Marcouch: ‘Integreren zit in mijn bloed’

Ahmed Marcouch is vanaf vandaag de nieuwe burgemeester van Arnhem. De gemeenteraad wilde een burgemeester met veel oog voor veiligheid. Die hebben ze gekregen, maar Marcouch wil veel meer zijn dan ‘sheriff’.

Die bijnaam kreeg hij in Amsterdam-Slotervaart, waar hij ooit stadsdeelvoorzitter was. Marcouch, zo zegt hij in een interview met Binnenlands Bestuur, wil in Arnhem vooral de gemeenschapszin versterken.

Verdachtmakingen
Daags nadat dat de gemeenteraad zijn keuze voor Marcouch wereldkundig maakte, toog PVV-leider Wilders naar Arnhem om zijn gal te spuwen. ‘Geen Arnhemistan. We raken ons land kwijt’, hadden zijn kompanen op een spandoek geschreven. Commentator Syp Wynia sloeg deze bloed- en bodemtaal niet uit, maar zei in Elsevier wel dat Marcouch nergens burgemeester behoorde te worden omdat hij ‘een ijveraar is voor de islamisering van Nederland’ en daarbij de grondwet en de scheiding van kerk en staat ‘voorbij loopt’.

Marcouch verzucht: ‘Ik maak de verdachtmakingen al zo lang mee. Uit islamitische hoek, waar ik word neergezet als een nepmoslim, of vanuit rechtsextremistische hoek, waar ik een wolf in schaaps­kleren word genoemd. Beide verdenken mij van een dubbele agenda, terwijl ik voluit trots ben op ons Nederland. Hier wordt hard werken beloond. Je kunt hier iets bereiken, waar je wieg ook heeft gestaan. Iemand met een migratie-achtergrond kan burgemeester worden van Rotterdam of van Arnhem. Dát Nederland is beschaafd en democratisch. Als je met de Nederlandse vlag pronkt en vervolgens zo tekeer gaat tegen bevolkingsgroepen, dan is dat die vlag onwaardig. Maar ik zeg: welkom in mijn stad, je mag hier demonstreren.’

Schorem
Arnhem zocht een burgemeester die ‘koersbepalend is als portefeuillehouder openbare orde en veiligheid’. Die hebben ze gekregen. Marcouch kent de straat en het schorem dat zich in de krochten van de samenleving ophoudt waarschijnlijk als geen andere burgemeester in Nederland. Hij was tien jaar politie­agent in Amsterdam en drie jaar voorzitter van de stadsdeelraad Slotervaart, de grootste probleemwijk van de stad.

Marcouch zegt dat hij in Slotervaart heeft geleerd dat je op de probleemzoekers af moet gaan en bestuurlijk de leiding moet nemen. Hij heeft er zijn bijnaam ‘sheriff van Slotervaart’ aan te danken. Marcouch: ‘Ik heb de tijd meegemaakt dat veiligheid het weeskindje in het gemeentehuis was, maar veiligheid is wel de grond onder de voeten van mensen die iets van hun leven willen maken – emanciperen, economisch ontwikkelen, zijn wie je bent en je thuisvoelen. Veiligheid is de hoeksteen van vrijheid.’ En dus moet een bestuurder ‘niet jaren gaan zitten wachten tot het misschien overgaat’, maar mensen bij elkaar brengen en vanaf dag één duidelijk maken wat de norm is.

Jihadstad
Arnhem kent de problemen met jongeren ook. Die ook nog eens radicaliseren. Van ‘Arnhem jihadstad’ wil Marcouch evenwel niet weten. ‘Maar ik bagatelliseer niets en radicalisering is ook een probleem in Arnhem. Mijn voorganger Herman Kaiser zat er bovenop. Ik heb meegemaakt dat ambtenaren de zaken vanachter een bureautje probeerden te regelen, maar dat is hier niet zo. Ook vanuit het stadhuis is contact met ouders van Syriëgangers.’

Het helpt volgens hem soms dat hij een politieachtergrond heef en de islam kent. ‘Maar nog afgezien van de vraag of Marokkanen mij over de vloer willen hebben, want ook in Marokkaans-Nederlandse kringen ben ik niet overal geliefd, is het zo dat ik niet de burgemeester van de Marokkaanse Nederlanders ben. Ik ben burgemeester van álle Arnhemmers. Onder die 156.000 mensen wil ik de gemeenschapszin versterken en mij ten dienste stellen van de mensen die het werk in de wijken doen’, zegt hij.

Wij-gevoel
Inmiddels is de speurtocht naar een huis in Arnhem begonnen. De vereiste om al burgemeester in de plaats te wonen waar je werkt, vindt hij volkomen begrijpelijk. ‘Alleen zó kun je onderdeel worden van de samenleving. Dat is niet alleen rationeel, beredeneerd vanuit de taken en de bevoegdheden. Het is ook emotie. Dat heb ik als jongetje, komend uit Marokko, zelf natuurlijk ervaren. Uiteindelijk moet je groeien in je nieuwe woonomgeving. Je moet investeren in het wij-gevoel. Integreren zit in mijn bloed.’

Lees het volledige interview in Binnenlands Bestuur nr. 16 van deze week (inlog)