Een te dure sik

Als u een inschatting zou moeten maken, wie draagt er dan meer verantwoordelijkheid? Mark Rutte, de langstzittende premier in de geschiedenis van ons land, of Marian Schuijt, sinds zeven maanden interim gemeentesecretaris in de doorsnee fusiegemeente Koggenland, een stukje platteland tussen Heerhugowaard en Hoorn met ongeveer 23.000 inwoners?

Zelfs fervente Rutte-sceptici en VVD-haters moeten toegeven dat de toekomstige NAVO-baas, wel iets bredere schouders nodig heeft dan de ambtelijk leider van een 200-koppige formatie.

Toch biedt de manier waarop wij ons landsbestuur hebben ingericht de ruimte om een Schuijt financieel beter te belonen dan een Rutte. Inderdaad, u leest het goed, Schuijt verdient vanuit het bestuurscentrum in het dorpje De Goorn (3.600 inwoners) als interim gemeentesecretaris meer geld dan Rutte vanuit het torentje. Dat onthulde vertrekkend wethouder Rosalien van Dolder vorige week in haar ontslagbrief.

De reden voor haar vertrek? Een volgens haar onveilige werksituatie veroorzaakt door de ambtelijke top. Ze wijst naar Schuijt, verstoorde machtsverhoudingen tussen college en ambtenaren, en problemen met telkens wisselende interim-managers. Het meest opmerkelijke uit de brief: ‘de kosten van de gemeentesecretaris overstijgen momenteel het salarisniveau van de minister-president. Ik kan en wens hiervoor geen politieke verantwoordelijkheid meer te dragen’.

Daar kan ook geen verantwoordelijkheid voor worden gedragen en dat is ook niet te verantwoorden. Geen weldenkend mens kan overtuigd zijn van het feit dat Schuijt, die zichzelf via haar eigen detacheerbureau al ruim 13 jaar verhuurt aan overheidsorganisaties, voor haar werk in Koggenland meer belastinggeld mag kosten dan de premier. Al was ze de beste gemeentesecretaris van Nederland, dan nog niet.

Het geeft te denken. Tijdens welk delirium besloot het college van Koggenland, waar de grootste kern 5.500 inwoners telt, voor ruim 200.000 euro per jaar een interim gemeentesecretaris aan te nemen? En Koggenland is niet de enige met dure interims.

Dus de echte vraag: waarom laat onze wet nog steeds ruimte voor dit soort constructies?