Richard de Mos kaatst de bal terug

Onschuldig ben je tot het tegendeel is bewezen. Maar niet als je Richard de Mos heet, heeft de leider van de Haagse Groep De Mos het afgelopen jaar ervaren, sinds hij onderwerp is van een corruptieonderzoek. In zijn dinsdag te verschijnen boek ‘Mijn verhaal’ doet hij een boekje open over hoe ‘elitaire moraalgieren, onder het mom van ‘corruptie’, de grootste partij van de stad uit de weg wilden ruimen’. ‘Je voelt schaamte, zonder dat je schuldig bent.’

Uit ‘Mijn verhaal’: ‘Nu het door politieke tegenstanders aangejaagde OM-onderzoek plaatsvindt, roepen ze in koor: ‘Zie je wel, waar rook is, is vuur’ en trekken de coalitiepartijen binnen 24 uur (!) de stekker uit het college. Een motie van wantrouwen tegen mij en collega-wethouder Rachid Guernaoui. Terwijl we verdachten zijn, die worden beschuldigd, maar niet zijn veroordeeld. De moraalridders van het partijkartel toonden met deze daad hun schaamteloze en grenzeloze hypocrisie: de rechtsstaat is van vitaal belang, behalve als het hen niet uitkomt. VVD’ers, die vaker wel dan niet in opspraak komen, worden weggepromoveerd naar andere topfuncties. Maar twee pragmatische wethouders die alles inzetten om Den Haag beter te maken, moeten kapot gemaakt worden. En zo werd corruptie een toverwoord dat vooral is ingezet als politiek wapen.’
 

‘U gaat een eenzijdig boek lezen’, schrijft advocaat en partijgenoot Peter Plasman in het voorwoord, ‘maar dat betekent niet dat het verhaal niet klopt’. Durft u uw hand ervoor in het vuur te steken dat alles wat u in dit boek schrijft klopt?

‘Ja, maar het is wel mijn verhaal. Je had de persberichten van het Openbaar Ministerie en nu mijn verhaal. Ik geef ook mijn visie op en mening over de verdenkingen. Ik heb het idee dat er niks mis is met mijn daden.’

 

U schrijft: ‘PvdA-raadslid Martijn Balster, nu wethouder, maakte zich ronduit schuldig aan smaad en laster toen hij na afloop van het debat over de nachtvergunningen op 17 mei 2019 twitterde: ‘De Mos werd onder de tafel betaald door zalencentrum. De burgemeester stak haar nek uit. En straks mogen Groep de Mos-jongeren tot diep in de nacht naar de Opera.’ Het leidde mogelijk tot het onderzoek van het OM, suggereert u. Waarom heeft u destijds dan geen werk gemaakt van die smaad en laster?

‘Daar heb ik spijt van. Dit gaat niet om een zweempje van cliëntelisme, maar om het onder de tafel aannemen van geld. Ik overwoog toen: hij heeft drie zetels en ik zit in het stadsbestuur. Vanwege die verhouding heb ik het toen zo gelaten, maar ik had het meteen moeten doen. Ik vind het interessant om te noemen, want het was ver onder de gordel ’

 

U zet vraagtekens bij het moment van de inval: ‘Een dag voor een vernietigend rapport over burgemeester Krikke verscheen, werd ik, als eerste locoburgemeester en dus als tijdelijke vervanger bij haar val, van mijn bed gelicht.’ Later schrijft u: ‘Is een en ander dan toch politiek gestuurd? Een politiek proces?' Suggereert u dat men wilde voorkomen dat u plaatsvervangend burgemeester werd?

‘Het is wel vreemd. Ik laat alles open. Er zijn geen harde bewijzen of stukken van. Als je de dossiers leest, dan zijn er wel rare dingen gebeurt. Een rijksrechercheur zegt: we hadden ook voor de zomer kunnen binnenvallen. Ik weet niet wat erachter zit. Het is heel vreemd en ook een raar gevoel dat ik dan waarnemend burgemeester was geweest.’

