Kerstgedachte: de hobbels in de Participatiewet
Maar om de Participatiewet tot een succes te maken zullen gemeenten moeten weten wie hun ‘klanten’ zijn, wat ze kunnen en waar er begeleiding nodig is.
Wanneer u dit leest is de Tweede Kamer met kerstreces en hebben colleges en raden vakantie. Grote kans dat u met uw gedachten meer bij de kalkoen, de tafelschikking en de kerstcadeautjes bent dan bij de Participatiewet. Maar ik probeer het toch even. Noem het een kerstgedachte.
Ik was onlangs, samen met iedereen die er maar een beetje toe doet op het gebied van Werk en Inkomen, op de conferentie De Kracht van de Regio waarin de vraag gesteld werd of Nederland klaar is voor die P-wet. Er bestond brede consensus over de opvatting dat het na jaren praten, wetten maken, aanpassen, sociale akkoorden, nog meer praten en doelgroepen definiëren tijd wordt om maar eens met de uitvoering te starten. Sterker nog, de aanwezige wethouders, vakbonds- en onderwijsmensen staan, net als staatssecretaris Klijnsma te popelen en werkgevers doen hun best. Een groot deel van de aanwezigen heeft vertrouwen in gemeenten en werkgevers voor wat betreft de 125 duizend banen die er moeten komen voor arbeidsgehandicapten. Want deze mensen kunnen met een beetje begeleiding echt wel wat. En bij bedrijven zijn er voldoende klussen te vinden voor mensen uit de doelgroep, als je maar een beetje zoekt.
Maar hier stuiten we op wellicht twee laatste maar toch twee grote hobbels. Ten eerste, gemeenten weten helemaal niet goed wát deze mensen kunnen. Met de stelling ‘Gemeenten kennen de vaardigheden van deze mensen’ was de overgrote meerderheid het oneens. Eén van de aanwezigen verwoordde het alsvolgt: ‘Gemeenten weten hoeveel jeugdwerklozen, allochtonen, ouderen en re-integrerende moeders ze hebben, maar dat zijn competenties die ik nog nooit in een vacature heb zien staan’.
En ten tweede weten bedrijven niet wie er vanuit de bijstand wel en niet onder de doelgroep vallen. Neem je een Wajongere of iemand met een Sw-indicatie aan, dan zit je goed. Maar overweeg je iemand die in de bijstand zit of die volgend jaar nieuw onder de Participatiewet valt aan het werk te helpen, dan is dat nog niet zo zeker. Die persoon moet in het ‘doelgroepenregister’ opgenomen zijn. Maar dat register is nog niet gevuld en zal ook niet van de één op de andere dag gevuld zijn. Daarvoor moeten gemeenten de bakken door en iedere mogelijke kandidaat voor 800 euro naar het UWV sturen die er het etiketje ‘doelgroep’ op mag plakken. (waarna via een andere systematiek dan weer bepaald mag worden wat de loonwaarde is, maar dit ter zijde) Terwijl werkgevers er natuurlijk zeker van willen zijn dat als ze iemand ‘met een vlekje’ aannemen, deze meegeteld wordt. De quotumwet staat immers als stok achter de deur.
In 2015 moeten overheid en bedrijfsleven zo’n 8000 banen creëren. Groepsdetachering, jobcarving, jobcoaching, no-riskpolissen en loonkostensubsidies, het staat allemaal klaar. Wethouders, werkbedrijven, UWV, grote en mindergrote werkgevers, ze weten het en willen hun best doen. Initiatieven zijn er genoeg, successtories ook. Maar om de Participatiewet tot een succes te maken zullen gemeenten moeten weten wie hun ‘klanten’ zijn, wat ze kunnen en waar er begeleiding nodig is. En bovendien zullen ze ervoor moeten zorgen dat het doelgroepenregister snel en volledig op orde is zodat goedwillende werkgevers daar uit kunnen putten als ze iemand met een lange afstand tot de arbeidsmarkt in hun bedrijf op willen nemen.
Fijne kerst!
Margot Limburg
Reacties: 7
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Circa 60% van de werkgevers wil ons niet, eigen begeleiding kost meer dan 5000 euro per jaar, een keer raden welke keuze men maakt.
