Herenleed

-‘Zeker, zeker. Maar…ik wist helemaal niet dat je nog een termijn door wilde gaan. Proef de langoustine eens. Die is echt heerlijk.’

-‘Ja, inderdaad verrukkelijk. We hebben het er natuurlijk ook nooit over gehad. We zijn altijd zo bezig met het gezond houden van de financiële sector, dan vallen dit soort persoonlijke zaken een beetje weg. Maar misschien had je iets uit de media opgepikt…’

-‘Nee, er is mij niets van bekend. Maar ik zal eens bij mijn ambtenaren vragen wat de procedure is. Wanneer loopt je termijn af?’

-‘Dat is nu net het probleem, Jan Kees. Dat nieuwe wetsvoorstel van jou …over die aanpassing van de Wet Financieel Toezicht…’

-‘Ja, wat is daarmee?’

-‘Ik heb het gelezen…maar daarin staat dat een president van de Nederlandse Bank maar twee termijnen van zeven jaar kan aanblijven.’

-‘Ja, en wat is daarmee?’

-‘Nou, ik zit nu in mijn tweede termijn…’

-‘Het is niet waar!’

-‘Het is heus.’

-‘Dus dan zou je niet opnieuw benoemd kunnen worden?’

-‘Dat lijkt een gerechtvaardigde conclusie.’

-‘Hè, wat vervélend nou….’

-‘Ja, dat vind ik ook.’

-‘Wat ga je nu doen? Heb je al een andere baan op het oog? Proef trouwens die coquille eens…zacht van binnen, knapperig van buiten…ik vraag me af hoe zo’n kok dat voor elkaar krijgt….’

-‘Ik had gehoopt dat jij dat voorstel nog zou kunnen aanpassen…inderdaad, erg lekker…’

-‘Hoe bedoel je aanpassen?’

-‘Nou, dat je zegt dat een president bijvoorbeeld drie termijnen kan blijven zitten…’

-‘Zucht…ja, dat snap ik, dat je dat voorstelt…maar je weet…hier is goed over nagedacht….’

-‘Maar jij bent toch de baas? Jij kunt toch aangeven dat je het anders wilt?’

-‘Nou, maar mijn ambtenaren weten heus wat ze opschrijven…daar zijn allerlei internationale richtlijnen en verdragen voor en benchmarks…’

-‘Voor de zittingstermijn van een president? Die ken ik niet…’

-‘Weet je, mijn ambtenaren hebben dat uitgezocht en mijn ervaring is dat je nooit tegen de voorstellen van je ambtenaren in moet gaan…die hebben meestal gelijk….’

-‘Dus je gaat het niet veranderen?’

-‘Ik zou wel willen, Nout, maar ik kan het niet. Ik ga natuurlijk niet in tegen een ambtelijk advies, dat is voorgelegd aan hoogleraren en afgestemd met allerlei verdragen….we moeten wel reëel blijven over wat haalbaar is…ik ben ook maar minister….Wil je nog wat wijn? Ik heb hier een heerlijke Bordeaux?’

-‘Nee, dank je.’

Paul Lensink