Loos verbod

In de Sint Pieterstraat in Valkenburg aan de Geul staat Hotel Scheepers. Eigenaar Leon Scheepers woont naast zijn werk. Tegen de achterkant van het privéhuis staat een garage op een binnenplaats die te bereiken is via een onderdoorgang. ‘Het is een brede garage,’ zegt Scheepers. Op het platte dak wil hij een slaap- en badkamer bouwen voor privédoeleinden. Volgens de plannen blijft er nog een stuk plat dak over als de opbouw klaar is.

B en W verstrekken in 2004 een vrijstelling en bouwvergunning. Daarin staat het gebruiksvoorschrift dat Scheepers het resterende platje niet mag gebruiken als dakterras. Niemand slaat acht op deze kleine lettertjes. En er is ook niemand die bezwaar maakt tegen de vrijstelling en bouwvergunning. Scheepers laat de verbouwing volgens plan uitvoeren. Op het platje zet hij een schutting en legt hij een vlonder. Daarmee heeft het huis een dakterras, net als veel andere woningen in de directe omgeving.

In 2006 is twee huizen verderop M. Habets komen wonen. Habets (die niet bereikbaar was voor commentaar) verzoekt de gemeente in 2007 handhavend op te treden tegen het dakterras. De gemeente weigert dit en wijst Habets’ bezwaar tegen die weigering af. Dan ontspint zich een juridisch gevecht waarvan alleen juristen, handhavers en vergunningverleners wijzer worden.

De rechtbank Maastricht verklaart het beroep van Habets gegrond. Omdat de vergunning definitief is geworden, is het terrasverbod dat volgens de rechter ook. B en W moeten daarom een nieuw besluit nemen. In plaats daarvan stapt het college echter naar de Raad van State. Het erkent dat het een fout heeft gemaakt door een gebruiksverbod op te nemen in de bouwvergunning. Dat kan nu eenmaal niet. Maar daarom is de bepaling van rechtswege nietig en kunnen wij niet handhaven, vindt de gemeente.

De Raad van State ziet dat deels anders en zet de puntjes op de i. Een gebruiksvoorwaarde in een bouwvergunning opnemen kan inderdaad niet. Maar dat maakt het verbod niet van rechtswege nietig. Je kunt er nog bezwaar en beroep tegen aantekenen. Omdat dat hier niet is gebeurd, is de gebruiksvoorwaarde ‘in rechte onaantastbaar’ geworden en moet Scheepers zich eraan houden. Als hij dat niet doet, kan de gemeente echter weinig uitrichten.

Scheepers overtreedt de Woningwet niet omdat de bouw is uitgevoerd volgens de vergunning. Het bestemmingsplan overtreedt hij evenmin, want dat staat dakterrassen toe. Volgens Scheepers zijn de gevolgen voor de buurman te overzien: ‘Ik heb een druk bedrijf. Als ik vijf keer per jaar op het terras zit is het veel. Ik kan niet over de schutting kijken en maak geen lawaai.’

Vindplaats: LJN BL0747