Werken zoals iedereen wil, maar de oude hokjes spelen nog hoog op
We hebben stormachtige weken achter de rug. Er zijn geen bomen omgevallen, maar het scheelt niet veel. De publicatie op de site van de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) dat wij niet zouden meewerken aan controle door een zorgverzekeraar - en we kregen straf - leidde tot uhhh … commotie.
We hebben toen pers, relaties en zorgverzekeraars uitgenodigd voor een kijkje in onze open keuken. Controle-gedoe speelt niet alleen bij ons maar bij alle partijen in de zorg. Dat heeft de Rekenkamer deze week nog geconstateerd.
Controle is goed en we werken daar volop aan mee. We zijn niet bang, hebben niets te verbergen. De controles door twee (andere) verzekeraar-clusters hebben we ook goed doorstaan. Het is voor verzekeraars ook nieuw en aftasten wat wel en niet kan. Samen komen we er wel uit. Maar dan wel samen. Dus geen dreigbrieven, stoppen met betalingen en juridische oekazes dan wel weigeringen om te overleggen, laat staan gewoon praten of telefoneren.
Het punt is dat we niet in de hokjes passen. We hebben voor verzekeraars een ‘opvallend’ declaratiepatroon, dus dat zal wel ‘fout’ wezen! Maar dat is uit te leggen. We hebben een andere (integrale) werkwijze dan de meeste zorginstellingen, waarmee we worden vergeleken. We zijn overigens door onze integrale werkwijze in the long run goedkoper. Wat is mooier voor een zorginkoper? Maar goed, het geeft dillemma’s. Wat is wel en wat niet ‘verzekerde zorg’? En wie bepaalt dat?
We begrijpen goed waar verzekeraars mee zitten. Zeker met die gekke GGZ. Dat lossen we niet op met koude controles op ‘oude’ formele aspecten, waarbij het normenkader niet duidelijk is. Wij worden soms zelfs over 2010 achteraf afgerekend op normen die pas in 2013-2014 zijn ingevoerd. Het gaat niet om controle op goede zorg, op kwaliteit, maar het gaat om het zoeken naar administratieve ‘fouten’. Om wantrouwen. Enfin.
We zijn als ‘vernieuwer’ onderdeel van een maatschappelijk debat. Verzekeraars ontwikkelen zich steeds meer naar ‘medisch-specialistische zorg’. De transformatie jeugdzorg is echter gericht op demedicaliseren, normaliseren, integrale zorg. Die ‘medische’ ontwikkeling bij verzekeraars is tegenstrijdig met de komende Jeugdwet.
Ik denk dat het debat gevoerd moet worden over hoe we met kinderen en gezinnen willen omgaan qua hulp. Van de week was in het nieuws dat 25% van alle kinderen leer- en gedragsproblemen heeft. Dat is veel te veel en klopt niet met onderzoek dat decennia lang aangeeft dat gemiddeld 10% van onze jeugdigen enige vorm van zorg behoeft. En daarvan 2%-punt zware zorg. Er moet iets mis zijn met onze definitie van wat normaal is.
Zorgvernieuwers proberen dat normaliseren er weer in te brengen. Dat is wat iedereen ook wil met de Jeugdwet. Wij staan vierkant achter ons werk, maar we zijn gewoon ‘te vroeg’. De oude hokjes spelen ons parten. Transitiejaar 2015 is nog ver weg. We ploeteren verder en hopen dat 2015 gauw komt, liefst al in 2014.
Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.
kunnen deze clienten dergelijke bedragen van soms wel meer dan 1000 euro per jaar niet ophoesten .