Kamervragen over onduidelijkheid familiegroepsplan
PvdA en ChristenUnie willen duidelijkheid van staatssecretaris Martin van Rijn (PvdA, VWS) over de vraag of het wettelijk recht op een familiegroepsplan per 1 januari geborgd is als gemeenten verantwoordelijk worden voor de zorg voor de jeugd. Dit naar aanleiding van een brief van drie ouder organisaties.
Geen woord
Eind augustus meldden Transitie Jeugdzorg Ouders, Ouderkrachtvoortkind en Ouderplatform Rijnmond dat in de factsheets en handreikingen die de VNG voor gemeenten maakt omtrent de transitie met geen woord gerept wordt over het feit dat het eigen plan van ouders leidend moet zijn bij het zoeken naar een oplossing. In een open brief riepen ze directeur Jantine Kriens op hier iets aan te doen. ‘We hebben niet de indruk dat er al iets gebeurd is’, aldus Desiree van Doremalen namens de drie organisaties. ‘En de tijd begint te dringen dus we willen graag weten hoe het er voor staat.’
Niets gebeurd
In een reactie gaf de VNG destijds aan het familiegroepsplan een belangrijk middel te vinden en de kritiek serieus te nemen. Maar volgens de ouderorganisaties is er in een maand tijd niets gebeurd om de communicatie hierover te verbeteren. 'Inmiddels publiceren verschillende gemeenten verordeningen over hoe ze de jeugdzorg gaan invullen. In Maassluis heeft onze organisatie inzage gehad vooraf in die verordening’, vertelt Van Doremalen. ‘Daar kwam het familiegroepsplan niet in voor. We hebben de gemeente daarvan op de hoogte gesteld, maar uiteindelijk is de verordening zonder een toevoeging daarover gepubliceerd. Ze luisteren dus niet naar de ouders, terwijl dat wettelijk gezien wel moet.’
Kamervragen
De Kamerleden Loes Ypma (PvdA) en Joël Voordewind (CU) hebben nu de staatssecretaris om hulp gevraagd. Het amendement om een familiegroepsplan op te nemen in de wet was van deze Kamerleden afkomstig. Ze willen weten of hij, net als de ouderorganisaties, vindt dat de VNG ernstig tekortgeschoten is in haar voorlichting en of het klopt dat gemeenten nauwelijks op de hoogte zijn van de wettelijke plicht burgers op de hoogte te stellen van het familiegroepsplan. Ze vragen zich af of een adequate uitvoering van de Jeugdwet nu nog wel mogelijk is.
Juridische stappen
Ook willen de twee dat Van Rijn zo snel mogelijk met de VNG om tafel gaat om te borgen dat mensen een beroep kunnen doen op het eigen plan. De drie ouderorganisaties hebben de indruk dat er nog niets gebeurd is, maar willen eerst het antwoord van de staatssecretaris afwachten. Van Doremalen: ‘En als dat niet leidt tot een aanpassing van de handreikingen en betere voorlichting hierover beraden we ons op juridische stappen’.
De maatschappij heeft zich breed uitgesproken dat het bestempelen van kinderen tot zogenaamd psychisch zwaar ziek en daar alle aandacht op richten en geld heen sluizen niet langer gewenst is en naar kindermishandeling riekt omdat dit niet in het belang is van kinderen. Het gaat om het belang van ouders, die willen dat graag om aandacht voor zichzelf te krijgen en zetten hun kinderen daarvoor rustig op achterstand en geven hen een levenslang stempel mee.
Dit soort ouders ontleent hun bestaansrecht aan hun zogenaamd ernstig zieke kinderen (ze vergelijken ADHD of autisme ook rustig met kanker, zonder zelfs maar te beseffen hoe ongepast dat is) en hun rol als zorgzame opofferende ouders. Zij gaan door roeien en ruiten daarbij en zetten herhaaldelijk media en politiek op het verkeerde been.
Eerst maakte de jeugd-GGZ dankbaar gebruik van deze ouders, er kwamen gekke verhalen in de pers dat een ambtenaar zou bepalen of een kind ziek was of niet. Daar is heel veel kritiek op gekomen omdat het onzin was. Dat verhaal was ingestoken door bovengenoemde ouderclub, dat bestaat uit slechts enkele ouders aangevoerd door een leger aan kinderpsychiaters dat erg blij is met deze vrijwillige klandizie en dat deze ouders zo graag artsen bij hun kinderen willen hebben.
Daarna heeft ook de jeugdzorglobby Jeugdzorg Nederland deze ouders ontdekt en zet ze in voor eigen doel. Het idiote verhaal van de week in Nieuwsuur kwam daar uit voort, waarbij lobby en ouders doen alsof amateurs de toegang tot jeugdzorg bepalen. Precies hetzelfde trucje dus weer, dit soort ouders wordt gebruikt door de lobby's om te doen alsof er grote vraag is aan jeugdzorg.... Maar het zijn niet eens jeugdzorgouders, maar jeugd-GGZ ouders!
En nu is de club Eigen Kracht dan ook op het idee gekomen om deze ouders, die zich overal voor lenen als ze maar aandacht krijgen, in te zetten voor hun lobby. Want het inmiddels duidelijk dat Eigen Kracht alleen maar geld kost en niets oplevert, en dus dreigen de vette subsidies daarvoor te vervallen. Geen enkel punt, want in de jeugdzorgdoelgroep werd hier toch geen belang aan gehecht en bleek de belastingbetaler er voor op te draaien en de jeugdzorg er dik aan te verdienen.
Maar zogenaamd zouden ouders in heel Nederland nu weer zitten te wachten op een familieplan.... In werkelijkheid gaat het over een heel klein groepje ouders die geen enkele achterban of steun hebben, en bij wie alles draait om aandacht. Aandacht van artsen omdat ze zogenaamd zieke kinderen hebben, aandacht van media alsof zij een echte belangenorganisatie zijn ipv enkele tamelijk hysterische individuen, aandacht van beleidsmakers, aandacht van kamerleden en aandacht van media (al helpt het daarbij niet dat de wilde verhalen waarmee zij media benaderen steeds weer niet blijken te kloppen maar geregeld trapt er toch nog een medium tot hun eigen spijt later in)
Deze ouders hebben niets met een breed gedragen achterban te maken maar met psychiatrie. Ze komen vaak uit de psychiatrie, ze willen hun kinderen heel graag in de psychiatrie om aandacht van psychiaters te krijgen. Het is een aandachtsprobleem over de rug van zogenaamd zieke kinderen, en dat probleem wordt ook wel Munchausen by Proxy genoemd: Op een ziekelijke manier aandacht opeisen voor je zieke kinderen en voor jezelf als alles opofferende ouder van zieke kinderen.
Met de werkelijkheid over jeugdzorg, de echte misstanden voor ouders en kinderen in de jeugdzorg en een normale belangenclub met achterban en statuten en duidelijke doelen heeft deze club helemaal niets te maken.
Zij claimen echter wel de maatschappelijke aandacht op alsof zij jeugdzorg-ouders zijn, een echte achterban hebben, een agenda etcetera. De psychiaters waar zij zo close mee zijn en de hulpverlening heet dat natuurlijk door, maar ja, als dit soort ouders geld opleveren dan zal het de lobby's van jeugd-GGZ, jeugdzorg en nu dan ook Eigen Kracht een zorg zijn...
Moreel is het echter allesbehalve zuiver.