Baas van de publieke omroep
Geachte  heer Dales of Huffnagel, beste Geert of Frits, Het kan niet anders dan dat Mark één van jullie gaat vragen om de functie van Staatssecretaris van Cultuur (en andere linkse hobby’s) op je te nemen. Vandaar dat wij deze brief vast aan jullie beiden richten.
De herfst is begonnen en dat is te merken. Niet alleen aan het weer, maar ook aan het nieuwe televisieseizoen dat vorige week is losgebarsten. Nieuwe programma’s, nieuwe omroepen en niet te missen…: nieuwe decors. Een belangrijke taak voor de kersverse Staatssecretaris wordt ongetwijfeld het bezuinigen op de Publieke Omroep. Geen gemakkelijke opgave, waar wij graag onze diensten voor aanbieden. Bij deze solliciteren we dan ook op de functie van ‘Baas van de Publieke Omroep’.
Iedereen weet dat je de kalkoen niet moet vragen wat hij wil eten met kerst. Dus u heeft een onafhankelijke slager nodig om te kunnen snijden in het Hilversumse vlees. U heeft geluk, wij zijn onze messen reeds aan het slijpen. In deze brief zetten wij graag uiteen hoe wij naar de televisie kijken.
Wij zien een aantal interessante parallellen tussen de publieke omroep en ons politieke bestel die kunnen helpen de juiste keuzes te maken.
Wij hebben veel ervaring in de politiek. En volgens ons hebben zowel de omroepen als de politieke partijen te kampen met een heuse identiteitscrisis waardoor niet alleen de kiezer, maar ook de kijker niet meer weet waar hij het zoeken moet. Zo kan het dat het fenomeen zwevende kijker in omroepland steeds vaker de kop op steekt.
Ook doen kijkcijfers al lang niet meer onder voor peilingen. Menig omroepbaas wordt iedere zondagnacht uit de slaap gehouden en zit aan de computer gekluisterd als de uitslagen binnenkomen. En dan nog maar te zwijgen over het gebrek aan fris bloed. De usual suspects vliegen je om de oren, tijdens informatierondes op het Haagse Binnenhof, maar net zo goed op t.v. bij weer een oude mannen uitzending van en met Pauw & Witteman. Daar over gesproken, toch jammer dat het adagium bij P&W lijkt te zijn: we konden geen interessante vrouwen vinden, dus zetten we maar (weer) dezelfde saaie mannen aan tafel. Zowel in het politieke bedrijf als bij de Publieke Omroep roepen wij de laatste weken steeds vaker tegen elkaar ‘goh, leeft die nog?’.
Maar goed, nu gaan we ons met de inhoud bemoeien en dat lijkt ons niet de taak van de ‘Beul van de Publieke Omroep’.
Een groot verschil tussen Hilversum en Den Haag is trouwens wel hoe ze omgaan met nieuwkomers. Zo moeten de nieuwe rechtse omroepen in het bestel meteen aan de bak en laten zien wat ze waard zijn. Dit in tegenstelling tot de PVV die blijkbaar van de zijlijn mag blijven roepen hoe links en verderfelijk het politieke bestel is. Nu is Pow-news niet echt om aan te zien, en blijkt internet wederom toch echt iets anders dan televisie. Maar ze staan er ten minste! Wij zouden ook graag een oordeel willen kunnen vellen over de ministerskeuze van Geert.
Waar de twee werelden elkaar weer vinden is in de enorme versnippering aan omroepen en partijen. Al die nieuwe clubs die toetreden en denken allemaal een eigen profiel te moeten hebben. Het grootste effect is dat de zenders en de politiek steeds onherkenbaarder worden en de programma’s steeds extremer in een ijdele hoop zich nog te kunnen onderscheiden en een specifieke achterban aan te spreken.
Omroepland is op drift geraakt en haar ankers kwijt. Het is aan ons om boeien toe te werpen, overtollige ballast van boord te gooien en nieuwe ankers op te lijnen. Linkse of rechtse media bestaat voor de kijker al lang niet meer. Als Jort Kelder een herkenbaar gezicht van de VARA is geworden, heeft de haan al zeker drie keer gekraaid (om in EO-termen te blijven). Wanneer het lidmaatschap van een politieke partij al geen garantie meer is voor een stem bij verkiezingen, is het zeker niet gek dat de kijkers niet loyaal zijn en er flink op los zappen. Lid worden van een omroep doe je alleen nog als waarschuwing aan het oude systeem; jullie zijn stom en ik word lid van Powned, BNN en Wakker Nederland!
Niemand gaat de bres op voor het behoud van de omroepen, behalve de kalkoenen die we in het begin van onze brief noemde. Daar beginnen we dan ook het vet van de botten te snijden.
De zwevende kijker is helemaal klaar voor twee zenders met een duidelijk profiel. Nu de omroepen nog!
