Utrechtse wethouder Beste Jonge Bestuurder

Binnenlands Bestuur twitterde ‘s middags tijdens de vergadering dat hij was verkozen tot beste jonge bestuurder van 2018, dus wethouder Maarten van Ooijen (29) kon al tijdens de commissievergadering in het stadhuis van Utrecht de felicitaties in ontvangst nemen. ‘Ik was nog druk bezig om vragen van de raadsleden in een commissievergadering te beantwoorden, toen dezelfde raadsleden mij erop wezen dat ik in de prijzen was gevallen.’

Ontspannen

Heel leuk, eervol ook, maar geen reden om zenuwachtig te worden over de verwachtingen die nu opeens worden gewekt. Of over de last die op zijn schouders rust. ‘Ik zit er eerlijk gezegd heel ontspannen in’, zegt Van Ooijen. ‘Het wethouderschap in Utrecht is een prachtige baan. Wat er verder op mijn pad komt, weet ik niet en dat vind ik ook niet zo interessant. Wat ertoe doet is: blijf je trouw aan de manier waarop je werkt. Alles wat ik op tafel krijg, wil ik voor mij kunnen zien. Het liefst letterlijk. Wat betekent dit nu echt in de praktijk voor de inwoners van Utrecht? Als ik dat over tien jaar verleerd ben, en ik misschien naast mijn schoenen ben gaan lopen, dan heb ik mijzelf en het stadhuis iets uit te leggen. Ik moet geen gekke dingen gaan doen en trouw blijven aan mijn waarden.’

Vaker verrast

De uitverkiezing en de eventuele bekendheid die daarbij komt kijken, in de Utrechtse politiek of misschien wel bij de bakker op de hoek, is wat wethouder Van Ooijen betreft totaal ondergeschikt aan het werk voor ‘de mensen die het wat minder getroffen hebben. Dat staat voorop - echt het verschil maken.’ Als jonge bestuurder is hij daarbij wat onbevangener dan oudere bestuurders, heeft hij ervaren. ‘De manier van werken is niet zo generatiegebonden. Maar wat wel anders is, is dat je als jonge wethouder niet zo in vaste structuren denkt. Je hebt niet van: dat heb ik al vaker gezien en zo werkt het. Ik ben vaker verrast over wat ik nu weer op mijn bordje krijg. Het lijkt mij moeilijk voor een door de wol geverfde bestuurder om die verrassing vast te houden.’

Bidden

Maarten van Ooijen, belijdend christen en voor de ChristenUnie wethouder maatschappelijke ondersteuning, welzijn, asiel en integratie en sport, zit in een college met GroenLinks en D66 (allebei drie wethouders). Veel goddelozere coalitiepartners krijg je niet. Van Ooijen kan daar wel om lachen. ‘Dat mag zo zijn, maar vanaf de eerste onderhandelingsdag heb ik chemie gevoeld met deze partijen. Er is zoveel dat ons bindt. Denk aan de zachte kant, maar ook aan de harde, de stad als samenleving, verduurzaming, vergroening en mobiliteit. De inhoudelijke chemie ervaar ik ook in de collegevergaderingen. Het draait om respect voor elkaar en om onderling vertrouwen. Of de een nu wel of niet bidt voor het eten in de kantine, dat doet er niet. Wat ertoe doet, is dat je van elkaar weet dat je allemaal het beste met de stad voorhebt.’