Advertentie

RvS uiterst kritisch over eigen rol toeslagenaffaire

De afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State had de strenge lijn in kinderopvangtoeslagzaken eerder moeten en kunnen wijzigen. De hoogste algemene bestuursrechter heeft met die lijn geworsteld, maar is te laat van koers gewijzigd, heeft niet doorgepakt en halve maatregelen genomen. Dat schrijft de afdeling zelf in een uiterst kritisch 'reflectierapport'.

19 november 2021
sorry.jpg

De afdeling bestuursrechtspraak van de Raad van State had de strenge lijn in kinderopvangtoeslagzaken eerder moeten en kunnen wijzigen. De hoogste algemene bestuursrechter heeft met die lijn geworsteld, maar is te laat van koers gewijzigd, heeft niet doorgepakt en halve maatregelen genomen. Dat schrijft de afdeling zelf in een uiterst kritisch 'reflectierapport'.

Rechtseenheid leidend

In het interne debat bij de bestuursrechter werd rechtseenheid (dat de wet steeds op dezelfde manier wordt uitgelegd) als belangrijker gezien dan de schrijnende gevallen. In minderheid hebben rechters hierover wel aan de bel getrokken, maar naar hen is te weinig geluisterd, concludeert Bart Jan van Ettekoven, voorzitter van de afdeling bestuursrechtspraak.

Excuses
'Dat verwijten wij onszelf', aldus Van Ettekoven. 'Ouders die in de problemen zijn gekomen omdat wij te lang de strenge lijn hebben toegepast, bieden wij onze excuses aan. We hadden betere rechtsbescherming moeten bieden.'


Alles-of-nietsregeling

De hoogste bestuursrechter gaf de Belastingdienst steeds gelijk bij de strenge toepassing van de alles-of-nietsregeling bij de kinderopvangtoeslag: als een aanvrager niet kon aantonen recht te hebben op het volledige bedrag aan toeslagen, moest de ouder het hele voorschot terugbetalen. Tot het najaar van 2019 hield de Raad van State deze werkwijze in stand, ondanks signalen dat de wet minder streng kon worden toegepast. Dit principe was een belangrijk onderdeel van de toeslagenaffaire.

Wakker geschud

De Raad van State behandelde ruim 1800 hogerberoepszaken die met de kinderopvangtoeslag te maken hadden. Daarvan ging ruim de helft (1000) over de alles-of-nietsbenadering. Van Ettekoven zegt dat de afdeling wil leren van de fouten. Bestuursrechters zullen zich kritischer opstellen tegenover overheidsorganisaties. In sommige gevallen hield de Belastingdienst namelijk bewust stukken achter in zaken, waardoor de rechters niet een compleet beeld kregen. 'We zijn wel echt wakker geschud', zegt Van Ettekoven.

Tunnelvisie

In het onderzoek zijn ook tal van onderwerpen opgenomen waarbij de hoogste bestuursrechter ook mogelijk last heeft (gehad) van tunnelvisie of te weinig oog voor de menselijke aspecten van uitspraken. Bestuursrechters zullen bij dit soort zaken 'extra alert zijn', aldus Van Ettekoven.

Harde conclusies

De afdeling besloot eerder dit jaar tot de 'zelfreflectie', nadat een Kamercommissie harde conclusies had getrokken, ook over de rol van de bestuursrechter. 'De bestuursrechtspraak heeft zijn belangrijke functie van (rechts)bescherming van individuele burgers veronachtzaamd', oordeelde de commissie in het rapport 'Ongekend onrecht'.

Geen geld

In de Tweede Kamer wordt instemmend gereageerd op de zelfkritiek en excuses van de Raad van State over het eigen optreden in het schandaal rond de kinderopvangtoeslag. Maar parlementariërs vragen zich wel af wat gedupeerde ouders ermee opschieten dat weer een instantie diep door het stof gaat.

'Opnieuw excuses aan de ouders', zegt SP-Kamerlid Renske Leijten. 'Opnieuw erkenning van ongekend onrecht. Maar wat hebben ze eraan, nu het demissionaire kabinet blijft toestaan dat nog altijd vele ouders en gezinnen in grote problemen zitten? Lege huizen, geen geld voor Sinterklaas en kerst.'

