Vluchtelingen aan werk helpen lukt maar matig
Weinig instroom van vluchtelingen in opleidingen, grote verschillen tussen gemeentelijk beleid en een groep die duidelijk achterblijft. Onderzoek van het Kennisplatform Integratie & Samenleving (KIS) wijst uit dat de resultaten van de begeleiding naar werk beperkt zijn.
Weinig instroom van vluchtelingen in opleidingen, grote verschillen tussen gemeentelijk beleid en een groep die duidelijk achterblijft in de zoektocht naar werk. Dat zijn enkele bevinden van een onderzoek van het Kennisplatform Integratie & Samenleving (KIS) in samenwerking met Divosa, de vereniging van gemeentelijke directeuren in het sociaal domein. Uit de antwoorden die gemeenten in het onderzoek gaven blijkt dat de resultaten van begeleiding voorlopig beperkt zijn.
Beperkte mogelijkheden tot onderwijs
Alhoewel de onderzoekers vorderingen zien over de hele linie, bijvoorbeeld dat 84 procent van de gemeenten nu speciaal aangewezen begeleiders heeft, zien zij ook duidelijke problemen. Slechts 16 procent van de statushouders stroomt in in een opleiding. Een diploma geeft voor statushouders het meeste garantie op blijvend werk en gemeenten erkennen dat, maar net als in het voorgaande jaar van het onderzoek blijft de daadwerkelijke instroom achter. De onderzoekers schrijven: ‘Afgaande op de schattingen van de gemeenten omtrent de uitstroom in onderwijs/opleiding concluderen we dat de mogelijkheden voor het volgen van een opleiding vaak beperkt zijn.’
Hypothetische deelname
Gemeenten wijzen echter in hun antwoorden naar de ‘hypothetische mogelijkheid’ van deelname, schrijft het KIS, en er is dus weinig zicht op hoeveel statushouders er bereikt worden en hoe er bepaald wordt of ze mogen deelnemen. ‘Wat we wel weten, is dat gemeenten een deel van de statushouders nog (helemaal) niet zien. Naar schatting van de gemeenten is dat dit jaar twintig procent.’ Het is bovendien volgens het KIS aannemelijk dat statushouders, die vaak in kortdurende contracten werken, terugstromen in de bijstand.
Nareizigers
Steeds beter weten gemeenten wat de mogelijkheden zijn voor de statushouders, maar er blijft een groep achter: de zogeheten ‘nareizigers’. Doorgaans zijn dit vrouwen die later dan hun man naar Nederland komen en korter verblijven in asielzoekerscentra, waardoor er minder informatie over hen verzameld wordt die kan helpen bij de zoektocht naar werk. Een derde van de gemeenten richt zich vanwege beperkte capaciteit op de meest kansrijke statushouders en dat zou meestal de man zijn ‘vanwege zijn eerdere komst, voorsprong in de inburgering en de werkervaring in het land van herkomst’.
Te grote verschillen
Gemeenten kunnen zelf bepalen hoe zij statushouders aan werk helpen en hierdoor ontstaan te grote verschillen en ongelijke kansen. Op sommige plekken kunnen ze bijvoorbeeld niet studeren met het behoud van hun uitkering. Structurele regionale samenwerking is nodig voor een effectieve aanpak, maar hoewel daarmee op sommige plekken geëxperimenteerd wordt, komt het niet gemakkelijk van de grond.
Aanbevelingen voor gemeenten
In het onderzoeksrapport worden zes aanbevelingen geformuleerd. Er moet meer geïnvesteerd worden in onderwijsmogelijkheden, samenwerking met werkgevers en het aan het werk krijgen van vluchtelingenvrouwen. Verder moeten gemeenten de ondersteuning op maat verbeteren, de resultaten op korte én lange termijn monitoren en goed in kaart brengen wélke middelen leiden tot verbetering.
De onderzoekers stelden door middel van een online enquête vragen aan 282 van de 380 gemeenten. Verder namen ze zeven verdiepende interviews af.
Reacties: 6
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
"De onderzoekers schrijven: ‘Afgaande op de schattingen van de gemeenten omtrent de uitstroom in onderwijs/opleiding concluderen we dat de mogelijkheden voor het volgen van een opleiding vaak beperkt zijn."
hetzelfde bedoeld wordt als
"Een grote groep van deze mensen heeft nauwelijks bereidheid iets te doen."
dan hebben we nog wel iets met elkaar te bespreken.
Zolang er in rapporten meer geluiden van de eerste soort dan van het tweede soort staan voelt Den Haag zich kennelijk niet geroepen daar iets aan te doen en zal er niets veranderen.
De communiteit deed een beroep op mij om deze vluchtelingen aan werk te helpen zodat zij konden bijdragen in de kosten. Zij stonden in fabrieken aan de lopende band.
Allen waren bereid om mee te doen.Kwamen zelf informeren of er nog werk was. Liefde en barmhartigheid uitdragen geeft liefde en inzet terug.
Werken was overigens geen probleem. Één telefoontje naar de vreemdelingenpolitie met opgaaf van namen en paspoortnummers volstond. Ook al hadden zij geen enkele status.
Sindsdien hebben opvolgende ministers van sociale zaken werken door vluchtelingen onmogelijk gemaakt. Met PvdA leider Asscher als hoogtepunt.
Wie de wet overtreedt, ook de particulier!, krijgt een boete van € 20.000 aan de broek. Ook als dat werk geheel en al vrijwillig is.
Wij hebben inderdaad nog veel met elkaar te bespreken.