Doorgeschoten

Tussen het asfalt van de A22, het water van het Noordzeekanaal, het ijzer van de spoorlijn Heemstede-Beverwijk en de huizen van Velsen-Zuid, IJmuiden en Driehuis ligt een wonderbaarlijk intact gebleven parklandschap. In het gebied liggen landgoederen, waar Amsterdamse kooplieden al in de zeventiende eeuw een zomerverblijf hadden.

De landgoederen Beeckestein, Waterland, Velserend en Schoonenberg hebben een monumentale status. Hoogergeest, het resterende groene gebied, heeft dat niet, maar moet die status wel krijgen, volgens het Groenbeleidsplan Velsen 2008. Ondertussen beschermt Velsen de landschappelijke en cultuurhistorische waarden van dit gebied met andere middelen. Zo stelt de gemeenteraad eind 2008 het bestemmingsplan Driehuis en Velsen-Zuid vast. In dit plan heeft het perceel Driehuizerkerkweg 9 niet de bestemming Wonen, maar Bos/Parken. Om het perceel heen liggen in het groen een weg, woonwijk en voetbalvelden die niet als bos of park zijn bestemd.

Als bewoner vindt Mohammed Akoudad (een pseudoniem) het prima dat de voorschriften van het plan hem toestaan aan en bij zijn huis een oppervlakte van maximaal 55 m² te bebouwen. Mits hij daarvoor een vrijstelling krijgt. Hij betreurt het echter dat de nieuwe bestemming zijn mogelijkheden beperkt om met zijn erf en tuin te doen wat elke andere woningeigenaar binnen het bestemmingsplangebied volgens hem wél kan.

Want in artikel 7.5.1 van de planvoorschriften staat dat hij een vergunning van B en W moet hebben voor het aanleggen of verharden van wegen, paden, banen en parkeergelegenheid. Zo’n vergunning heeft hij ook nodig voor het aanplanten van bomen en/of houtgewas. Bovendien is zo’n papier onmisbaar voor het kappen en/of rooien van bomen en houtgewas en voor het uitvoeren van graafwerkzaamheden.

Als Gedeputeerde Staten het bestemmingsplan goedkeuren, gaat Akoudad daartegen met succes in beroep. Volgens de Raad van State kan uit de gewraakte voorschriften alleen maar worden geconcludeerd dat Akoudad voor vrijwel elke verandering die hij in zijn tuin wil aanbrengen een aanlegvergunning nodig heeft.

De Raad vindt het nadeel voor Akoudad niet in redelijke verhouding staan tot het doel dat de gemeente nastreeft. De gemeente kan de bescherming van het landschap ook op minder vergaande wijze nastreven. Bijvoorbeeld door een deel van het perceel te bestemmen als tuin. Dan kan de rest de bestemming Bos/Parken krijgen, zoals de gemeente wil. Hoewel de Raad van State duidelijk aangeeft hoe dit deel van het bestemmingsplan moet worden aangepast, kan de gemeente een week na de uitspraak nog niet reageren. B en W hebben de uitspraak nog niet kunnen bespreken.

Vindplaats: LJN BK9913