En wanneer Hilversum heeft laten zien dat de kijkbuiswereld niet vergaat in een BBC-model, kan Den Haag lekker volgen. Twee zenders in een tweestromenland, dat is de toekomst.
Wij hebben genoeg gezegd, en moeten ophouden met schrijven. De Zendtijd voor Politieke Partijen begint, deze keer lekker met de PVV.
Oogjes dicht, snaveltjes toe en morgen gezond weer op.
M&M
Iedereen weet dat je de kalkoen niet moet vragen wat hij wil eten met kerst. Dus u heeft een onafhankelijke slager nodig om te kunnen snijden in het Hilversumse vlees. U heeft geluk, wij zijn onze messen reeds aan het slijpen. In deze brief zetten wij graag uiteen hoe wij naar de televisie kijken.
Wij zien een aantal interessante parallellen tussen de publieke omroep en ons politieke bestel die kunnen helpen de juiste keuzes te maken.
Wij hebben veel ervaring in de politiek. En volgens ons hebben zowel de omroepen als de politieke partijen te kampen met een heuse identiteitscrisis waardoor niet alleen de kiezer, maar ook de kijker niet meer weet waar hij het zoeken moet. Zo kan het dat het fenomeen zwevende kijker in omroepland steeds vaker de kop op steekt.
Ook doen kijkcijfers al lang niet meer onder voor peilingen. Menig omroepbaas wordt iedere zondagnacht uit de slaap gehouden en zit aan de computer gekluisterd als de uitslagen binnenkomen. En dan nog maar te zwijgen over het gebrek aan fris bloed. De usual suspects vliegen je om de oren, tijdens informatierondes op het Haagse Binnenhof, maar net zo goed op t.v. bij weer een oude mannen uitzending van en met Pauw & Witteman. Daar over gesproken, toch jammer dat het adagium bij P&W lijkt te zijn: we konden geen interessante vrouwen vinden, dus zetten we maar (weer) dezelfde saaie mannen aan tafel. Zowel in het politieke bedrijf als bij de Publieke Omroep roepen wij de laatste weken steeds vaker tegen elkaar ‘goh, leeft die nog?’.
Maar goed, nu gaan we ons met de inhoud bemoeien en dat lijkt ons niet de taak van de ‘Beul van de Publieke Omroep’.
Een groot verschil tussen Hilversum en Den Haag is trouwens wel hoe ze omgaan met nieuwkomers. Zo moeten de nieuwe rechtse omroepen in het bestel meteen aan de bak en laten zien wat ze waard zijn. Dit in tegenstelling tot de PVV die blijkbaar van de zijlijn mag blijven roepen hoe links en verderfelijk het politieke bestel is. Nu is Pow-news niet echt om aan te zien, en blijkt internet wederom toch echt iets anders dan televisie. Maar ze staan er ten minste! Wij zouden ook graag een oordeel willen kunnen vellen over de ministerskeuze van Geert.
Waar de twee werelden elkaar weer vinden is in de enorme versnippering aan omroepen en partijen. Al die nieuwe clubs die toetreden en denken allemaal een eigen profiel te moeten hebben. Het grootste effect is dat de zenders en de politiek steeds onherkenbaarder worden en de programma’s steeds extremer in een ijdele hoop zich nog te kunnen onderscheiden en een specifieke achterban aan te spreken.
Omroepland is op drift geraakt en haar ankers kwijt. Het is aan ons om boeien toe te werpen, overtollige ballast van boord te gooien en nieuwe ankers op te lijnen. Linkse of rechtse media bestaat voor de kijker al lang niet meer. Als Jort Kelder een herkenbaar gezicht van de VARA is geworden, heeft de haan al zeker drie keer gekraaid (om in EO-termen te blijven). Wanneer het lidmaatschap van een politieke partij al geen garantie meer is voor een stem bij verkiezingen, is het zeker niet gek dat de kijkers niet loyaal zijn en er flink op los zappen. Lid worden van een omroep doe je alleen nog als waarschuwing aan het oude systeem; jullie zijn stom en ik word lid van Powned, BNN en Wakker Nederland!
Niemand gaat de bres op voor het behoud van de omroepen, behalve de kalkoenen die we in het begin van onze brief noemde. Daar beginnen we dan ook het vet van de botten te snijden.
De zwevende kijker is helemaal klaar voor twee zenders met een duidelijk profiel. Nu de omroepen nog!
En wanneer Hilversum heeft laten zien dat de kijkbuiswereld niet vergaat in een BBC-model, kan Den Haag lekker volgen. Twee zenders in een tweestromenland, dat is de toekomst.
Wij hebben genoeg gezegd, en moeten ophouden met schrijven. De Zendtijd voor Politieke Partijen begint, deze keer lekker met de PVV.
Oogjes dicht, snaveltjes toe en morgen gezond weer op.
M&M
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.