Gemeente moet Wmo-kosten vakantieverblijf vergoeden

De Gelderse gemeente Culemborg moet de kosten voor de huur van een verrijdbare tillift betalen die een gehandicapte inwoner van de gemeente nodig had voor een verblijf in een vakantiehuisje in Drenthe. Dit heeft de rechtbank Gelderland bepaald.

Tillift
De Culemborger is door een beschadiging aan zijn ruggenmerk volledig verlamd vanaf zijn nek en rolstoelafhankelijk. Zijn woning is op grond van de Wmo aangepast. Om op vakantie te kunnen naar een huisje in Drenthe had de man bij de gemeente een aanvraag ingediend voor een douchestoel en een tillift op het vakantieadres.

Eigen leefomgeving
De gemeente Culemborg wees die aanvraag af. Zij had immers al voor de woningaanpassingen in het huis van de man betaald, waaronder voor een douchestoel en een tillift, en vond het niet nodig hiervoor nogmaals te betalen op het vakantieadres. Ook voerde de gemeente aan dat op grond van de Wmo ondersteuning ‘zoveel mogelijk in de eigen leefomgeving’ moet plaatsvinden. In de meeste gevallen zal dat in het eigen huis zijn en soms daarbuiten. Maar een vakantiebestemming viel volgens de gemeente niet onder het begrip ‘eigen leefomgeving’. Daarbij was de gemeente bang dat een ruimere uitleg van het begrip ‘eigen leefomgeving’ verstrekkende gevolgen zou kunnen hebben bij het toekennen van maatwerkvoorzieningen en besloot dan ook geen uitzondering te maken.

Zelfredzaamheid
De man uit Culemborg meende echter dat vakantie onder zelfredzaamheid en participatie valt, zoals die in de Wmo omschreven staat. Daarin staat immers dat onder zelfredzaamheid  ‘het uitvoeren van noodzakelijke algemene dagelijkse levensverrichtingen’ waaronder ‘ontspanning’ en ‘sociaal contact valt. Bij participatie gaat het erom dat iemand ondanks zijn lichamelijke of geestelijke beperkingen op gelijke voet met anderen in redelijke mate mensen kan ontmoeten, contacten kan onderhouden en aan maatschappelijke activiteiten kan deelnemen. De Culemborger meent dat iemand met een beperking de mogelijkheid moet hebben om net als ieder ander met vakantie te kunnen.

Noodzakelijke zorg

Daarin vindt de man de rechtbank aan zijn zijde. Deze wijst erop dat het bij participatie gaat om het kunnen deelnemen aan het maatschappelijk verkeer. Dat wil zeggen dat iemand, ondanks zijn lichamelijke of geestelijke beperkingen, op gelijke voet met anderen in redelijke mate mensen kan ontmoeten, contacten kan onderhouden, boodschappen kan doen en aan maatschappelijke activiteiten kan deelnemen. Volgens de Wmo moet het college daar zorg voor dragen. Nergens staat volgens de rechtbank dat een vakantieverblijf daar niet onder valt. Zou dit wel zo zijn, dan zou een vakantie voor iemand die aangewezen is op Wmo voorzieningen immers altijd betekenen dat iemand zonder de noodzakelijke zorg komt te zitten.

Dubbele vergoeding

De gemeente voerde nog aan dat het vergoeden van een douchestoel en een tillift feitelijk een dubbele vergoeding zou betekenen, omdat de man deze ook al in zijn eigen woning heeft gekregen. De rechtbank meende echter dat dit wel geldt voor de douchestoel, want deze dan de inwoner van Culemborg immers meenemen naar zijn vakantieadres. Maar de tillift zit aan het plafond van zijn huis bevestigd en kan niet zomaar worden vervoerd. Vandaar dat de gemeente wel opdraait voor de kosten van de huur van een extra verrijdbare tillift in het vakantiehuis.