Advertentie

Raad moet democratisch gat dichten

Gemeentelijke samenwerking is nodig en, zonder gemeentelijke herindeling, noodzakelijk. Bij regionale samenwerking geven gemeenten echter een deel van hun zeggenschap op voor een gemeenschappelijk doel. Dat staat op gespannen voet met de wens van gemeenteraden om sturing te houden op wat er op afstand gebeurt.

18 december 2015

Raadsleden moeten hun rol opeisen bij regionale samenwerking. Gebeurt er niets, dan zal het onbehagen over de gemeentelijke samenwerkingsverbanden slechts toenemen.

Dat stelt de Raad voor het openbaar bestuur (Rob) in zijn advies Wisselwerking. Naar een betere wisselwerking  tussen gemeenteraden en de bovengemeentelijke samenwerking. ‘Bovendien is het vanuit democratisch oogpunt moeilijk verteerbaar dat over zaken die van belang zijn voor afzonderlijke gemeenten wordt besloten op regionaal niveau, zonder dat kaderstelling en verantwoording goed zijn geregeld.’

Het advies is op verzoek van minister Plasterk (Binnenlandse Zaken) opgesteld. De Kamer had, via een motie van D66, gevraagd om een advies over de democratische legitimiteit van samenwerkingsverbanden. Het rapport is woensdag aan Plasterk aangeboden.

Gemeentelijke samenwerking is nodig en, zonder gemeentelijke herindeling, noodzakelijk. Bij regionale samenwerking geven gemeenten echter een deel van hun zeggenschap op voor een gemeenschappelijk doel. Dat staat op gespannen voet met de wens van gemeenteraden om sturing te houden op wat er op afstand gebeurt. ‘Gegeven dat samenwerking blijft en belangrijker wordt, zullen gemeenteraden zich zelfbewust moeten bemoeien met samenwerkingsverbanden’, aldus het advies. Maar niet alleen de gemeenteraad moet aan de bak. Ook de griffie, het college, het bestuur van de samenwerkingsverbanden, de provincie en BZK moeten de handen uit de mouwen steken. De positie van de gemeenteraad is echter wel cruciaal, erkent Rob-voorzitter Jacques Wallage. Als die zijn rol niet opeist, hoeven de andere spelers ook niet in actie te komen.

De raad moet de controle op díe samenwerkingsverbanden richten, waar de maatschappelijke belangen het grootst zijn, adviseert de Rob. ‘Dat wil zeggen waar beleidsmatige verschillen van inzicht zijn, waar grote financiële belangen spelen of waar het in het verleden mis is gegaan.’ Het aanwijzen van rapporteurs vanuit de raad, die een samenwerkingsverband onder hun hoede nemen, is een middel om meer grip te krijgen. Zodra daar politiek heikele onderwerpen aan bod komen, kan de rapporteur voorstellen hierover een raadsdebat te voeren. ‘Door binnen de gemeenteraad werkzaamheden te verdelen kan de werklast van bovengemeentelijke samenwerking voor de gemeenteraad worden beperkt’, meent de Rob.

Rol provincie
In het ontlasten van de raad en het ondersteunen van zijn strategische positie bij gemeentelijke samenwerking heeft de griffie een belangrijke rol. ‘Raadsgriffiers kunnen zorgen voor een klimaat van aanspreekbaarheid, verantwoording, en daarmee voor een transparante, open cultuur.’ Colleges moeten op hun beurt hun raden beter informeren over wat er in samenwerkingsverbanden speelt, wat daar wordt gepresteerd en op eigen initiatief verantwoording afleggen.

Maar ook buiten het gemeentehuis moet een en ander veranderen, zoals bij de samenwerkingsverbanden zelf. Die moeten de boer op. ‘Beschouw het als een kerntaak om alle gemeenteraden goed te bedienen.’ Raden moeten over plannen, resultaten en afwijkingen in de uitvoering worden geïnformeerd. Ook moeten inhoudelijke vraagstukken aan de raden worden gepresenteerd, voordat er besluiten over zijn genomen. ‘Actieve betrokkenheid van gemeenteraden is een eis van de democratie’, benadrukt de Rob.

