Hoe de gemeente crimineel gedrag stimuleert

Zelfs een kind weet dat direct de lucifer uitblazen een brand voorkomt. Gemeenten hebben hiervoor het regie instrument Algemeen Plaatselijke Verordening. Zo regelt deze APV helder onomwonden zaken waar niemand om heeft gevraagd.

Dat is geen luxe in onze drukke, veelzijdige multipolaire en veelkleurige wereld. Of het nou gaat om ongeregeldheden, gebruik van de openbare weg, toezicht op horeca, overlast of baldadigheid, vuurwerk, drugsoverlast, geluidshinder, spullen uitventen, stank, sekswinkels, je kan het zo gek niet bedenken. Niet voor niks staat ze ‘loud and clear’ herkenbaar op de gemeentewebsite.

Wat als APV niet op orde is? De Airbnb-rolkofferhel zegt genoeg. Dat gaat niet op bij parkeerterroristen. Straten lopen vol auto’s en bewoners raken hun auto niet meer kwijt. Nu via oplopende parkeertarieven en weghalen van parkeerplaatsen autootjes de centrale stad worden uitgeprest lopen straten gestaag vol. Buitenwijken en randgemeente worden de nieuwe Park-and-Rides. Niet alleen doordeweeks. In het weekend rukt de parkerende grijze golf op om daarna laverend fietsend te genieten van ‘veryupte’ volkstuincomplexen, verwaarloosde industriegebieden en golfbanen met hier en daar een verloren knotwilg bij een historisch uitziende boerderij.

De beroerdste overlast komt door particulieren die een handeltje beginnen in camperverhuur. Iemand koopt een of een paar oude barrels op, zet ze op marktplaats en verhuurt zogenaamd aan de vlakbij wonende stedeling. Verhuur doet zich in de praktijk nauwelijks voor. De barrels staan er maandenlang en omwonenden hebben geen idee van wie ze zijn. Inschikkelijk kijkt het handhavingsteam de andere kant op. Tegelijk wordt parkeren voor stekkerauto’s ingevoerd. Parkeerplekken die het grootste deel van de dag leeg zijn maar waar het handhavingsautootje opvallend vaak wel stopt.

Met de types van deze witwassende ‘ondermijningswereld’ van de ‘niet-verhuur-camperbedrijfjes’ wil je geen ruzie. Met bonkend hart vragen omwonenden of de gemeente er wat aan wil doen. Gelukkig beschrijft de gemeentewebsite feilloos hoe de APV deze praktijk stopt. Of via bestuursdwang de campers op kosten van de eigenaar wegslepen of - nog handiger - een dwangsom opleggen voor elke dag dat de camper op de openbare weg blijft staan.

Sommige wethouders beginnen op eigen houtje een ‘blussen en sussen’-gesprek met de klagers. Wanhopig draaikonterig mompelt de ‘samenspelwethouder’ dat ‘dit juridisch niet valt te doen’, ‘er capaciteitsproblemen zijn’ en ‘het college er geen prioriteit aan geeft’. Onbegrepen en verraden verliezen omwonenden met een ‘krijg de pest’-gevoel hun laatste vertrouwen in de politiek.

Maar… Inwoners mogen er toch onvoorwaardelijk op vertrouwen dat de gemeente via uitvoering van de APV de lasten en de lusten regelt? Klopt. Omdat de APV een door de gemeenteraad vastgesteld ‘algemeen verbindend voorschrift’ is hoeft helemaal niks te worden afgewogen. Integendeel. De ambtelijke organisatie voert rücksichtsloos uit. Zo niet dan past het woord wethouder letterlijk.

Onvoorstelbaar dom om op eigen houtje een piepklein wetje te laten wankelen dat prima bij de leefwereld aansluit. Zero tolerance uitvoeren van de APV geeft helderheid, gewone mensen worden beschermd en maatschappelijke afvoerputjes voorkomen. Zo kan wel eens een belangrijke bijdrage worden geleverd aan het smoren van ondermijning. Hoe moeilijk kan het zijn.

Piet van Mourik