Onhoudbaar

Onafhankelijk Kamerlid Pieter Omtzigt noemt het 'moedig' dat de Raad van State kritisch is op zichzelf en excuses maakt. 'Maar wat betekent het als de hoogste rechter zelf zegt dat de uitspraken jarenlang niet juist waren (en niet uit de wet volgden). Heb je dan excuses, terwijl de nadelige uitspraak in stand blijft? Onhoudbaar', vindt hij. 'Het is heel terecht dat de hoogste bestuursrechter expliciet excuses aanbiedt aan alle gedupeerde ouders', zegt Tom van der Lee van GroenLinks. 'Wederom erkenning voor slachtoffers, dat noopt nog meer tot ruimhartige compensatie.' (ANP)

Reacties: 7

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Ria Huisman / directeur
Zolang het toeslagensysteem in stand wordt gehouden schiet niemand hier iets mee op. Alleen maar verliezers.

Hier wordt aangegeven dat de Rechtspraak dus helemaal niet onafhankelijk is zoals het eigenlijk wel moet zijn.

Ze volgden de lijn van de Belastingdienst.

Opnieuw laten beoordelen door terzake kundige rechters en een schadevergoeding met smartegeld.
Twijn ter Braake
Een gratuite schuldbekentenis van de Raad van State. En daar blijft het ook bij. Natuurlijk, want had er iemand gedacht dat de Raad hier consequenties aan zou verbinden. Iedereen (van vice-voorzitter tot behandelend jurist) blijft zitten waar die zit. Geen enkel dossier wordt heropend. En de Raad blijft as usual de overheid het voordeel van de twijfel geven in haar rechtspraak.
Rik / journalist
Ze boden excuses aan, dronken een glas en deden een plas.

Als het hier bij blijft, dan heeft niemand er wat aan.

Die Donner…? Bestaat die nog?
Toine Goossens
Ik haar overwegingen gaat de RvS in op de veelheid van besluiten die de belastingdienst heeft genomen en het verliezen van het totaalbeeld. Ik herken dat, ik heb er, als accountant, in het verleden vaak mee te maken gehad.



Ik stond ondernemers bij die een vloed aan loon- en omzetbelastingaanslagen hadden ontvangen omdat zij, geen correcte aangifte hadden gedaan en vervolgens de vloed aan incassomaatregelen door de ontvanger der belastingen.



Het ging daarbij altijd om, relatief, grote bedragen die het voortbestaan van de onderneming in gevaar bracht. Mijn rekeningen werden betaald door de zaken hetzij te winnen, hetzij, tegen de 100% aan, te schikken. Er bestond een grote bereidheid bij de belastingdienst om er bij dit soort dossiers uit te komen. Het was een win-win situatie. De verzuimen werden zo goed als mogelijk hersteld, ambtshalve aanslagen met hoge boetes konden daarna worden verlaagd en dan resteerde er meestal een schuld die overzienbaar was.



Aan de bereidheid van de belastingdienst om hier aan mee te werken kwam abrupt een eind nadat de 2e Kamer haar ongenoegen had geuit over het handelen van de fiscus in de dossiers Vinkenslag en het laten werken van vluchtelingen op basis van daartoe aangemaakte BSN nummers.



Vanaf dat moment werden al die ondernemers, in opdracht van de 2e Kamer, als crimineel aangemerkt. Alle medewerking aan het oplossen van problematische dossiers werd stopgezet. (Ik heb huilende ambtenaren aan de telefoon gehad).



Het toeslagenschandaal is niet meer en niet minder het rechtstreekse gevolg van de keiharde lijn die de 2e Kamer heeft uitgezet voor het afstraffen van bedrijven en burgers die hun zaken niet goed op orde hadden. Hun handelen was crimineel en daar hoort en hoorde een keiharde aanpak bij.



Voor belastingzaken is de Hoge Raad het hoogste rechtsorgaan. Het is een belangrijke fout dat voor de toeslagen niet de Hoge Raad, maar de Raad van State het eindstation werd. In de keten van de belastinggerechtsspraak was en is veel meer kennis over de werking van de belastingdienst.



Ook de verantwoordelijkheid van deze fout ligt bij de politiek. De uitvoering van sociale regelingen werd opgedragen aan een dienst die daar niet voor is opgezet, daar geen enkele ervaring mee had, en er overigens in het geheel niet op zat te wachten. Toeslagen werd een aparte dienst en iedere belastingambtenaar wist dat het daar een groot zooitje was. Die kennis lag 15 jaar geleden al op straat.



Het toeslagdossier is een van de vele rijksdossiers waar de politieke besluitvorming volledig heeft gefaald. Het Integraal Afwegings Kader, bedoeld voor integere en kwalitatief goede bestuurlijke besluitvorming is door opvolgende regeringen én 2e Kamer nooit serieus genomen.



