Tom Poes, verzin een list

In 2015 is o.a. de jeugdhulp, in al haar facetten en complexiteit, haar kokers en schotten, overgedaan aan gemeenten. Die zijn hard bezig geweest met vallen en opstaan maar hopen ‘nu écht’ in 2018 het goed te gaan doen. Weg met al die zorgaanbieders, we moeten in zee met een aantal ‘hoofdaannemers’ en die zoeken verder uit wat nodig is. Wel zo overzichtelijk. En heeft een hoofdaanemer iets niet in huis? Dan contracteren ze specialistische ‘onderaannemers’. Maatwerk. Weg met de versnippering, verkokering. Het gaat om het resultaat en hoe dat behaald wordt, moet de hoofdaannemer zelf weten. Zij zijn de professionals.

Zucht.

Weer wordt niet door maar voor de burger gekozen, die door de trechter moet van een hoofdaannemer en dan belandt bij een door deze gekozen onderaannemer. Vrije zorgkeuze? 

Vergelijk het de supermarkt die alles in huis heeft. Zo niet, stuurt die dan zijn klant naar, zeg, de specialistische warme bakker? Gaat niet gebeuren. Die bakker wordt ingelijfd of hij krijgt een hoekje in de supermarkt. Iedereen blij.

Nadeel is wel, dat er zo superconglomeraten ontstaan die de zorg onderling verdelen en bepalen. Gemeenten maken zich geheel afhankelijk. Kwaliteitseisen aan de superzorgers zijn minimaal, als ze maar alle doelgroepen kunnen tackelen. Zo is de gemeente gedekt.

En zo worden in de sliptream ook de landelijk werkende zeer gepecialiseerde zorgclubs voor complexe, weinig voorkomende en moeilijk hanteerbare problematiek, eruit georganiseerd. 

Het is net als met brandwonden. Een kleine brandwond kun je zelf thuis behandelen, maar met een 5e graadsverbranding ga je naar een (van de drie) gespecialiseerde brandwondencentra in Nederland.

Als we niet uitkijken zijn de ‘brandwondcentra’ voor jeugdhulp straks verdwenen.

De nieuwe VWS-Tom Poes zal als ‘stelselverantwoordelijke’ een list moeten verzinnen. 

Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.