Nieuwe speler in de discussie over de democratische legitimatie van samenwerkingsverbanden is de provincie. Het financieel toezicht moeten ze uitbreiden naar bestuurlijk-democratisch toezicht, adviseert de Rob. Als bewaker van het openbaar bestuur moet de provincie jaarlijks beoordelen of de democratische legitimiteit voldoende is geborgd. Zo niet, dan kan een goed gesprek met gemeenten en samenwerkingsverbanden op poten worden gezet, dat is gericht op het alsnog in positie brengen van de lokale volksvertegenwoordiging.

Plasterk moet geld vrijmaken voor scholing en opleiding van raadsleden, griffiers, besturen en directie van samenwerkingsverbanden. Verder moet hij even op de handen zitten, door geen nieuwe verplichte vormen van samenwerking op te leggen en gemeenten en samenwerkingsverbanden tijd te gunnen de benodigde democratische legitimiteit in te regelen. De Wet gemeenschappelijke regelingen (Wgr) hoeft niet te worden aangepast of afgeschaft, meent de Rob. ‘De Wgr biedt voldoende ruimte voor een krachtige invulling van de legitimerende rol van gemeenteraden.’

Lees ook het interview met Rob-voorzitter Jacques Wallage in Binnenlands Bestuur 25 van deze week (inlog)

Reacties: 9

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Jan Willem Wolff / directeur / adviseur / procesbegeleider
Twee dingen zijn volgens mij belangrijk: 1) waar heb ik als Raadslid uit te kiezen en 2) voldoende "denkraam". Dus: snap ik de complexiteit of kies ik als Raadslid voor een standpunt e.d. Niet alleen de Raad moet het democratisch gat dichten. Maar ook kennispartners, adviseurs e.d. Het getuigt van een verkeerde stoerheid als je als fractie of Raadslid denkt dat je niets hoeft te leren en/of geen adviespartners nodig hebt.
H. Wiersma / sr. beleidsadviseur (gepens.)
Daar waar enigszins mogelijk is fusie een veel betere optie. Samenwerkingsregelingen zijn of worden door de grote verscheidenheid in het politiek landschap bureaucratisch gedrochten. Er zou overigens binnen bepaalde randvoorwaarden meer gebruik kunnen worden gemaakt van de mogelijkheid om bijv. een gemeente centrumgemeente/primaathouder te maken.
faber
Misschien zegt Wallage het ook wel maar het belangrijkste advies zou moeten zijn: beste raad, samenwerken betekent inleveren en als u daar geen zin in heeft moet er u er niet aan beginnen.