Als werkgevers erop ingaan zijn de voorwaarden 'soft', bv. wat is het minimale aantal werkdagen, schrikbarend kort.
Wat gebeurt er als een SW-bedrijf winst maakt,maar de gemeente(s) zitten krap bij kas, dan ontslaan ze de tijdelijke krachten en organiseren ze geen beschut werk, en versnelt men de afbouw.
De gehandicapte is vogelvrij.
Gehandicapten met een tijdelijk contract met een volledig WML die nu ontslagen worden kunnen voor half geld via de WWB achteraansluiten. 'Geweldig'. :(
De meesten hebben het nog niet door hoe het 'net ' rondom hen geruisloos sluit..
Vergeet het effect van de kostendelersnorm niet wanneer een gehandicapte het geluk heeft gevonden om een relatie te hebben.Nieuwe instroom bouwt geen pensioen op, verdient geen volledig WML en nooit een vast contract, de strenge WWB eisen wacht hen. Veel kwetsbare mensen zullen nog meer beschadigd raken, but who cares?
Dat er bezuinigd moet worden is duidelijk, kon de regering met al die knappe koppen niets anders bedenken, een andere groep aanpakken zoals bonussen? De participatiewet is naar mijn mening uitzichtloos en hopeloos.
Even een reactie gemeenten zijn er al helemasl niet klasr voor.
B&W stellen verordeningen vast met de raadsleden die echt geen weet hebben van deze materie masr die wel voor jouw kop beslissen welk etiket je opgeplakt krijgt en hoeveel duiten er in het zakje zitten.
Er is geen werk genoeg. De nieuwe werknemers moeten het maar doen met het WML of minder aangevuld door LKS? Pure discriminatie dus naar lage lonen hoera 125.000 lage lonen erbij goed voor gemeenten met extra aanvullingen voor de client. Verkeerde bezuinigingen dus ten laste van werkgevers, hoe wil je dat Nederland instort?Wie wordt nog werkgever met een steen om je nek als bedankje van de overheid. Nou laat de kalkoen goed smaken en bewaar wat voor later, zul je nodig hebben.
De raden hebben tijdig de verordeningen vastgesteld en contracten zijn gesloten. Dat kan niet meer mis gaan zou je zeggen. De minister, staatssecretaris, wethouders, managers en beleidsmedewerkers weer blij.
M.i. overbodige drukte allemaal. Sedert medio jaren '90 zijn we er niet meer in geslaagd het aantal mensen in wwb/wia/wao/wajong-uitkering significant en structureel terug te dringen. We zijn er wel in geslaagd de polisvoorwaarden te verslechteren, de toegang te bemoeilijken en daardoor de bijstand voor de helft vol te laten lopen met kansloze sloebers die we vervolgens verwijten kansloos te zijn.
De P-wet is alweer een zinloze wet die geen echte keuzes (bijv. opheffen UWV, ww en wia naar verzekeraars, wajong opheffen/naar gemeenten, kansloze wwb-ers permanent vrijstellen van verplichtingen, stoppen met zinloze re-integratietrajecten en volledig lokale autonomie) inhoudt. Het een beetje bijstellen, iets meer centraliseren, iets meer bureaucratie, iets strenger, iets slechtere polisvoorwaarden, iets aan nieuwe verplichtingen voor de burger.
In de echte wereld begint het nu pas. Eens kijken of al die werkgevers zitten te wachten op mensen met een vlekje als ze voor een vacature uit 10 echt geschikte kandidaten kunnen kiezen. Eens kijken welke trucs diezelfde regio's, gemeenten en het UWV voor werkgevers gaan verzinnen om er onder uit te komen als dat zo uitkomt. Eens kijken hoe lang de rechter die tegenprestatie-excessen accepteert. Eens kijken hoe lang al die zinloze verplichte regionalisering standhoudt. Eens kijken hoe lang gemeenten heel nobel de mensen met een vlekje een beschutte werkplek gaan bieden als het P-budget op gaat aan begeleidingskosten en de kosten van de BUIG uit de pan blijven rijzen.
U ziet het, ik heb er weinig vertrouwen in dat het allemaal veel zal helpen........
