Mystery Burger: Slagveld
’We hebben net lootjes getrokken en als eerste is het woord aan OOG’, zegt burgemeester Annette Bronsvoort. Na een rappe behandeling van de hamerstukken, zal ook het voorstel voor het opknappen van het kunstgrasveld van voetbalvereniging SV Grol in de gemeente Oost Gelre met unanieme stemmen worden aangenomen. Maar helemaal zonder strijd gaat dat niet.
‘Ik ben blij dat u de urgentie van de vervanging ziet,’ zegt wethouder Bart Porskamp als eerste — al doet hij dat klinken alsof hij met de sandwichmethode heeft geleerd eerst iets positiefs te zeggen. ‘Op kurkvelden zijn geen garanties te geven,’ stelt Porskamp. Daarnaast is kurk, volgens de wethouder, ook niet duurzaam. ‘Er moeten bomen voor worden geschild,’ weet de bestuurder. Porskamp ontraad de raad het amendement. ‘Ik kan ‘m wel helemaal afpellen, maar ik ontraadt ‘m maar gewoon,’ zegt de wethouder nurks.
‘Het nieuwe coalitieprogramma noemt op elke pagina het woord duurzaam,’ oppert Wallerbos. ‘De bouw van het Educatief Kindcentrum moest zonder financiële onderbouwing naar de hoogste duurzaamheidsklasse,’ schampert Gerard Klein Gunnewiek (Nieuwe Liberalen). ‘Nu hebben we zekerheid én duurzaamheid,’ vindt hij.
Die boodschap lijkt bij het CDA aan te komen. ‘Wij vinden dat de sportclub zelf de keuze moet maken of ze kurk- of rubberkorrels willen,’ zegt Ruud Krabbenborg van die fractie. Hij stelt met een tweede amendement voor om in het raadsbesluit de keuze aan de club te laten én de financiële consequenties daarvan af te laten hangen. ‘240 duizend euro als ze kiezen voor rubber, en 265 duizend euro als het kurk wordt.’
‘Ik vind best dat wij als raad clubs mogen verplichten te kiezen voor de duurzaamste optie,’ probeert Jerry van der Meulen (D66) nog, maar ook de Democraat telt al snel zijn knopen. Het voorstel van Oog en zijn fractie haalt het niet, het compromis van het CDA wel. Dat betekent dat de raadsfracties nog een kans is gegund om hun voorkeursoptie te bepleiten. Nu niet bij elkaar, maar bij de voetbalbestuurders van SV Grol. Zoals dat gaat met compromissen, die dan nooit helemaal voelen als politieke besluiten, maar meer als smoesjes om een politieke strijd niet in het parlement maar ergens anders te gaan voeren.
John Bijl
Meer columns van John Bijl vindt u hier.
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.