Belevingen aan de nationale top
Als tijdens het avondeten thuis de telefoon ging, nam de vader van de nog jonge Alexander Rinnooy Kan (1949) vaak geïrriteerd de hoorn op, tenzij bleek dat het de minister van Financiën was. Dan stond zijn vader, een dienstwillige departementsambtenaar direct op om de minister staande te woord te staan. Het is een mooie herinnering van de omnivoor Rinnooy Kan die een afwisselende en succesvolle loopbaan kende, al blijft zijn vader vinden dat werken in de publieke dienst het hoogste goed is en al het andere een tweederangs ambitie.
Memoires van Rinnooy Kan
Al het andere is volgens de autobiografie best veel. Een jonge bedrijfswiskundige die eerst promoveerde en in Delft en later Rotterdam een wetenschappelijke carrière ontwikkelde. Na een eervolle rectorsperiode als dertiger aan Erasmus en een sabbatical in Boston verraste hij vriend vijand (en zichzelf) met het voorzitterschap van het VNO-NCW. Weer later volgde een aantal jaren als ING-bestuurder en liet hij een paars ministerschap lopen, daarmee de weg vrijmakend voor Hans Wijers. Daarna gaf hij tot 2012 vier jaar leiding aan de SER, weer een enorme switch. Na een verloren lijsttrekkersverkiezing nam hij vervolgens achter winnaar Thom de Graaf plaats in de D66-senaatsfractie en heeft hij tijd voor zijn hobby’s en memoires.
De last van autobiografieën is dat de schrijver niet altijd voldoende afstand heeft tot de gebeurtenissen en andere nog levende hoofdspelers niet wil beschadigen. Het is helaas met deze niet anders. Ondanks de aaneenrijging van gebeurtenissen leest het vertoog van Rinnooy Kan over zijn tropenjaren bij de ING zo anders dan de beschrijving van een identieke periode in het bestuur van de ABNAMRO, zoals in De Prooij van Jeroen Smit. Bij Rinnooy Kan is alles interessant, enerverend en complex. In het relaas Smit is er haat, nijd en strijd. Evident ernaast zit Rinnooy Kan zelfs met zijn veel te verdedigende opmerking ‘‘grote financiële instellingen namen en nemen hun risicomanagement buitengewoon serieus”. De recente schikking van 775 miljoen euro tussen het Openbaar Ministerie en ING laat het tegendeel zien. Risicomanagement is een kostenpost, de klant is koning en de winst is heilig.
Gelukkig resteren er leesbare anekdotes. Hoe hij Steve Ballmer, ceo van Microsoft een ING-directrekening wist te verkopen – totdat overigens later bleek dat de via ING-direct binnengehaalde spaargelden via ingeklapte hypotheekpakketten de ING naar de afgrond leidde en een financieel infuus nodig was door het Nederlandse Financiën. Zijn vader zat er misschien niet zo ver naast.
Citaat uit het boek: ‘Democratische politiek is een roeping en een vak’
Bordjes duiken. Ervaringen van een optimist door Alexander Rinnooy Kan, Uitgeverij Balans, 240 pagina’s, 20,99 euro
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.