Geen vertrouwen meer in C2000 voor inpandige crisiscommunicatie

Het inkoopbureau van het ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (BZK) sluit maandag de aanbestedingstermijn. De aanbesteding betreft het deel van de communicatie tussen hulpverleners wanneer zij inpandig opereren. De winnende partij krijgt een onderzoeksopdracht die uiteindelijk tot het nieuwe systeem moet leiden.

De afgelopen jaren zijn er legio klachten - vooral van brandweerlieden - geweest over haperende verbindingen na invoering van het digitale communicatiesysteem C2000. Het betreft dan vooral de verbindingen tussen hulpverleners in een pand met collega’s buiten dat pand.

Bedrijven krijgen een jaar de tijd om een prototype te ontwikkelen. 109 partijen (bedrijven en onderzoeksinstellingen) hebben bij het inkoopbureau van de Landelijke Faciliteit Rampenbestrijding (LFR) in Zoetermeer belangstelling getoond. Met spanning wordt uitgekeken hoeveel van de belangstellenden maandag uiteindelijk met een offerte komen. Peter Schouten van LFR: ‘Al 10 jaar koop ik in voor BZK, nog nooit zag ik zo’n belangstelling.’

Prototype

Na maandag volgt een traject van beoordelen van offertes, gunnen van de opdracht en het ontwikkelen van een werkend prototype. ‘Het is niet te verwachten dat een bedrijf klaar staat met dé oplossing’, denkt Schouten. ‘De problemen met C2000 zijn al lang bekend. Iemand die een systeem op de plank heeft liggen dat de problemen opheft, had zich al gemeld.’ Mocht er uit een onderzoek een betrouwbaar systeem komen, dan zal het nog even duren voordat het in productie genomen kan worden. Schouten: ‘Dan gaat het om vragen als: wie heeft de intellectuele rechten op het nieuwe systeem?’

Het inkoopbureau van de LFR stelt in het eisenpakket dat kandidaten een onderzoek tot een ‘functionerend demonstratiemodel’ moeten leiden. Het nieuwe systeem moet kunnen functioneren binnen grote kantoorpanden, scheepsruimten, fabriekshallen, tunnels en parkeergarages. Het resultaat van het onderzoek moet nieuw zijn en mag niet voortborduren op C2000. Het ontwerp moet in staat zijn niet alleen spraak over te brengen, maar ook informatie geven waar de hulpverleners zich in een gebouw bevinden.

Risico's

De Vakvereniging Brandweer Vrijwilligers (VBV) juicht het zoeken naar een duurzame oplossing toe. Maar Ronald Kraan van de VBV vindt dat de risico’s die C2000 in de tussentijd oplevert, opgevangen moeten worden. ‘Het is al 6 jaar bekend dat er problemen zijn. Dat levert levensgevaarlijke situaties op.’

De VBV heeft vorige week met de vakbonden AbvaKabo FNV, CNV Publieke Zaak en CMHF een brandbrief gestuurd naar de Arbeidsinspectie. ‘Het gaat om onze veiligheid tijdens het werk’, zegt Kraan in een toelichting. ‘Daar gaat de Arbeidsinspectie toch over? Trouwens: bij andere instanties hebben we steeds geen gehoor gekregen. We zijn het meer dan zat dat er niet adequaat wordt gereageerd.’

Na de brandbrief vorige week meldde BZK dat uiteraard bekend is dat er technische problemen kunnen optreden als brandweerlieden in gebouwen communiceren met digitale portofoons. In de verklaring van het ministerie staat: ‘De oplossing zit hem in het verbeteren van de opleidingen en in technische verbeteringen van de portofoons. In over leg met het veld en de leveranciers wordt thans gewerkt aan verbetering van de werking van de randapparatuur. Overigens geldt dat de geconstateerde problemen zich niet voordoen bij de nieuwe generatie randapparatuur. Het communicatiesysteem C2000 staat hier niet ter discussie.’

De VBV wijst erop dat veel korpsen uit voorzorg analoge portofoons aanschaffen. Kraan: ‘De Veiligheidsregio Utrecht heeft er zo’n achthonderd besteld.’ Dat betekent in de praktijk dat een commandant of bevelvoerder een portofoon heeft om met zijn mensen in een gebouw te praten en een C2000-portofoon om met de meldkamer te communiceren.

Aanbesteding

In een toelichting op de aanbesteding omschrijft BZK wat er van kandidaten wordt verwacht: ‘Indoor-communicatie (binnenhuiscommunicatie) met hulpverleners in (grote) objecten is voor de hulpverleningsorganisaties een groot probleem. Bij het betreden van een groot object is de hulpverlener al snel niet meer bereikbaar.

Bij gevaar of het vragen van bijstand kan in veel gevallen de hulpverlener via de bestaande radionetwerken geen contact meer krijgen met de “buitenwereld”. Dit probleem geldt voor alle hulpverleningsdiensten. Doel van het gevraagde onderzoek is een ontwerp te maken voor een (communicatie)systeem dat het mogelijk maakt om met de ingezette hulpverleners te communiceren.’