Want in een samenwerking stappen en vervolgens vinden dat je je niet hoeft te schikken naar wat de anderen willen en dat dan weer een democratisch tekort noemen, dat is potsierlijk.
Margriet
Samenwerken is voor de burger niet erg positief.
Ries Oonk
Meer sturing voor gemeenteraden is natuurlijk prima, maar dat vraagt ook een hoger niveau van raadsleden. Complexe nieuwe taken op het sociale domein zijn nu eenmaal niet om te zetten in 'Jip en Janneke taal', maar vragen om een bepaalde mate van bagage en inspanning om de stof eigen te maken. In kleinere gemeenten lijkt de raad wel opvang voor verwarde inwoners.
Els Boers, Krachtig Lokaal Bestuur / adviseur, auteur
Er zijn inderdaad voldoende mogelijkheden voor de raden zo staat ook in mijn boek 'Wgr helder uitgelegd'. De angel is dat als meerderen verantwoordelijk zijn er in feite niemand verantwoordelijk is, men kijkt naar de ander. Regelingen met heel veel gemeenten werkt niet, deze zijn doorgaans alleen maar duur. Het democratische gat heeft niet veel met de structuur dus te maken als wel met gedrag.De wil om er tijd en energie in te steken, terwijl ook lang niet alle regelingen veel aandacht vergen. Maak een keuze welke regelingen wel extra aandacht vragen, kosten versus baten.
E.Doeve / jurid. beleid. medew ro
"Nieuwe speler in de discussie over de democratische legitimatie van samenwerkingsverbanden is de provincie. Het financieel toezicht moeten ze uitbreiden naar bestuurlijk-democratisch toezicht, adviseert de Rob. Als bewaker van het openbaar bestuur moet de provincie........." Dit past in het huidige matschappijbeeld: schijn-decentralisatie van overheidstaken. Graag eerst provincies het eigen democratisch gehalte doorlichten. De gemeentesecretarissen (oude term) en raadsgriffiers dienen te waken over de gemeentelijke democratie
Kees Terlouw / Politiek Geograaf
Dat de legitimiteit van het bestuur bij de bevolking steeds meer onder druk staat merkt iedereen. Ik ben daarom blij dat de Raad voor het Openbaar Bestuur aandacht besteed aan de legitimiteit van de steeds belangrijker wordende regionale samenwerkingsverbanden. Dit advies geeft vele pragmatische adviezen over hoe de rol van gemeenteraden hierbij versterkt kan worden. Ik vind het echter schokkend dat dit advies op drijfzand is gebouwd. Het actuele onderwerp legitimiteit wordt gebaseerd op de sterk verouderde functionalistische opvattingen van Easton uit de jaren ’50! Zijn input-output systeem denken past heel goed bij het technocratische denken uit die tijd, maar is academisch en maatschappelijk nu achterhaald. Moderne politieke filosofen zoals David Beetham benadrukken veel meer de normatieve aspecten van legitimiteit. Het aansluiten bij bestaande waarden patronen en identiteiten van de bevolking is bij hem minstens zo belangrijk als het volgen van formele democratische procedures. Deze andere benadering van legitimiteit waarbij identiteit een grote rol speelt kan je ook toepassen op gemeentelijke samenwerkingsverbanden. Dit hebben wij bijvoorbeeld in onderstaand artikel gedaan: http://home.kpn.nl/C.Terlouw5/Layering%20spatial …



Toine Goossens / Bestuurder wet- en regelgeving, ervaringsdeskundige gedrag en moraal
Ik heb de laatste tijd al een aantal keren gereageerd op de noodzaak van good governance in het gemeentelijk handelen.



Daartoe benadruk ik ´Dat de kwaliteit en de integriteit van de bestuurlijke (gemeentelijke) besluitvorming van het allerhoogste niveau dienen te zijn´.



Die eisen gelden voor al het beleid en al het uitvoerend werk van het gemeentelijk apparaat, en afzonderlijk ook voor het college van B&W en de gerelateerde partijen.

Door uitruil van politieke standpunten worden besluiten genomen die, om met Kees Terlouw te spreken, inhoudelijk op drijfzand zijn gebouwd. Partijpolitiek drijven deze besluiten dan door de raad. Daarmee ontgaan politieke bestuurders hun bestuurlijke verantwoordelijkheid.



Hoe beter de besluiten van apparaat en college zijn, hoe geringer de directe invloed van raadsleden wordt. Dat betekent dat hun rol verschuift. Meer en meer zal die rol op good governance zijn gebaseerd.



Om tot kwaliteitsverhoging te komen is participatie van alle belanghebbenden onontbeerlijk. Het Rijksbeleid, samengevat in het Integraal Afwegingskader, begint her en der al zijn vruchten af te werpen. Gemeenten moeten dezelfde weg op.



In het proces van de burgerparticipatie zullen politieke partijen nieuwe vormen vinden om ook inhoudelijk hun invloed uit te oefenen.



Het pleidooi van Kees Terlouw voor waarden en normen ondersteun ik van harte.
Advertentie