internet aan. Ze gaat ervoor zorgen dat in 2013 elke inwoner van de EU toegang heeft tot het world wide web. Dat zijn zaken die de Nederlandse burger en bestuurder direct raken. Een zuinige EU zou van dit soort zaken haar speerpunten moeten maken in plaats van een voortdurende honger naar uitbreiding, extra geld, macht en weelde te etaleren.