Kramp
Als God bestaat, wordt Hij in de aansturing van Zijn Nederlandse filiaal ongetwijfeld geadviseerd door Theo van Gogh. Want hoe kan het anders dat op de dag dat Nederland herdenkt dat Van Gogh vijf jaar geleden werd vermoord, er een nieuwe episode wordt toegevoegd aan het feuilleton over Geerts kruistocht en de radicalisering van de Nederlandse samenleving?
Eerst een hele avond vol uitzendingen die, amper vijf jaar na diens dood, de cineast/publicist in historisch perspectief willen zetten, met als passende finale een gedachtewisseling over de vraag in hoeverre Wilders nu echt als staatsgevaarlijk mag worden aangemerkt. De Grote Regisseur had het zelf niet beter kunnen bedenken.
Zo’n avond vol bespiegelingen over extremisme, radicalisering en vreemdelingenhaat biedt in ieder geval voldoende stof tot nadere overpeinzing. Zo zien we een interview met Van Gogh, opgenomen kort na de moord op Pim Fortuyn, waarin hij zijn bespiegelingen over het post-Fortuyn-tijdperk los laat. Diegenen – uiteraard allen leden van de linkse kerk – die hopen dat met het verscheiden van de professor ook zijn populistische beweging ten einde is, hebben het mis. Er is sprake van een niet te stoppen veenbrand en er hoeft maar één ander charismatisch leider op te staan om dat vuur weer hoog op te stoken. Zo iemand, zo voorspelt Van Gogh, zal ongetwijfeld een nog radicalere boodschap hebben. Misschien krijgen we er wel een echte racist voor terug, was Van Goghs sombere voorspelling.
De vraag of je Wilders ongeclausuleerd racist kan noemen, laat ik graag aan deskundigen als Alexander Pechtold over. Feit is wel dat de analyse van Van Gogh op hoofdlijnen klopt. Het onbehagen van grote lagen in de samenleving lijkt sinds 2002 alleen maar toegenomen en vind steeds makkelijker een uitweg. En in vergelijking met zijn Limburgse rechtsopvolger was Pim Fortuyn bijkans een oase van ingetogenheid en beschaving.
Wat is gebleven, is de ongemakkelijke reactie van de ‘oude politiek’ op beide fenomenen. De kramp die PvdA-leider Melkert ooit tentoonspreidde in het legendarische televisiedebat na afloop van de gemeenteraadsverkiezingen van 2002, lijkt zich sinds die tijd van veel meer politieke prominenten meester gemaakt te hebben. Het zorgt ervoor dat de minister van Binnenlandse Zaken in haar maag zit met een rapport waarin wordt gesteld dat Wilders de democratie ondermijnt. Het brengt haar collega van Integratie tot de uitspraak dat Wilders een gevaar voor de rechtsstaat is.
Een dergelijke opstelling versterkt niet alleen Wilders’ positie als politicus van het anti-establishment, het biedt ook geen enkel begin voor een inhoudelijk tegenbetoog. Gelukkig hebben we in Nederland nog Achmed Marcouch, PvdA-stadsdeelraadvoorzitter voor Slotervaart. Die betoogde deze week dat het geen enkele zin heeft de discussie aan te gaan over de vraag of Wilders staatsgevaarlijk is of racistisch. Je moet met hem inhoudelijk het debat aangaan en in de praktijk laten zien hoe je de problemen waarop de Wilders-aanhangers kennelijk aanslaan, ook op een andere manier kunt aanpakken.
En laat nu juist Marcouch tot die ene, door Wilders zo verketterde bevolkingsgroep behoren. Ik vermoed dat Pim Fortuyn daar wel de lol van had ingezien.
Ad Burger
Tragisch dat op Fortuyn destijds karaktermoord is gepleegd door politici, hun aanhangers en media die elkaar versterkten in ongehoorde mate.
Zelfs in Buitenhof heb ik n.a.v. de reeks over de ontevreden burger versus politiek, 2x door verschillende hoogleraren woorden van waardering richting Fortuyn gehoord.
Dat gaat meer en meer komen!!
Als je zelfs oude interviews ziet van 20 jaar geleden met Fortuyn, ontrolt zich in ras tempo wat hij destijds al vaststelde en gevolgen daarvan voorspelde.
Wallage pleit elders hier op de site voor een kernkabinet. Fortuyn pleitte 20 jaar terug in een interview met Theo van Gogh voor een zakenkabinet. Onwezenlijk dat beiden mannen vermoord zijn! Het waren geweldige interviews. Fortuyn waardeerde van Gogh, omdat hij zich heel goed voorbereide en het schrijfwerk van Fortuyn goed had gelezen en geanalyseerd. Dat miste Fortuyn vaak bij vele journalisten die alleen maar uit zijn op een uitspraak om mee te kunnen scoren.
Tevens was Fortuyn voor herstructurering Tweede Kamer en eigenlijk dus een ander politiek systeem.
Mensen met de vereiste kennis van zaken in de TK o.a., beter betaald dan ook en met hooguit 100 personen.
In de reeks van Buitenhof werd het politiek midden verweten dat men weinig opgestoken heeft van Fortuyn en feitelijk de opkomst daarna van de PVV aan eigen passiviteit te danken heeft. Het blijft zo een vicieuze cirkel. Wie is nou ondermijnend voor dit land? Daar had Fortuyn 20 jaar geleden al een goede antwoorden op!