De Postcodeloterij
Iedereen in Nederland is gelijk en heeft dezelfde mogelijkheden om zich te ontplooien en om toegang te krijgen tot voorzieningen. Het gelijkheidsprincipe is immers de norm in Nederland. Maar in de praktijk is dat lang niet altijd het geval.
Er bestaan immens grote verschillen in ons land als het gaat om de beschikbaarheid van goed onderwijs, goede huisvesting, goede gezondheidszorg en goede kwaliteit van leefomgeving.
Het vaststellen dat er grote verschillen zijn is één ding. Een adequaat antwoord geven op deze verschillen is iets heel anders. Voor beleidsmakers is het heel erg handig als probleemgebieden aanwijsbaar zijn. Denk aan de Vogelaarwijken. Door die wijken expliciet te benoemen worden ze meteen hanteerbaar en herkenbaar. Ook op veel andere gebieden wordt er veel tijd, energie en geld gestoken in het lokaliseren van probleemgebieden. De postcode speelt hierin een grote rol. Er bestaan hele lijsten van postcodegebieden waar bijvoorbeeld op onderwijsgebied een achterstand heerst. Puur op basis van de postcode krijgen scholen in die gebieden forse extra subsidies. Maar ook op huisvesting-, gezondheidszorg- en sportgebied bestaan zulke lijsten. Het gaat dan vooral om het aanwijzen van wijken die ‘zwakker’ zouden zijn en waar extra geld voor verlichting van de problemen moet gaan zorgen.
Dit systeem lijkt duidelijkheid te bieden, maar heeft wel een schaduwzijde. Valt de grens wel zo scherp te trekken? Heb je als school, zorginstelling en uiteindelijk als bewoner niet ontzettend veel pech als je nu net precies niet in een als zwak benoemt postcodegebied woont. Wil dit zeggen dat er bij jou in de buurt dan geen problemen zijn die extra geld behoeven? Ook in de postcoderegio’s die direct grenzen aan een ‘probleempostcodegebied’ zullen dezelfde problemen spelen. Misschien in iets mindere mate, maar het is wel heel erg makkelijk om dan toch maar de postcode als grens aan te houden. Ik geloof niet dat problemen zich iets aantrekken van een postcodegrens.
Door veel geld en aandacht te focussen op de benoemde achterstandsgebieden werk je in die gebieden wel aan het inhalen van de achterstand, maar dat gaat ongetwijfeld weer ten koste van andere gebieden die net een iets minder grote achterstand hebben. Die worden na verloop van tijd dan weer ingehaald door de gebieden die een zetje gekregen hebben en worden dan op hun beurt weer de achterstandswijk waar extra aandacht aan gegeven gaat worden. Zo blijft het systeem zichzelf in stand houden.
Het wordt tijd te stoppen met deze Postcodeloterij en tijd, energie en geld te gaan steken in een beleid dat niet langer gericht is op het behalen van korte-termijnsuccessen. En voluit te kiezen voor beleid dat kansen gaat bieden aan iedereen, ongeacht je postcode.
Aysel Erbudak
Voorzitter van de Raad van Bestuur van het Slotervaartziekenhuis
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
2. Overal en altijd als er een grens wordt getrokken zijn er gevallen die net 'uit de boot' vallen.
3. Veelal worden betrokken functionarissen én politici 'beoordeeld' op behaalde resultaten op de korte termijn. Dat heeft tot gevolg dat niet of nauwelijks wordt gekeken naar het grotere verband. Helaas is dat de praktijk van alledag. Op deze wijze worden mislukkingen - die vaak pas na verloop van tijd duidelijk worden - zelden 'afgerekend' met degenen die ze veroorzaakt hebben.
In Nederland moet je iets bijzonders hebben om geholpen te worden. Om een extra steuntje in de rug te krijgen. En met bijzonders wordt o.a. bedoeld: negatief, slecht, zwak, minderheid, gebrek, achterstand, dom e.d.
Maar dat je juist door je positieve kenmerken wordt benadeeld of op zijn minst niet gelijk wordt behandeld is voor niemand in dit land belangrijk.
Mijn dochter is bijvoorbeeld blank met blond haar, heeft een normaal postuur en lengte, heeft geen handicap, heeft ouders die nog getrouwd zijn, met een normaal inkomen, woont in een leuke wijk (geen vogelaarwijk dus) en.... is ook nog eens hoogbegaafd.
En daardoor staat zij altijd achteraan de rij, zij hoeft toch niet geholpen worden!! Nee, beste meid jou gaan we niet helpen, red jij jezelf maar!!
Intussen kan zij haar kansen niet benutten, omdat niemand haar helpt. En worden haar talenten niet benut. Alle aandacht gaat namelijk uit naar die kinderen met een "rugzakje", met een achterstand, in die speciale postcodegebieden en vogelaarwijken.
Het is gewoon wachten op het moment dat mijn dochter door haar hoogbegaafdheid zich rot gaat vervelen op school, door frustratie rottigheid gaat uithalen, eerst op school en daarna daarbuiten. Waarschijnlijk is ze dan in zo'n negatieve spiraal terecht gekomen dat ze eindelijk "geholpen" kan worden.
Mischien een beetje overdreven toekomstbeeld, maar helaas ligt de waarheid wel dichtbij als het gaat om de reactie van deze maatschappij. In deze maatschappij wordt je namelijk "gelijk" behandeld als je "negatief" afwijkt. Maar de maatschappij is zo ongelijk als wat voor als je "normaal" bent of als je "postief" afwijkt. Het gelijkheidsprincipe is dan ver te zoeken.