Machteloos

De eerste column gaat over het Openbaar Ministerie dat besloten heeft om de vervolging van de Hells Angels te beëindigen. Waar het in Duitsland wel gelukt is om de Hells Angels te verbieden blijkt dat in Nederland niet te lukken, ondanks het nodige 'circumstantial evidence'. Juridisch ben ik gelukkig niet goed genoeg onderlegd om hier een genuanceerd oordeel te hebben, dus als onwetende burger denk ik: 'Mmmm, dat deugt niet'. Hadden we niet politici gekozen om wetten te maken zodat we boeven aan kunnen pakken?

De tweede column gaat over de Europese Verkiezingen die vandaag gehouden worden. 'Mijn' partijleider Wouter Bos riep vorige week dat 'mijn' partij vier kandidaten heeft voor de opvolging van Neelie Kroes . 'Twee mannen, twee vrouwen'. Een schot voor de boeg, de PvdA wil meer bestuurlijk functies, ook in Brussel.

Bos legt met zijn uitspraak ongewild een groot probleem van de Nederlandse politiek bloot. Politieke partijen hebben het monopolie op het verdelen van bestuurlijke functies, terwijl die partijen daar volstrekt niet op zijn ingericht. Want een professioneel headhuntersbureau PvdA ('Voor sterke en sociale managers') zou er heel anders uitzien, en dat geldt voor alle politieke partijen. Partijen zijn in Nederland vrijwilligersorganisaties met chronisch geldgebrek, belachelijk weinig leden, waarvan een nog belachelijker klein percentage actief lid is.

Waar een goed headhuntersbureau die kleine recruteringspool als een groot probleem zou zien, hebben de leden van politieke partijen er alle belang bij om de pool zo klein mogelijk te houden. Dat maakt de kans op een benoeming voor jezelf immers groter.

Het meest pijnlijke van de uitspraak van Bos is dat hij er geen enkele moeite mee lijkt te hebben om Kroes aan de kant te schuiven. Ze is immers van een andere partij. Maar Kroes is de meest succesvolle Nederlands EU-commissaris ooit. Ze verdient niets dan lof voor haar genadeloze aanpak van de grote moderne monopolies van onze tijd, zoals Microsoft en Intel.

Sterker nog, Kroes is de enige politica in de wereld die dat monopolie serieus aan heeft durven te pakken. Maar ze moet van Bos het veld ruimen omdat de PvdA-leider lijkt te vinden dat zijn eigen mensen voorgaan. Ik neem aan dat hij daar genuanceerder over denkt, maar het is precies dat sentiment waarop Wilders de grootste partij van Nederland gaat worden. Op zijn zachtst gezegd: niet handig, Wouter.

En dan heb ik nog een derde column, over één van mijn favoriete onderwerpen, het rookverbod. De Catch-22 (Nog niet gelezen? Doen!) is inmiddels compleet. Want er is niet alleen de Bredase rechtszaak, maar ook nog een Groningse. Het kan geen toeval zijn dat het café in kwestie 'De Kachel' heet. Het OM wil het beroep tegen 'De Kachel' voortzetten, want het wil niet wachten op een uitspraak van de Hoge Raad over de zaak in Breda. Met als potentiële uitkomst dat er straks twee tegenstrijdige rechterlijke uitspraken liggen en het voor horeca- ondernemers volstrekt onduidelijk is waar ze aan toe zijn. Ondertussen is het in Den Haag erg stil. Op deze manier wordt de rechter gedwongen om politieke knopen door te hakken, iets wat veel gezichtsverlies betekent voor de politiek. Geen wonder dat het vertrouwen in de politiek inmiddels op het niveau van een autoverkoper is aangeland. Politici die niet in staat zijn om zoiets eenvoudigs als een rookverbod te regelen geven ons als burgers weinig vertrouwen dat meer complexe vraagstukken wel bij hen in goede handen zijn.

Dat zijn bij elkaar drie minicolumns over politieke knulligheden van de afgelopen week, en dat is teveel. Teveel knulligheden, teveel gepruts. Teveel zaken die voor alle rechtstreeks betrokkenen in Den Haag misschien nog wel uit te leggen zijn, maar die op ons als toeschouwers een wanstaltige indruk achterlaten.

En dan is er de laatste column, over de man die garen spint bij al dit doormodderen. De man die groot groeit op het sentiment 'Waar zijn ze gebleven, de politieke bestuurders die met hun knipmes je treinkaartje doorbóóóórden!?'. Maar helaas, Geert Wilders was de afgelopen week nog wel het meest de weg kwijt. Op basis van het boek van een Nederlandse journalist over haar ontvoering en verkrachting door de Taliban beschuldigde hij de hele Nederlandse elite - bestaande uit 'politici, journalisten, rechters, subsidieslurpers (en) ambtenaren' - ervan de weg kwijt te zijn.

Later kwamen daar nog de VPRO en doctorandussen met designerbrillen bij. Misschien is de Nederlandse elite de weg wel kwijt. Misschien bestaat die ook wel uit politici, journalisten, rechters, subsidieslurpers en ambtenaren, alhoewel ik dat betwijfel en ook niet hoop. Hoe dan ook, die stellingen onderbouwen met een verkrachting is niet alleen smakeloos maar ook echt domme onzin. Iemand die de minister-president van Nederland wil worden kan zich zo'n blunder niet permitteren. Een uitglijer van formaat, waar hij nog spijt van zal krijgen, ondanks de stoere weigering om excuses te maken.

Als Wilders een echte vent is/was kan hij beter de afgebroken vervolging van de Hells Angels aangrijpen als illustratie dat Nederland een land is waar dubieuze zaken wat al te makkelijk getolereerd worden. Dan was ik het met hem eens geweest. En bovenal dient hij alsnog excuses te maken, dat zou hem sieren en weer twee extra zetels opleveren.

Frans Nauta