Heijmans: Weertse wethouder speelde kwalijke rol

Wethouder Geert Gabriëls (LokaalWeert) had volgens oud-burgemeester Jos Heijmans persoonlijk belang bij diens gedwongen vertrek. Heijmans (67) legde begin dit jaar zijn taken neer als burgemeester van Weert. Op 3 juni nam de raad van Weert een motie van wantrouwen tegen Heijmans aan.

Ondermijning

Heijmans meent dat de besteding van COA-gelden ‘zogenaamd zonder mandaat’ en het verstrekken van subsidie aan een stichting waarvan hij zelf voorzitter was, ‘niet de ware redenen’ van zijn gedwongen vertrek kunnen zijn geweest. ‘Ik had op 1 februari mijn taken neergelegd. Op onverklaarbare wijze had wethouder G, ondanks een negatief advies, binnen twee weken een vergunning verleend die ik al drie jaar op rij had geweigerd. Dit op dringend advies van politie en Openbaar Ministerie vanwege het gevaar van ondermijning. In dat verband moest ook de Bibob-coördinator het veld ruimen. Misschien zal het OM daar nog onderzoek naar doen’, schrijft Heijmans in zijn boek HARDT; een menselijk drama waarbij de lokale politiek zich van zijn duisterste kant laat zien, Dat boek komt op 1 december uit. Alexander Pechtold, voormalig voorman van D66, kreeg vandaag uit handen van Heijmans het eerste exemplaar.

Lijken

De oud-burgemeester van Weert schrijft in HARDT over de geschiedenis van het asielzoekerscentrum in de voormalige Van Hornekazerne, over zijn passie voor rechtvaardige asielopvang en de breuk met de wethouders en de gemeenteraad. De gemeentesecretaris bleek tijdens die laatste episode incompetent en de wethouders waren volgens Jos Heijmans uit op persoonlijk gewin. ‘Empathisch vermogen is totaal niet aanwezig bij de wethouders. De politieke ambitie van sommigen gaat zover dat ze over lijken gaan!’ De regionale krant De Limburger was een ‘gewillig hulpmiddel om de publieke opinie te bewerken. De krant had als doel Heijmans zoveel mogelijk te beschadigen’, schrijft de oud-burgemeester van Weert.

Verdedigen

Bureau Berenschot oordeelde op 28 mei in een onderzoeksrapport dat Heijmans niet bevoegd was om COA-geld te besteden. Ook wekte hij de schijn van belangenverstrengeling door subsidie toe te kennen aan de Stichting International Award for Young People waarvan hij zelf voorzitter was. Heijmans: ‘Steeds maar weer spookt de vraag door mijn hoofd: Wat heb ik misdaan? Waar heb ik dit aan verdiend? (…) ‘Ik heb nooit, maar dan ook nooit een cent in mijn eigen zak gestoken of iemand iets beloofd. Wel heb ik mensen geholpen die het hard nodig hadden.’ (…) Min of meer ‘out of the blue’ zit je van de ene op de andere dag thuis en word je naar mate de dagen verstrijken via de krant weggezet als een crimineel. Je wordt eerst verdacht gemaakt, vervolgens beschuldigd en uiteindelijk veroordeeld zonder dat je daar ook maar enige invloed op kunt hebben of je mag verdedigen!’

Onderschat

Niet alleen hij, ook zijn medestanders in het gemeentehuis moesten het volgens Jos Heijmans ontgelden. ‘In de nasleep van mijn gedwongen vertrek is ambtenaren, die dicht om mij heen gewerkt hadden, ontslag aangezegd of zijn contracten niet verlengd. Anderen zijn naar huis gestuurd, ziek gemaakt of overgeplaatst.’ Heijmans erkent in HARDT wel fouten. Er had een veel betere en duidelijkere administratie gevoerd moeten worden en ‘over sommige zaken, hoe privacygevoelig dan ook, had ik beter moeten communiceren’, schrijft Heijmans. Maar hij was vooral het slachtoffer van een kwaadaardig college en een goedgelovige raad. ‘Ik ben te goed van vertrouwen geweest. Ik heb veel te veel gerekend op de teamspirit. Ik heb de politieke ambitie van sommigen danig onderschat. Als linkse politicus heb ik te weinig rekening gehouden met het rechtse politieke spectrum van Weert.’

Volgende week in Binnenlands Bestuur nummer 23 een interview met oud-burgemeester van Weert Jos Heijmans.