Keukentafelgesprek niet altijd nodig

Een keukentafelgesprek is niet altijd nodig. Als een hulpbehoevende al bekend is bij de gemeente, is dat onnodige ballast. Het is daarom niet wenselijk in lokale verordeningen op te nemen dat in het toegangsproces altijd een keukentafelgesprek met de aanvrager plaatsvindt.

Eerste melding

Dat stelt de VNG in een reactie op het onderzoek van Actal, het Adviescollege toetsing regeldruk, naar de bureaucratie bij aanvraagprocedures voor sociale voorzieningen bij gemeenten. ‘Als de cliënt bekend is bij de gemeente is een gesprek niet altijd nodig. Een gesprek zou wel altijd moeten bij een eerste melding’, aldus de VNG.

Experimenteerruimte

De gemeentekoepel onderschrijft het pleidooi van Actal om de Participatiewet dusdanig aan te passen dat een integrale benadering voor groepen burgers in het sociaal domein mogelijk wordt. Actal vindt dat gemeenten meer experimenteerruimte moeten krijgen zodat ‘de gewenste integrale aanpak met de (jeugd)zorgdomeinen kan worden gerealiseerd’.  ‘Het zal niet verbazen dat wij het hardgrondig eens zijn met deze aanbeveling’, zo schrijft de VNG in haar reactie op de adviezen van Actal, voortvloeiend uit het onderzoek.

Integraal

De aanbeveling van Actal om in de rijksregelingen voor het sociaal domein een eenduidige en werkbare grondslag op te nemen die uitwisseling en verwerking van gegevens voor een integrale taakuitoefening in het sociaal domein mogelijk maakt, kan eveneens op steun van de VNG rekenen. Zij tekent daarbij aan dat gegevensuitwisseling niet alleen binnen het sociaal domein mogelijk moet zijn, maar ook tussen verzekeraars, zorgkantoren, aanbieders en gemeenten.

Dubbele verstrekkingen

Volgens de VNG is er ook een probleem tussen de domeinen. ‘Wanneer cliënten van de Wmo een Wlz (Wet langdurige zorg, red) indicatie krijgen, krijgt de gemeente daarvan geen (automatisch) bericht. Op die manier ontstaan dubbele verstrekkingen. Er is vooral behoefte aan eenduidige en duidelijke kaders, over de domeinen heen’, zo schrijft de VNG.