‘Vaak is er weinig geld en veel ambitie’

Wat is het verschil met uw vorige werkplek?
Ik heb hier meer ruimte om zelf ideeën te ontwikkelen. Op een commerciële plek moet je op jacht naar opdrachten, jezelf verkopen. Het is een hardere wereld.

Was het niet wennen, zo’n provinciale organisatie?
Ik heb nu meer te maken met bureaucratie. Iedereen is hier gewend notities te schrijven om iets op te starten. Ik stap ergens op af en wil daarover best iets op papier zetten, maar kort en helder. Als je ziet wat er aan verantwoording en rapportage nodig is om een bedrag van 5000 euro binnen te krijgen. Dan denk ik: hou het maar. Het besteden van overheidsgeld moet natuurlijk zorgvuldig gebeuren, maar gaat vaak gepaard met te veel personen die er teveel uren in stoppen. Dat is kapitaalvernietiging.

Hoe moet het dan?
Niet te veel pannetjes op het vuur zetten, maar inzetten op grotere projecten. Dat is reëler. Mijn visie is dat je met kunstopdrachten kunt meeprofiteren van grotere investeringen. Neem onze projecten die vallen onder culturele planologie. Die sluiten goed aan bij gebiedsontwikkeling waar zowel provincie, rijk en Europa geld in stoppen.

Culturele planologie?
Wij zetten kunstenaars in bij de ontwikkeling van nieuwe natuur, recreatie en landbouw. Bij het kunstenplan Zangsporen, waar ik programmaleider van ben, gaan kunstenaars bijvoorbeeld praten met boeren en bewoners om legendes en historische verhalen van natuurgebied De Venen op een pakkende manier in kaart te brengen. Als medeontwerpers kunnen kunstenaars ervoor zorgen dat natuurontwikkeling niet alleen om streefcijfers en berekeningen gaat, maar om het karakteristieke van het landschap. Ze waken over het culturele erfgoed en genereren nieuwe betekenissen.

Richt u zich ook op de stad?
Ja! De gemeente Utrecht gaf ons laatst de opdracht mee te denken over een kunstwerk op een nieuw aan te leggen plein in een prachtwijk. Ik vraag me dan eerst af: is dat budget voldoende voor wat men wil? En willen bewoners dit echt? Meestal zitten ze niet te wachten op een kunstwerk. Ik heb gekozen voor een integrale aanpak waarbij de kunstenaar wordt gekoppeld aan de ontwerper van het plein. Zo wordt het plein zelf een kunstwerk en wordt de openbare ruimte geen museum.

Heeft het CBKU invloed in de provincie Utrecht?
Ik denk dat we dat hebben. Er zijn de afgelopen zestien jaar veel goede dingen gedaan voor opdrachtgevers en kunstenaars. Maar het CBKU moet wel een slag maken als het gaat om ondernemerschap. Zeker nu de rijksbijdrage voor beeldende kunst niet meer naar de provincie gaat, maar naar de grotere gemeentes, moeten andere potjes aangesproken worden. Dat gebeurt nog te weinig.

Wat wilt u hier bereiken?
Afgelopen jaar had ik ruimte om een netwerk in de provincie op te bouwen, kunstenaars te ontmoeten, grip te krijgen op lopende projecten en ideeën uit te zetten. Nu wordt het tijd om te oogsten. Als het gaat om grotere projecten wil ik de komende jaren heel graag samenwerken met de Vrede van Utrecht die in 2013 wordt gevierd. Beeldende kunst moet daarbij een beduidende rol spelen.

Kijkt u door het werk anders naar kunst?
Ik wil graag geprikkeld worden door kunst en me verwonderen. Die lat komt steeds hoger te liggen. Daarom kost het best moeite om bijvoorbeeld de zoveelste atelierroute af te lopen. Ik probeer de krenten uit de pap te pikken.