Niet alleen de gemeenten maar ook het ministerie van Sozawe weet het niet.
Die hadden het overigens wel kunnen weten als zij de rapporten vanaf 1999 van het Bureau voor Research en beleid hadden bestudeerd.
Het adagium “van binnen naar buiten” heeft nooit gewerkt. Wel hebben veel SW bedrijven zich op de re-integratie markt gestort, het geld hiervoor kloste over de plinten.
Met de bezuinigingen werd hier een streep doorheen gehaald en dan zit je met je dure job coaches.
Met verbazing zie ik in mijn eigen woonplaats en fusie traject plaats vinden tussen drie gemeenten waarbij de sociale werkvoorziening en de afdelingen werken inkomen verder gaan onder de naam Stroomopwaarts. Hoe verzin je zo’n naam.
Eén van de goed presterende bedrijven wordt ontmanteld. Het groen is onder gebracht bij het geprivatiseerde groenbedrijf van de gemeente, de houtafdeling is overgenomen door een private partij en de drukkerij staat in de etalage.
Het personeel wordt daar gedetacheerd. Dat lijkt heel wat maar ze blijven op de loonlijst staan van de gemeente die geen invloed meer heeft op grillen van de markt.
De gemeenteraad kijkt er naar en vind het allemaal prachtig. Ze hebben niet in de gaten dat ze steeds minder grip krijgen op de uitvoering maar dat ze er wel voor moeten gaan betalen.
Dab hebben we nog het fenomeen van de 5% die in de regulieren markt ondergebracht moeten worden. Het plaatselijke ziekenhuis zal dan 60 gehandicapten in dienst moeten nemen.
Je geloof moet erg groot zijn als je denkt dat dit werkt.
A.E. Gille
Gepensioneerd controller SW bedrijf
Wat me verder verbaasd is dat men bezig is een groot informatiesysteem op te bouwen (in 403 verschillende gemeentes) en een uitermate complex doelgroepenregister. Als jullie nou eens goed nadenken, denken jullie dan niet dat jullie, politici, ambtenaren en meepraters, veel te veel hooi op jullie vork hebben genomen waarvan het gewicht straks op de schouders van jullie objecten, de zwakste mensen in de samenleving, terecht komt. Computersytemen, waar de overheid ook al negatieve ervaringen mee heeft, zijn eenvoudig vergeleken met het monster dat nu opgetuigd wordt.
En maar optimistisch blijven doen.
Ik ben bang voor een lijdensweg met aan het eind oplossingen met prikkeldraad er omheen. Geen recht maar noodzaak.
Geen journalist vindt dat de leeftijd van arbeidsgehandicapten er toe doet. Of een Wajonger nou jonger dan 20 is of ouder dan 60, who cares ?
Uiteraard gaan die 8000 banen voor 2015 alleen maar over jongeren. Het hele banenplan voor 125.000 arbeidsgehandicapten gaat alleen maar over jongeren.
Kent u bedrijven die Wajongers van boven de 35 aannemen ? Bel ze maar eens op: DSM, AH, Unilever, ING. Ze zullen allemaal nee zeggen. Geen enkele journalist heeft nog de moeite genomen die telefoontjes te plegen.
Daarmee valt de helft van het Wajongbestand al af. En maar volhouden dat aan die mensen perspectief geboden wordt. Ze worden wel herkeurd, allemaal, zodat hun uitkeringen verlaagd kunnen worden.
50-plussers zijn volkomen kansloos. Zelfs de vakbeweging staat nu toe dat ze toch lastiggevallen worden met een herkeuring. Al zijn deze menssen al tientallen jaren lang herkeurd.
Het kan nog gekker, de Kamer wil zelfs dat Wajongers die meer dan 60 jaar geleden gehandicapt geboren zijn herkeurd worden. Al drie generaties verzekeringsartsen hebben zich met deze mensen beziggehouden. De Kamer is serieus van mening dat dat niet goed genoeg is. Stel je voor dat er een Wajonger bij zit die "arbeikdsvermogen" heeft. Wordt het tijd dat die eindelijk een kans geboden krijgt op een normale baan. Op z'n 63-ste. Zonder arbeidsverleden. Geen enkele journalist ziet in hoe bespottelijk dit is.