Chocoladekoekjes bureaucratie
Eén van mijn favoriete documenten ooit is de Milspec 44072C. De officiële titel van het stuk is 'Military Specification Cookies, Oatmeal; and Brownies; Cocolate Covered’ (sic).
Rechtsbovenaan is het stuk als volgt gedateerd: 30 April 1990, superseding MIL-C-44072B 9 December 1987, w/change 12 February 2003. Het is een document waarin omschreven staat hoe het Amerikaanse leger zijn chocolade koekjes gebakken wil hebben. Iedereen die mee wil doen in de aanbesteding van de koekjes voor Iraq moet zich aan dit document houden.
Wat volgt is een ware ode aan de bureaucratie. Het document bestaat uit zesentwintig pagina's. Alles wat volgens het Amerikaanse leger te maken heeft met chocoladekoekjes (of moet ik zeggen: cocoladekoekjes?) passeert de revue. Allereerst zijn dat documenten van allerlei andere departementen die potentiële cocoladekoekjesbakkers geacht worden te lezen. Daarna wordt onder andere verwezen naar de richtlijnen de American Association of Cereal Chemist (AACC), en zo gaat het maar door.
Het hoofdstuk met de ingrediënten is ook erg de moeite waard. Zo weet het document te melden in paragraaf 3.2: 'All ingredients shall be clean, sound, wholesome, and free from foreign material, evidence of rodent or insect infestation, extraneous material, off-odors, off- flavors, and off-colors.'
Subsubparagraaf 3.2.5.1 voegt daar aan toe: 'Nuts, almonds, shelled. Shelled almond pieces shall be of the small piece size classification and shall be U.S. No. 1 Pieces of the U.S. Standards for Grades of Shelled Almonds. A minimum of 95 percent, by weight, of the pieces shall pass through a 4/16-inch diameter round hole screen and not more than 5 percent, by weight, shall pass through a 2/16-inch diameter round hole screen. The shelled almonds shall be coated with an approved food grade antioxidant and shall be of the latest season's crop.' Het is pure poëzie.
Wie de percentages van de ingrediënten op de lijst bij elkaar optelt, komt tot een totaal van 99,73 procent. Het zal wel altijd een raadsel wat er met de resterende 0,27 procent gebeurt. Ik vrees dat complottheorie-aanhangers daar wederom het bewijs in zien dat het leger informatie achterhoudt. Wat ik bovenal zie is een document dat door niemand gelezen wordt, waardoor nog nooit iemand gezien heeft welke fouten er in het document zitten. Nog mysterieuzer zijn de precentages ingrediënten per koekie. Die komen bij elkaar opgeteld tot 110 procent. Misschien dat die 10 procent bonus verklaart waarom Amerikaanse soldaten veel beter vechten dan andere soldaten.
Mijn favoriete hoofdstuk begint op pagina 11 en gaat over de kwaliteitsbewaking. Er is een gedetailleerde en volstrekt willekeurige categorisering van fouten en bijbehorende codes ontwikkeld door de ijverige ambtenaar in kwestie. Er wordt onderscheid gemaakt tussen grote en kleine defecten. Code 103 is een groot defect en betekent dat de textuur van de brownie niet te hard of te zacht is. Code 201 is een klein defect om aan te duiden dat er stukjes van de randen van de brownie zijn afgebroken, waarbij het gaat om gevallen van minder dan 1,6 millimeter. Bij een 'randerosie' (vakterm) van meer dan 1,6 mm komen we terecht in Code 101, dat is een groot defect. De code duidt aan dat de maat van de brownie niet volgens de specificaties is.
Het document sluit af met een lijst van 21 mensen die een afschrift van dit document moeten ontvangen. Ik hoop dat het niet betekent dat ze ook een paraaf moeten zetten, maar verbazen zou het me eerlijk gezegd niet. Ik ben oprecht benieuwd wat de persoon die dit document thuis heeft verteld toen Mil-Spec 44072C dan eindelijk formeel goedgekeurd was.
'Hoe was je werk vandaag?'.
'Geweldig. Na maanden van lobbyen en felle discussies met de jongens van de afdeling noten en cocolade heb ik de Mil-Spect 44072C er eindelijk door weten te krijgen in de stuurgroep Gesuikerde legervoeding.'
'Gefeliciteerd schat! Daar heb je hard voor geknokt!'.
'Dank je wel. Kom op, laten we eens gek doen, we gaan het vieren. Zullen we vanavond bij de Chinees eten halen?'
Nergens in het document staat dat het Amerikaanse leger graag lekkere koekjes wil voor z'n soldaten. Gelukkig kunnen we met 100 procent zekerheid zeggen dat niemand in de wereld dit document ooit heeft gelezen. Dat is maar goed ook, als het leger dit soort documenten serieus gaat nemen is er geen tijd meer over om te vechten.
Mocht je om wat voor reden dan ook een stukje feedback willen geven op het document, dan is daarvoor een fraai stukje glasheldere communicatie naar de customer toe: 'Beneficial comments (recommendations, additions, deletions) and any pertinent data which may be of use in improving this document should be addressed to:
Commander
U.S. Army Soldier Systems Command
Natick Research
Development, and Engineering Center
ATTN
SSCNC-WRE
Natick
MA 01760-5018
Zeer behulpzaam wordt er aan toegevoegd dat je daarvoor het 'Standardization Document Improvement Proposal (DD Form 1426)' kunt gebruiken, waarop het adres al vermeld staat.
Het is maar dat je het weet.
Frans Nauta
Wat me vooral frappeert, is dat dit een Amerikaans document is.
Tegenstanders van "te veel regels" verwijzen altijd naar de vrije markt - en denkt iedereen daarbij niet aan de VS?
Blijkbaar is die vrije markt van de VS nog erger gereguleerd dan die in de EU. (Hoewel ik dat niet met zekerheid kan zeggen, want de stinkkazenresolutie van die club heb ik (ook) nog nooit gelezen.)
De Europese aanbestedingsregels zijn ook een gevolg van het willen hebben van een vrije markt. Kunnen we misschien de voorzichtige conclusie trekken dat het streven naar een vrije markt leidt tot meer regels ;) ?