Slechts 10 procent Rotterdamse bezwaren gegrond
Van de ongeveer 11.500 bezwaren die de Rotterdamse Algemene Bezwarencommissie (Abc) vorig jaar ontving, zijn er slechts 1.145 gegrond verklaard. Dat schrijft de Abc in haar jaarverslag. De meeste bezwaren kwamen binnen bij Kamers IV en VI, die respectievelijk klachten over de Wmo en de Jeugdwet, en de Participatiewet behandelen. Het totale aantal bezwaarschriften nam voor het tweede jaar op rij af.
Van de ongeveer 11.500 bezwaren die de Rotterdamse Algemene Bezwarencommissie (Abc) vorig jaar ontving, zijn er slechts 1.145 gegrond verklaard. Dat schrijft de Abc in haar jaarverslag. De meeste bezwaren kwamen binnen bij Kamers IV en VI, die respectievelijk klachten over de Wmo en de Jeugdwet, en de Participatiewet behandelen. Het totale aantal bezwaarschriften nam voor het tweede jaar op rij af.
5.000 bezwaren ongegrond
Van de ingediende bezwaren werden er uiteindelijk 1.390 ingetrokken. In 1.639 gevallen was het bezwaar niet-ontvankelijk. Op 1.902 bezwaren volgde een tegemoetkoming en in ongeveer 5.000 gevallen werd een bezwaar ongegrond verklaard. 89 procent van de bezwaren kon binnen de termijn worden afgehandeld.
Meer dan helft bezwaren Participatiewet onterecht
Kamer VI, die bezwaren over de uitvoering van de Participatiewet op z’n bordje krijgt, handelde vorig jaar 6.751 bezwaren af, een aantal dat ongeveer gelijk is aan dat van het voorgaande jaar. In totaal kwamen er 7.128 bezwaren binnen, waarvan er 1.409 over fraudebesluiten gingen. Van de behandelde bezwaren werden er ongeveer 1.000 gegrond verklaard en was er in hetzelfde aantal gevallen sprake van een tegemoetkoming. Maar liefst 3.000 bezwaren bleken ongegrond en ongeveer 900 bezwaren werden niet-ontvankelijk verklaard. Waar normaal op ongeveer 4 procent van de besluiten van het cluster werk en inkomen een bezwaar volgt, was dat vorig jaar in maar 3,5 procent van de besluiten het geval.
471 bezwaren tegen Wmo-beschikkingen
Van de 11.500 bezwaren kwamen er ongeveer 3.800 binnen bij Kamer IV, die bezwaren omtrent het rechtsgebied bestuursrecht algemeen, subsidies, en de uitvoering van de Wmo en de Jeugdwet behandelt. Onder ‘bestuursrecht algemeen’ vallen onder meer bezwaren over huishoudelijke afvalstoffen, parkeervergunningen en de Wet basisregistratie personen (Wet brp). Van de 3.528 behandelde bezwaren werd 35,4 procent ongegrond verklaard en werd 21,1 procent ingetrokken. Op 23,3 procent volgde een tegemoetkoming. Slechts vier procent werd gegrond, dan wel deels gegrond verklaard. Besluiten over huishoudelijk afval en parkeervergunningen waren samen goed voor zo’n 2.000 van de 3.800 binnengekomen bezwaren. Tegen Wmo-beschikkingen werden 471 bezwaren ingediend.
Het kost burgers, of hun mantelzorgers, heel wat extra belasting om in beroep te gaan.
Na een eerste afwijzing, waar naar mijn ervaring snel over wordt beslist, kun je verder gaan. Maar de Gemeente komt dan met een juridische medewerker. Die uiteraard niet primair voor de burger werkt. De Gemeente betaalt. Wie betaalt, bepaalt immers.
Hier zit mijn bezwaar tegen dat alle macht onder een dak zit.
Sinds de decentralisatie krijgen begeleiders van de hoofdzorgaannemer, of onderaannemer, minimale uren. Want die ontvangen ook vergoedingen voor krap aantal uren van de Gemeente.
Er is voor begeleiding niet of nauwelijks tijd meer, om in beroep te gaan voor de cliënt.
Wat de Gemeente hier doet is, om bij elke aanvraag voor WMO en Bijstand een medewerker vanuit WMO/Bijstand te laten reageren. Dat is in de regel een nee. Reken daar maar op. Vervolgens moet je enorm veel papierwerk aanleveren als je toch verder wil gaan, ook al is betreffende persoon al jaren bekend. Dan is het in de regel ook nee. Dan kan je nog verder gaan en dan komt dus een juridische medewerker vertellen dat dit afgewezen is.
Als je dit een aantal keren zo hebt meegemaakt, dan geeft een mens het maar op. De papierwinkel, de bureaucratie en weinig/niet burgergerichtheid, de ergernis en stress, vormen het perfecte ontmoedigingsbeleid vanuit de Gemeente!
De heer Rutte kan zich schrap zetten, want die gele hesjes beweging gaat hier ook groeien. Alle macht in een hand werkt nooit goed uit en mensen onder dat dak scharen zich maar in de logica van het management. Wie zijn nek uitsteekt, krijgt geen voldoende steun van collega's ook.
Waarom zou het zo vaak zo faliekant mis gaan denkt u op zoveel terreinen binnen de publieke sector?
De Gemeente hanteert ongegeneerd onaangekondigde veranderde gezichtspunten over dezelfde zaken en dat heet dan maatwerk. Enerzijds is van alles voor eigen rekening, anderzijds, als daarvoor met moeite gespaard wordt maandelijks van laag inkomen, is dat weer ruimte tussen inkomen en vaste lasten (of saldo), om alle aanvragen steeds af te wijzen.
Wie dus door schulden niets meer kunnen sparen, krijgen volgens mij eerder een ja. De moeizame clienten hebben denk ik prioriteit.
De beleidslijn tussen niet gehandicapten ondersteuning en die voor gehandicapten, wordt steeds vager gemaakt.