 

Vlak na uw benoeming als wethouder was er een inbraak in uw huis, waarbij twee laptops en een telefoon voor uw werk waren meegenomen. ‘Die hele ‘inbraak’ heeft voor mij na de invallen van 1 oktober 2019 en de informatie die ik nu heb, een heel andere lading gekregen. Was men toen al op zoek naar informatie om the new kid in town kalt te stellen?’, schrijft u. Beantwoordt u die vraag eens?

‘Het is raar dat zoiets gebeurt als je net wethouder bent. En dan kom je erachter dat al in een vrij vroeg stadium dat onderzoek naar mij is begonnen, in september 2018 al. Waren ze toen al niet op zoek naar iets? Het zijn gevoelens. Ik heb geen keiharde bewijzen. Men begon al vroeg partijleden in een kwaad daglicht te stellen om ons ten val brengen.’

 

Er was een tweede inbraak in uw huis, waarbij ook het boekconcept werd meegenomen, schrijft u. Dat klinkt wat half. Wanneer was dat?

‘Dat was in november 2020, redelijk recent. Ik had alles klaarstaan. Ik zou mezelf een week opsluiten in een hotel en het boek afmaken. Een tas met stukken proces-verbaal en mijn iPad stonden in het halletje. De dag voor ik naar het hotel ging: totale paniek. De tas was weg en er was geen hard copy. Gelukkig is alles teruggevonden, ergens in de bosjes, want een medewerker van het stadhuis wist met track&trace mijn iPad terug te vinden. Je denkt dan van alles. Het is de heftigheid. Dat heeft wel impact gemaakt.’

 

Als je opkomt voor jouw cliënten, jouw kiezers, gaat dat altijd ten koste van een andere groep. Ik heb het al eens eerder gevraagd, maar wat doet dat dan met het algemeen belang, met de belangen van andere kiezers, mensen die niet op je hebben gestemd? Worden die dan benadeeld? En mogen die zich dan ook weer bij u beklagen, waarna u weer voor hen opkomt?

‘Mensen mogen zich altijd bij mij melden, wij gaan ook door het vuur voor andere mensen. Zijn er problemen in de woonwijk of bij de sportvereniging, laat het weten. Het is niet gek dat je voor je achterban extra opkomt. GroenLinks doet dat eerder voor klimaatactivisten en de VVD, in het verleden, voor ondernemers. Daar moet je transparant over zijn.’

 

Wie zegt dat er in de politiek geen cliëntelisme bestaat, die jokt, schrijft u zelfs. Leg uit.

‘Je neemt het altijd op voor je achterban, je kiezer. Je probeert wat voor elkaar te krijgen. Ik noem mezelf een volksvertegenwoordiger. Ik hoop dat mensen dat aanspreekt. Soms zie je het ook in de Tweede Kamer, zoals met Pieter Omtzigt en Renske Leijten. Chapeau voor hen. Zo moet het werken. Dan blijkt dat er een Rutte-doctrine is. Opkomen voor mensen gebeurt niet altijd.’

 

U noemt uw collega-wethouders (VVD, D66, GroenLinks) ‘vaak angstig en weinig ondernemend of ronduit lui’. Waaruit bleek dat?

‘Er zijn wethouders die van 9 tot 5 werken. Dat kan niet in Den Haag. Dan moet je uren maken. Dat was niet altijd een vanzelfsprekendheid, het was op de winkel passen en een spruitjesmentaliteit. Er zijn mensen op naam gekozen en op partij. Die mensen hebben op mij gestemd. Niet op Van Alphen en Van Tongeren, de wethouders van GroenLinks. Ik moest daardoor wel presteren.’

 

U beschrijft hoe rond burgemeester Krikke alle ambtenaren weglopen. Het is Krikke of Stikke. VVD-wethouder Boudewijn Revis en D66-wethouder Saskia Bruines wilden van haar af, schrijft u, maar u bleef collegiaal en wachtte het onderzoek naar de vreugdevuren af. Later gooide Krikke uw partij ‘voor de bus’. Hoe kijkt u nu tegen haar aan?

