Spaarlampen, Studio Sport en Paëlla

Wij lopen altijd een beetje achter met dit soort zaken. Toen heel Nederland al gebruik maakte van de DVD-speler, schaften wij onze eerste videorecorder aan. Terwijl Nederland overschakelt op de LED-verlichting, zo begrijp ik uit de promotiecampagne van Minister Cramer van VROM, zijn wij net toe aan de spaarlamp.

Bij gloeilampen weet je wat je hebt: schakelaar om en er is licht. Ik ben nogal van de romantische sfeerverlichting, met subtiele softtone lampjes verspreid door de hele kamer. Mijn partner is meer van de 100-watt gloeiers die een ruimte doen baden in het licht. Daar voeren wij al twintig jaar strijd over, die heeft geresulteerd in een combinatie van onze beider wensen. Al moet ik zeggen dat mijn smaak voor sfeerverlichting net iets dominanter is geweest, maar het langzamerhand begint te verliezen van de lichtkanonnen waaraan mijn partner de voorkeur geeft. Waarschijnlijk spelen het ouder worden en het verslechteren van haar ogen hierbij een rol.

Maar nu dan die spaarlamp. Wij vinden onszelf maatschappelijk betrokken en verantwoorde burgers. Met een goed salaris. Dus dan weet ik het wel: geef mij maar de gloeilampen die onmiddellijk aanfloepen en een sfeervol licht verspreiden. In plaats van die zuinige spaarlampen die een onpersoonlijk, sfeerloos TL-licht uitzenden. Wat maakt mij die energie-rekening uit! En ter compensatie van het schuldgevoel maak ik wat extra geld over aan Greenpeace.

Mijn partner is wat principiëler en ziet bovendien haar kans schoon. Die denkt: ik kan energie besparen en ook nog eens meer licht in huis krijgen. Dus op momenten dat ik niet thuis ben, vervangt zij de ene gloeilamp na de andere voor zo’n spaarexemplaar. Als ik thuis kom en het licht aandoe, duurt het nog zeker vijf minuten voordat die lampen op sterkte zijn. En heb ik het gevoel in een snackbar te zitten. In Spanje weten ze daar ook wel raad mee: in ieder restaurant vertoont een televisie een actuele voetbalwedstrijd en bestaat de verlichting uit grote bakken met TL-buizen aan het plafond. Je maaltijd is uitstekend verlicht, maar daar gaat je sfeervolle Paella…Nou, zo begint het bij ons thuis ook te worden!

Volgens mijn partner gedraag ik me als een verwend kind. ‘Hoe zit het eigenlijk met die principes van jou?’ vraagt ze. ‘Ik dacht dat jij zo bezorgd bent over het milieu?’
Dat ben ik ook, maar ik wil dat milieu alleen redden als dat niet ten koste gaat van de sfeer in mijn huis, bedenk ik mij. Ze kijkt me met grote ogen en gefronste wenkbrauwen aan. ‘Tsja’, zegt ze. ‘Dat is nu eenmaal de prijs die je moet betalen voor je principes’. En met een liefdevolle knipoog draait ze een 13 watt spaarlamp in de prachtige Marokkaanse kroonluchter, waarin eerst een gloeilamp van 60 watt zat. Zuchtend schep ik nog een bordje zelfgemaakte paella op en zijg neer op de bank voor Studio Sport. Met angst en beven zie ik die LED-verlichting tegemoet.
 
Paul Lensink