Daar zit de politieke rot van het systeem.
Guillot / adviseur
Van 2009 tot 2017 was ik werkzaam bij de Tweede Kamer. Oude connecties uit de deurwaarderij wezen mij op het problemen in het veld van de invordering van de toeslagen, oa bij Roemenen en Bulgaren.

Ook kwamen mij zo herhaaldelijk onregelmatigheden mbt de kinderopvangtoeslag (KOT) ter ore.

Deze signalen werden in eerste instantie compleet gebagatelliseerd door de staatsecretaris en de Kamer. Het viel allemaal wel mee.

Die onregelmatigheden, ook die in de KOT, werden in eerste instantie toegeschreven aan de frauderende buitenlanders. Ja u leest het goed.

Ten aanzien van de Bulgaren- en Roemenen-fraude was evident dat hier sprake was van flessentrekkerij van de Bulgaren en Roemenen. Immers zij waren de enigen die er baat bij hadden. Maar de rol die de gemeente hierin hadden gespeeld via hun basisadministraties is te omschrijven als gelegenheid geven of faciliteren van fraude. Men kon zich met enkele tientallen op een adres inschrijven, dat was een administratieve regeling voor niet-ingezetenen. Na de inschrijving kwam men dan, na enig papierwerk, in aanmerking voor huur- en zorgtoeslag en kinderbijslag en AOW-aanspraken. De Bulgaren en Roemenen waren er heilig van overtuigd dat zij voor deze zaken in aanmerking kwamen op grond van Europees recht. In mijn optiek zat het lek dus in de feitelijke en wettelijke invulling van de wet basisadministraties dat ‘asap’ gedicht diende te worden. Maar ik zag dit verkeerd. Het geld zou tot de laatste cent worden terug betaald volgens Weekers. Er zou ingevorderd gaan worden. Kijk dat is nog eens taal. Nu kunnen er voor belastingen wel dergelijke regels zijn. Maar toeslagen dat zijn, door de keuze van de wetgever geen negatieve belastingen. Ook vallen toeslagen niet onder sociale verzekeringen, dus op het Europese Verordening in het kader van de sociale verzekeringen kon ook geen beroep worden gaan. Althans dat was mijn idee. Hoongelach was mijn deel… dan maar via de gerechtsdeurwaarder ter plaatse…maar er zijn geen registers… dus via de deurwaarder ging ook niet. Een jaar later bleek dat het geheel een sof geworden was… Weekers trad af.



Bij KOT hadden in het begin de buitenlandse kinderopvangbureaus het gedaan. Al vrij rap bleek dat er ook 'gewone' mensen hadden gefraudeerd. Maar dat was maar een uitzondering bleef Weekers herhalen. Ook zou alles wel meevallen qua aantallen. Het stuwmeer met ellende bleef vollopen. Ook na het aftreden van Weekers. Meer dan 5 jaar is er nog olie op water gegooid om de deining te dempen. Alles wat ons ten ore kwam was dat het allemaal schromelijk overdreven was. Na verloop van tijd ging de parkiet Wiebes aan de gang. De deining werd niet langer gedempt toen de olie in de fik vloog. Men bleef verbaal blussen.

Bovendien werd er verwezen naar de rechtspraak van de RvS. Het was natuurlijk niet de bedoeling dat de Tweede Kamer op de stoel van de rechter ging zitten, deelde Omtzigt destijds met mij. Nadat ik bij mijn eigen partij geen oor vond. Aan het hoofd van die RvS-tafel zat niet een rechter, maar een politicus, een voormalig minister van justitie, sociale-zaken en binnenlandse zaken. Uiteraard ging deze vicepresident onderzoek naar zijn eigen juridische producten doen. En dat was natuurlijk allemaal prima, prima, prima. Donner was immers een gerenommeerd jurist, uit een gerenommeerde juristen-familie, dat laatste was nog belangrijker dan het eerste, zo mocht van de econometrist Omtzigt vernemen.

Uiteindelijk brak er toch iets, mogelijk vanwege de strijd van Ombudsman van Zutphen, min of meer een buitenstaander, die pas als tweede keus op die stoel was geland. Eerder hadden ze natuurlijk een veel betere. Een VVD-er de manager van de ANWB, genaamd Guido Van Woerkom, bleek nu opeens niet zo’n briljant jurist te zijn als hij zich voort deed. Feitelijk had hij nooit een juridische functie gehad, hij was wel een uitstekend manager stelden zijn vrinden. Hij vond dat zijn eega niet met een taxi moest reizen omdat de meeste taxichauffeurs van Marokkaanse afkomst waren. Hij was al benoemd maar was niet langer te handhaven… Reiner Van Zutphen had meer juristerij in zijn kleine teen dan Van Woerkom in zijn gehele lijf. Van Zutphen bleef maar zagen aan die boom.

