Ma Belle Vue
Résidence Bellevue, Vaalserberg, Zuid-Limburg. Wie zou er niet willen wonen? Toen ik met mijn gezin afgelopen dagen naar het drielandenpunt toog – leerzaam en leuk! – zagen wij dit monsterlijke flatgebouw al vanuit de verte liggen. Een – naar ik inschat – verzorgingsflat voor de oudere medemens, die zijn laatste dagen kan slijten op de elfde verdieping, met uitzicht op de geweldige natuur rond de Vaalserberg.
Hoe zou de bewoner van Résidence Bellevue het vinden als honderd meter verderop een vergelijkbare flat was gebouwd, precies in het zicht van Résidence Bellevue? Niet zo leuk waarschijnlijk, want het zou afbreuk doen aan zijn mooie uitzicht.
In Haarlem, waar ik woon, is onlangs een flat van twintig verdiepingen neergezet. Voor de kenners: bij de Maria Stichting. In vormgeving is het een monstrueus geval; Verkeerde kleur stenen en teveel glas. ’s Avonds kijkt de hele omgeving tegen twintig verdiepingen geel-verlicht trapportaal aan. Het gebouw ziet er niet uit. Maar als bewóner heb je een prachtig uitzicht op de rivier de Spaarne, en op de weilanden die daar achter liggen.
Het zijn twee voorbeelden van meer van dit soort gebouwen. In Tilburg hebben ze Westpoint, een wolkenkrabber van 150 meter. In Utrecht hadden ze iets vergelijkbaars gepland in Leidsche Rijn. Geweldig wonen voor de bewoners. Een drama voor de bewoners in de omgeving, die tegen zo’n lelijk gebouw aankijken en hun uitzicht verpest weten.
Het is vanuit de projectmakelaar, de gemeente en de bewoners begrijpelijk dat dit soort gebouwen worden gebouwd. De projectontwikkelaar en de gemeente verdienen er goed aan. De bewoner heeft een prachtig uitzicht.
Maar de omgeving lijdt eronder. In Haarlem, vanuit de smalle straatjes in de oude binnenstad, kijk je tegen het monsterlijke trapportaal van die flat bij de Maria Stichting aan. Voorheen zag je alleen de lucht. En Résidence Bellevue in Vaals verpest de prachtige natuur rond het drielandenpunt.
Het is volgens mij de tijdgeest die zich hier laat gelden. Het individu is belangrijker dan het collectief. Het gebouw is belangrijker geworden dan de omgeving waarin het wordt neergezet. En de individuele behoefte van de bewoners is belangrijker geworden dan een harmonieus samengaan van woning en omgeving.
Wat overigens niet wil zeggen dat ik tégen hoge gebouwen ben. Ik vind dat de gemeente Den Haag een prachtig ‘Manhattan in het klein’ ontwikkelt tussen het stadhuis en het Centraal station. Daar is duidelijk eerst nagedacht over wat voor karakter de omgeving moet hebben, en vervolgens zijn de gebouwen die de omgeving maken, er op aangepast. Het kan dus wel. Waarom zijn er dan zoveel voorbeelden van het tegendeel?
Paul Lensink
In Haarlem, waar ik woon, is onlangs een flat van twintig verdiepingen neergezet. Voor de kenners: bij de Maria Stichting. In vormgeving is het een monstrueus geval; Verkeerde kleur stenen en teveel glas. ’s Avonds kijkt de hele omgeving tegen twintig verdiepingen geel-verlicht trapportaal aan. Het gebouw ziet er niet uit. Maar als bewóner heb je een prachtig uitzicht op de rivier de Spaarne, en op de weilanden die daar achter liggen.
Het zijn twee voorbeelden van meer van dit soort gebouwen. In Tilburg hebben ze Westpoint, een wolkenkrabber van 150 meter. In Utrecht hadden ze iets vergelijkbaars gepland in Leidsche Rijn. Geweldig wonen voor de bewoners. Een drama voor de bewoners in de omgeving, die tegen zo’n lelijk gebouw aankijken en hun uitzicht verpest weten.
Het is vanuit de projectmakelaar, de gemeente en de bewoners begrijpelijk dat dit soort gebouwen worden gebouwd. De projectontwikkelaar en de gemeente verdienen er goed aan. De bewoner heeft een prachtig uitzicht.
Maar de omgeving lijdt eronder. In Haarlem, vanuit de smalle straatjes in de oude binnenstad, kijk je tegen het monsterlijke trapportaal van die flat bij de Maria Stichting aan. Voorheen zag je alleen de lucht. En Résidence Bellevue in Vaals verpest de prachtige natuur rond het drielandenpunt.
Het is volgens mij de tijdgeest die zich hier laat gelden. Het individu is belangrijker dan het collectief. Het gebouw is belangrijker geworden dan de omgeving waarin het wordt neergezet. En de individuele behoefte van de bewoners is belangrijker geworden dan een harmonieus samengaan van woning en omgeving.
Wat overigens niet wil zeggen dat ik tégen hoge gebouwen ben. Ik vind dat de gemeente Den Haag een prachtig ‘Manhattan in het klein’ ontwikkelt tussen het stadhuis en het Centraal station. Daar is duidelijk eerst nagedacht over wat voor karakter de omgeving moet hebben, en vervolgens zijn de gebouwen die de omgeving maken, er op aangepast. Het kan dus wel. Waarom zijn er dan zoveel voorbeelden van het tegendeel?
Paul Lensink
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.