Paspoortperikelen

Maar nu had ze een geldig paspoort nodig. Bij de aanvraag werd de oude vermissing van haar allang verlopen ID-pas ‘geregistreerd’ bij het Register Paspoortsignalering. Registratie vanwege mogelijke indentiteitsfraude.

Huh, met zo’n oude verlopen ID?

Maar er kwam een - achteraf - verraderlijk ‘vinkje’ achter haar naam in het register. En als je registervinkjes krijgt voor vermissing van ID/paspoort, krijg je het heel moeilijk. Een 2e vinkje volgde toen Pina na het 1e vinkje haar toen nog wel verkregen paspoort kwijt raakte. Aan het loket werd ze bang gemaakt, want registervinkje. Daarna vond Pina haar paspoort weer terug, leverde het keurig in bij het loket. Die zouden het vernietigen - want dat zijn de regels. Het loket verzuimde evenwel om haar paspoort te registreren als ‘teruggevonden/ingeleverd’. Nog een vinkje. En toen kwam dus de reis naar Kaapstad langs. Weer aan het loket, dat verwijst naar de Landelijke Rijksdienst voor Identiteitsgegevens. Maar die meldt dat een nieuw paspoort er niet in zit. Teveel vinkjes. Typisch gevalletje administratieve fraudeangst. Het goeiige gemeenteloket meldt dat ze zich geen zorgen hoefde te maken, want ze had toen toch aangifte bij de politie gedaan? Komt goed.

Dus niet.

Pina dient een bezwaarbrief in, maar de Rijksdienst blijft op het vinkentouw zitten. De gemeente geeft ook niet thuis, verwijst weer naar de Rijksdienst. Ten einde raad wendt Pina zich tot de gemeentelijke ombudsman. Die raadt aan om bij de gemeente formeel een paspoort aan te vragen. Afwijzing volgt, want de gemeente kan ook niet anders dan  op het vinkentouw aanschuiven. Maar met een afwijzende ‘beschikking’ kun je in ieder geval in bezwaar. De ombudsman kent zijn formele pappenheimers. Deze keer volgt er een goede bezwaarbrief en een nieuw paspoort is haar deel. Al met al zijn de mensen van de ombudsman acht maanden - volgens de ombudsman teveel - in touw geweest.

Met de ombudsmensen op je hand, kom je door heel het land én op naar de Kaapse marathon.