Het zou nog lang duren voor er iets brak binnen de rechterlijke macht. De structuur van coöptatie had zijn werk gedaan, de rechterlijke macht bestond louter uit zeer nette heren en steeds meer dames, die steeds meer een homogene worst begonnen te worden. Ons-kent-ons. De sector bestuursrecht begreep de overheid heel goed, de meeste rechters waren er uit afkomstig uit overheidskringen en als ze dat niet waren hadden ze jarenlang burgers voor de overheid ge-Shanghai-ed. Er was wel eens een rechter die inbreuk maakte op de idee dat ook bij kleine of zelfs minimale fouten alles terug betaald moest worden.



Mogelijk had die wel eens gehoord van de ‘ius talionis’, het Bijbelse ‘oog om oog, tand om tand’, de eis van proportionaliteit die bij wraak in acht genomen dien de te worden. Zijn collega’s verwierpen als progressieve mensen natuurlijk een dergelijke oeroud beginsel. Zij leefden met de ideeën van een verlicht mens als Gandhi; ‘An eye for an eye ends up making the whole world blind’. In middels waren deze verlichte denkers stekeblind wat voor een slachtpartij ze aanrichten. Langzaam sijpelde deze misère door, het water kroop als vocht naar boven in het beton van de Kamer. En het begon te stinken. en behoorlijk ook. Geen punt Wiebes ging het allemaal oplossen. In een volgend kabinet werd Wiebes voor het uitstekende werk dat hij had geleverd minister van EZ. Menno Snel volgende hem op. Menno trok aan een dood paard en dat paard moest hij ook nog leren drinken. Na iets dan twee jaar, eind 2019, begaf het paard het niet maar begaf Menno het. Geen probleem in plaats van een statsecretaris kwamen er twee. Meisje van Huffelen, bestuurskundige, wethouder en directeur van een gemeentelijk vervoersbedrijf ging in januari 2020 aan de slag. Nu, bijna december 2021, blijkt het probleem niet oplosbaar. En ontvangen mensen die een minuscuul bedrag ten onrechte moesten terugbetalen: € 30.000 en krijgt ieder van 6 kinderen van dat gezin ook nog eens € 10.000. Terwijl er nog steeds situaties zijn die hemeltergend zijn en als 10 jaar duren. Het beginsel van de proportionaliteit is weer eens geheel zoek… En een oplossing is NIET in zicht.



In de tussentijd vloog het kabinet nog eens uit de bocht. Polen vierden de ‘Grote vakantie’ in eigen land. Nu is met vakantie vieren niets mis, maar niet als onder dat vakantie vieren 3 maanden WW treken wordt verstaan zonder aan de daaraan verbonden verplichtingen te voldoen. Vele Polen woonden op een enkel adres. Burgerzaken van de gemeente kon dat allemaal heel snel regelen het was immers hun plicht om ze in te schrijven. Ik heb wel eens een snackbar mogen bezoeken waar 67 Polen stonden in geschreven. Het gebouw was niet groter dan een 12-voets container. Toch trokken ze alle 67 op dat adres een uitkering. Die gemeente wist het. Toen ik vroeg of dit in het kader van de brandveiligheid wel kon, werd mij te verstaan gegeven dat ik toch niet zo dom kon zijn en dat ik dus echt wel begreep dat daar geen 67 mensen konden wonen. Mijn wedervraag, waarom schrijf je er dan 67 in, bleek nog dommer te zijn dan mijn eerder getoonde onbegrip.



Welkom in het land der dwazen.

H. Wiersma / gepens.
Er is nog geen lid of medewerker geweest die voor dit debacle ontslag heeft genomen of gekregen. Hoe zit dat eigenlijk?
Nico uit Loenen / gepensioneerd rijksambtenaar
Het is natuurlijk ongekend in de rechtspraak, maar als de Afdeling zelf nu constateert dat zij fouten heeft gemaakt bij de beoordeling, dan verwacht je toch dat die 1000 uitspraken stuk voor stuk worden herroepen en opnieuw worden behandeld, waarbij er een volledige schadevergoeding wordt uitgekeerd?
Advertentie