Mystery Burger: nonchalante ramkoers

In Voorschoten staat vanavond de Visie op de Jeugdhulp op de agenda. Geen onbelangrijke zaak, want met alle decentralisaties in het sociaal domein is het noodzakelijk dat een gemeente zelf ook weet hoe dat moet worden ingevuld. Voor het proces is duidelijk de tijd genomen. De eerste conceptnota is al eens door de raad besproken en is daarna voorzien van verschillende zienswijzen van burgers en organisaties. Ook daar heeft de gemeenteraad in commissieverband al over kunnen spreken.

Volgens de agenda kan de nota vanavond als hamerstuk worden vastgesteld, maar bij het vaststellen van de agenda blijkt GroenLinks daarover van gedachten veranderd. ‘Wat ons betreft gaan we het bespreken,’ aldus raadslid Monique Lamers. ‘En dat geldt ook voor agendapunt tien.’

Burgemeester Jeroen Staatsen lijkt door het voorstel even van z’n stuk. Het gemor in de raad helpt daar niet bij. ‘Gewoon een hamerstuk hoor!’ roept een raadslid. ‘Ik kan me voorstellen dat na een fractievergadering de mening is veranderd,’ formuleert de burgemeester voorzichtig. Lamers knikt nonchalant en wuift wat in de richting van de burgemeester. In de zaal blijft het rumoerig.

‘Voorzitter,’ begint VVD’er Nanning Mol.‘Waarom behandelen we dit niet zoals afgesproken? Anders kunnen we het fenomeen Hamerstuk net zo goed afschaffen.’ Schichtig probeert burgmeester Staatsen de gemoederen in te schatten. ‘Lukt het met een stemverklaring?’ vraagt hij Lamers. ‘Bij de visie op de Jeugdhulp willen iets in de besluitvorming veranderen’, zegt de GroenLinksse luchthartig. ‘Een amendement?’ vraagt Staatsen met enige verbazing. Weer wuift Lamers achteloos. ‘Tja’, concludeert de burgemeester. ‘Het gaat ook weer zo ver om een fractie te verbieden het woord te voeren.’

 
Bij de behandeling van het stuk is Lamers de enige spreker. ‘In de de nota wordt voorgesteld om de lijnen met sportclubs kort te houden om zo snel een kind met problemen te signaleren. Je kunt niet van vrijwilligers verwachten dat ze kinderen op die manier in de gaten houden.’ Daarbij gaat dit volgens Lamers de verantwoordelijkheid en competenties van vrijwilligers te boven.

Na de repliek van de wethouder neemt de burgemeester weer het woord. ’U heeft aangekondigd een wijzigingsvoorstel in te dienen, maar u heeft het nog niet gedaan..’ Lamers valt ‘m in de rede. ‘Bij deze,’ zegt ze onbekommerd. ‘Doe maar.’ Burgemeester Staatsen kijkt naar de griffier. ‘De leden van de raad kennen het amendement?’ De griffier bladert druk op z’n iPad, net als de rest van de raad. Het lijkt er niet te zijn.

‘Nou,’ probeert burgemeester Staatsen de situatie te redden. ‘Het komt ongeveer hier op neer.’ Hij probeert het amendement van GroenLinks te verwoorden. Lamers is inmiddels achterover in haar stoel gaan zitten. Maar met alle goede bedoelingen, is het voorstel voor de rest van de raad niet duidelijk. Geërgerd haalt men de schouders op. VVD’er Nanning Mol vraagt weer het woord. ‘Niet iedereen heeft van het amendement kennis kunnen nemen. Is het een idee om het aan het eind van de agenda te behandelen. Dan kunnen we nu door met de andere hamerstukken.’ Hij maakt met z’n handen aanhalingstekens.

Dat voorstel wordt overgenomen. Een dikke twee uur later zal het amendement na kritiek van de andere fracties door GroenLinks worden ingetrokken. ‘Het punt is besproken — en dat is wat we wilden,’ verdedigt ze haar keuze. Al mag je aannemen dat haar gekozen strategie meer agendabepalend is geweest, dan de inhoud van haar betoog.

 
John Bijl

 

Mystery Burger weergeven op een grotere kaart