‘Die collegialiteit heeft niet twee kanten op gewerkt. Ik wacht het OVV-onderzoek af en ga door en ik heb ook prettig met haar samengewerkt. Maar als mij wat overkomt, dan huilt ze mee met de wolven in het bos. Ze zegt niet dat ik onschuldig ben tot het tegendeel is bewezen of dat ik een hardwerkende wethouder was. Nee, ze was ontzettend geschrokken. Ik ben een jongen van samen uit, samen thuis. Dat hen ik niet ervaren van de andere kant. Ik snap wel dat we als wethouders niet aan konden blijven, maar er is een verschil tussen laten vallen en laten terugtreden: je kunt nog de coalitie dichthouden.’

 

Voor VVD-wethouder Revis waren zijn ambtenaren doodsbang, schrijft u. ‘Revis heeft altijd een dubbele agenda, met overal binnen het ambtelijk apparaat door hem geplaatste pionnen die voor hem lopen.’ Hij bemoeit zich met uw portefeuille, maakt mooie sier met uw plannen. Bouwreuzen maken de dienst uit, zijn broer krijgt een kraam op de overvolle Haagse markt en de falende directeur van de Belastingdienst moest via hem en Remkes gemeentesecretaris worden na een sms’je van premier Rutte. Revis ging naar Staatsbosbeheer vlak voor een vernietigend rekenkamerrapport over de bouw van het cultuurcomplex Amare. De voor de gemeente steeds duurder uitvallende klussen voor bouwer Volker/Wessels leidde ertoe dat de baas van de Dienst Stedelijke Ontwikkeling van dit bouwproject is gehaald, hangende een integriteitsonderzoek naar diens contacten met de bouwer. ‘Dat wordt Revis fataal’, schrijft u. U schroomt dus ook niet om zijn vuile was buiten te hangen?

‘Meneer Revis nam zelf ook geen blad voor de mond over mij. Waarnemend burgemeester Remkes heeft gevoelige dossiers achtergehouden en die dossiers zijn in de kluis beland. Omroep West heeft daar ook verslag van gedaan. Dat is heel gek als je integer en transparant wilt zijn. Net als dat hij vlak voor een vernietigend rekenkamerrapport over Amare inderdaad het veld ruimt en terreinknecht wordt bij Staatsbosbeheer. Wat mij betreft mogen ze hem ook onderzoeken.’

 

‘Napels aan de Noordzee’, riep fractievoorzitter Pieter Grinwis van ChristenUnie/SGP na de inval bij u en uw collega-wethouder Richard Guernaoui. Maar u hangt nu de vuile Haagse was buiten met naam en toenaam en spaart niemand in uw boek. Toch wilt u straks politiek nog iets bereiken met Code Oranje. Is dat dan wel handig? Wie wil er straks nog met u samenwerken?

‘Bij mij zijn ze ook met een bulldozer over me heengereden en toen weer achteruit. Ik wil niemand met dit boek beschadigen, maar wel mijn kant van het verhaal vertellen. Aan de lezer en de kiezer. Ik wil met iedereen samenwerken. We moeten samenwerken. Dat heb ik in Den Haag ook meteen gedaan. Zelfs met GroenLinks. En ik ben daar weer toe bereid. Je moet over je schaduw heen kunnen stappen, in het belang van de stad en van Nederland. En elkaar wat gunnen dat beheers ik wel. Wij werken met iedere partij samen en kijken daarbij naar de inhoud en niet naar de afzender. Andere partijen hebben op de stoel van de rechter gezeten. Je kunt best pittig zijn naar elkaar en dan weer zaken doen.’

Uw boek komt eigenlijk hierop neer: jullie zeggen dat ik niet integer ben, maar jullie zijn zelf niet integer.

‘Over die hypocrisie ben ik open en duidelijk. Wij kunnen als lokale politieke partij geen campagne voeren zonder donaties. Er wordt ons wel van alles aangewreven, maar hoe integer zijn jullie zelf eigenlijk? De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.’

‘Mijn verhaal’ van Richard de Mos (Uitgeverij Buttkicken) is vanaf dinsdag 2 februari verkrijgbaar bij de boekhandel.