Bureaucratisch doolhof nekt maïslabyrint
Liefhebbers van labyrinten kunnen op Texel niet langer dwalen door het maïs: de gemeente heeft de beide boerendoolhoven die het eiland rijk is met onmiddellijke ingang gesloten. ‘Ze hebben geen vergunning en we gaan niet gedogen’, aldus verantwoordelijk wethouder Edo Kooiman van Texel 2010.
Verdwalen
Texel kent al sinds zeven jaar een maïsdoolhof, waar toeristen in kunnen rondlopen, verdwalen en - eenmaal veilig bij de uitgang aangekomen- wat kunnen drinken. Een vorige week geopende kleinere concurrent moest echter na een dag al weer dicht: boer Arie Lap mag geen gasten op zijn maïsveld ontvangen omdat dit niet strookt met het agrarische bestemmingsplan ter plaatse.
Oneerlijke concurrentie
Toen er raadsvragen werden gesteld over de sluiting, bleek echter dat ook het grotere bestaande doolhof van uitbater Paul Van Heerwaarden niet over de benodigde vergunningen beschikt. Om oneerlijke concurrentie te voorkomen zal de gemeente nu ook dit maïslabyrint sluiten.
‘Geen ondernemertje pesten’
Wethouder Kooiman vindt niet dat de gemeente zich te buiten gaat aan ‘ondernemertje pesten’. ‘Er is jaren geleden al veel commotie geweest rond het eerste doolhof. Omdat dit toen gevestigd was op een recreatiepark, mocht het open blijven. Maar het is inmiddels verplaatst naar een stuk landbouwgrond naast het vliegveld en daarmee is ook dit labyrint in strijd met het bestemmingsplan’. Sluiten dus.
Geen gedogen
De beide exploitanten kunnen een vergunning aanvragen, zo stelt de wethouder. Die procedure kan binnen zes weken zijn afgerond, maar er is geen garantie op succes en tot die tijd zullen de beide labyrinten echt op slot moeten. Van gedogen kan volgens Kooiman geen sprake zijn.
Uitkijktoren
‘Er komt veel meer bij kijken dan alleen maar wat gasten die door het maïs lopen, Er staan huisjes, er is een uitkijktoren gebouwd en al die bezoekers moeten ergens parkeren. Dat kunnen we niet zonder vergunning laten voortbestaan’. De wethouder verwacht niet dat Texel veel bezoekers zal mislopen nu er geen doolhof meer op het eiland is.
Texel kent al sinds zeven jaar een maïsdoolhof, waar toeristen in kunnen rondlopen, verdwalen en - eenmaal veilig bij de uitgang aangekomen- wat kunnen drinken. Een vorige week geopende kleinere concurrent moest echter na een dag al weer dicht: boer Arie Lap mag geen gasten op zijn maïsveld ontvangen omdat dit niet strookt met het agrarische bestemmingsplan ter plaatse.
Oneerlijke concurrentie
Toen er raadsvragen werden gesteld over de sluiting, bleek echter dat ook het grotere bestaande doolhof van uitbater Paul Van Heerwaarden niet over de benodigde vergunningen beschikt. Om oneerlijke concurrentie te voorkomen zal de gemeente nu ook dit maïslabyrint sluiten.
‘Geen ondernemertje pesten’
Wethouder Kooiman vindt niet dat de gemeente zich te buiten gaat aan ‘ondernemertje pesten’. ‘Er is jaren geleden al veel commotie geweest rond het eerste doolhof. Omdat dit toen gevestigd was op een recreatiepark, mocht het open blijven. Maar het is inmiddels verplaatst naar een stuk landbouwgrond naast het vliegveld en daarmee is ook dit labyrint in strijd met het bestemmingsplan’. Sluiten dus.
Geen gedogen
De beide exploitanten kunnen een vergunning aanvragen, zo stelt de wethouder. Die procedure kan binnen zes weken zijn afgerond, maar er is geen garantie op succes en tot die tijd zullen de beide labyrinten echt op slot moeten. Van gedogen kan volgens Kooiman geen sprake zijn.
Uitkijktoren
‘Er komt veel meer bij kijken dan alleen maar wat gasten die door het maïs lopen, Er staan huisjes, er is een uitkijktoren gebouwd en al die bezoekers moeten ergens parkeren. Dat kunnen we niet zonder vergunning laten voortbestaan’. De wethouder verwacht niet dat Texel veel bezoekers zal mislopen nu er geen doolhof meer op het eiland is.
Reacties: 12
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Ze dronken een glas, deden een plas en alles blijft zoals het was.
Een labyrinth heeft geen wachttorens, snackhokjes e.d. nodig. Dus als de twee maistelers cum intensieve labyrinthouders beloven dergelijke gebouwtjes af te breken / niet neer te zetten, dan lijkt me vergunningverlening zeer goed mogelijk. Maar dan vinden ze het commercieel waarschijnlijk niet interessant en gaan ze liever voor de mais.
Bravo, wethouder! U toont zich een ware bestuurder.
De boer die het al 7 jaar mocht exploiteren bij gedogen, heeft goede bestuurlijke relaties op het eiland.
De nieuwe concurrent komt uit een familie met minder banden met de bestuurlijk elite op het eiland.
Duidelijk dat hij geen vrienden heeft in de Texelse politiek
Dit is gewoon vriendjespolitiek., maar dan met pvda kwaliteit
Ai, zit het zo! Dan moet de lof naar de gemeenteraad, die de wethouder dwingt gelijke monniken gelijke kappen te laten dragen. Nu maar hopen dat de raadsleden de rug recht houden.
Hoe lang geleden was het eerste labyrinth verplaatst naar de akker naast het vliegveld? Als daar jarenlang gedoogd is, is de vraag gerechtigd of dat te maken heeft met goede bestuurlijke relaties van de eigenaar.
Ook vreemd dat het voor de eigenaar van een stuk land niet zou zijn toegestaan gasten op zijn land te ontvangen als dat een agrarische bestemming heeft. Zolang het de agrarische bedrijfsvoering niet verstoort, zou dat toch moeten kunnen?
In mijn kindertijd maakten we zelf wel eens een doolhof in een korenveld. Daar was de boer niet blij mee. Ten slotte vond hij de oplossing: hij ging over op mais.
Profiteren wij als burgers niet allen en zelfs in meerdere opzichten, van het succes van de doolhofboer?
Ik zou daarom willen zeggen:
Stimuleer zulke ondernemende initiatieven!