Mystery Burger: Moeilijkdoenerij

‘Ik voel me soms net een secretaris,’ zegt wethouder Jan van Tulden. De bestuurder heeft zojuist een waslijst aan vragen van de gemeenteraad van Cranendonck gekregen. Eigen schuld, moet-ie maar betere raadsvoorstellen schrijven.

Volgens de agenda moet de raad het vanavond gaan hebben over de bouw van het gemeenschapshuis De Borgh. ‘Kennisnemen van de stand van zaken’ staat er op de agenda. Vreemd genoeg staat dat agendapunt tussen de stukken waar de raad een besluit over moet nemen — en ‘kennisnemen van’ klinkt nou niet als iets waar je als raad een besluit over moet nemen.

De eerste die over het voorstel begint is Jordy Drieman (VVD), al bij het vaststellen van de agenda.  ‘We hebben om half 3 vanmiddag nog een gewijzigd raadsvoorstel gekregen,’ zegt Drieman. Hij heeft het stuk niet kunnen lezen, laat staan het met zijn fractie besproken. ‘We hadden geen zin om dit voorstel tussen de soep en de aardappelen te behandelen,’ vindt ook Janneke van Happen (CDA).

Toch blijft het voorstel op de agenda staan. Drieman stelt wel voor om met een schorsing een leespauze in te lassen. Van Happen is het daar mee eens. ‘We willen weleens van de wethouder horen waarom het op de agenda moet staan.’ Maar liefst 20 minuten heeft de raad daarvoor nodig, maar veel duidelijker is het hen niet geworden. ‘We moeten akkoord gaan met ‘dé voorgestelde oplossingsrichting’,’ zegt Karel Boonen (Cranendonck Actief), ‘maar wat is de ‘voorgestelde oplossingsrichting’?’ Geen gekke vraag, vooral omdat de raad drie jaar geleden al opdracht en budget heeft gegeven voor de bouw van het gemeenschapshuis. ‘Wat besluiten we nu?’ wil ook Drieman weten. Volgens hem is er niets wezenlijks veranderd in het voorstel. ‘In het voorstel staat eigenlijk dat de wethouder z’n werk moet gaan doen,’ constateert Patrick Beerten (ELAN).

‘Ik heb in 2005 een krediet van u gekregen met de opdracht het gemeenschapshuis met de inrichting op te leveren,’ begint wethouder Van Tulden. Door de stijging van de bouwkosten moesten de wensen tegen het licht gehouden worden. Het gebouw wordt nu kleiner, legt de bestuurder uit. Daarnaast heeft Van Tulden bedacht de inrichting van het huis nu uit de plannen te halen — en die bijvoorbeeld te financieren door de meer betaalde activiteiten in de zaal te houden. ‘Daar wil ik graag van u een akkoord hebben.’ Hij heeft maar liefst twintig minuten voor zijn betoog nodig. ‘Het is budget-neutraal.’

‘U heeft het aanbesteedt en het binnen de kaders gehouden,’ herhaalt Beerten de woorden van de wethouder, ‘en nu wilt u toestemming om buiten de kaders te treden?’ Van onbegrip zwaait hij met z’n armen. ‘Ik leg u een budget-neutraal voorstel voor,’ antwoord de wethouder gepikeerd. Beerten fronst. ‘Als u binnen de kaders blijft, waarom heeft u dan een tweede besluit van ons nodig?’ vraagt hij. ‘Ik kan alleen binnen de kaders blijven als u nu akkoord gaat met het voorstel,’ antwoordt de wethouder cryptisch.

‘Ik blijf het onduidelijk vinden,’ zegt Van Happen. ‘Ik heb u uitgelegd waarom ik vind dat ik een nieuw besluit nodig heb,’ vindt Van Tulden. Hij is meer onderuit in z’n stoel gaan zitten. ‘Ik vraag geen geld.’ De verwarde raadsleden schudden met hun hoofden. Na weer een kwartier schorsen besluiten ze toch maar het hele voorstel van de agenda te halen en geen besluit te nemen over gemeenschapshuis De Borgh. Zonder te weten of dat überhaupt nodig was. Gezien het belang wat iedereen hecht aan het gemeenschapshuis is men vast nog niet over De Borgh uitgesproken. Maar misschien kan dan iemand eerst eens helder voor de raad opschrijven welk besluit er van hem wordt verwacht.

John Bijl
Meer columns van John Bijl leest u hier.