'Zorg voor 18+ niet hoog genoeg op gemeentelijke agenda'
Gemeenten hebben veel te doen met de nieuwe taken die ze krijgen. 'We hebben de indruk en de ervaring dat voor de meerderheid van de gemeenten de jongere van 18+ onvoldoende op de agenda staat.’
De nazorg voor jongeren die 18 worden en niet meer onder jeugdhulp vallen, staat niet hoog genoeg op de gemeentelijke agenda. Om te zorgen dat jongeren na hun 18e niet tussen wal en schip vallen, is het project 18-/18+ gestart, gefinancierd door het ministerie van VWS. In Rotterdam en Leeuwarden start binnenkort een experiment.
Veel op hun bordje
60 procent van de dak-en thuisloze jongeren, hebben te maken gehad met jeugdzorg. Maar als deze jongeren 18 worden, vallen ze niet meer onder jeugdzorg. Gemeenten hebben de wettelijke plicht deze jongeren dan te helpen met nazorg, in het kader van de Wmo. ‘Maar gemeenten hebben al heel veel op hun bordje’, weet Marleen van der Kolk, projectleider bij het project Van de Straat van de Stichting Zwerfjongeren Nederland, de Federatie Opvang en Kamers met Kansen. ‘En we hebben de indruk en de ervaring dat voor de meerderheid van de gemeenten dit onvoldoende op de agenda staat.’
Integraal inzetten
Met de decentralisatie van de taken rondom jeugd en zorg, kunnen gemeenten ervoor zorgen dat de knip die bestaat tussen jeugdzorg en ‘volwassenen’ zorg verdwijnt. Gemeenten hebben nu niet alleen de verantwoordelijkheid voor jongeren, maar ook via de Wmo hen die 18 worden. ‘Een goede ontwikkeling’, vindt Van der Kolk. ‘Gemeenten kunnen het integraal aanpakken en zorgen dat die knip verdwijnt.’ Zo’n integrale werkwijze komt erop neer dat er bijvoorbeeld met een jongere wordt gepraat op z’n zeventiende. Gesprekken over wat er nodig is om ervoor te zorgen dat hij het straks, op z’n achttiende, beter zelf kan. Budgetcursussen bijvoorbeeld, of hulp met scholing of werk.
Begeleider
‘Een ander probleem waar deze jongeren vaak tegenaanlopen is dat ze, eenmaal 18 jaar, ineens een andere begeleider krijgen’, aldus Van der Kolk. ‘Die overdracht van de ene naar de andere begeleider is vaak een koude. Ze moeten dan hun hele verhaal opnieuw doen en dat zijn vaak heel heftige verhalen bij zwerfjongeren. Ook krijgen ze weer met nieuwe budgetten te maken. Gemeenten kunnen dit handiger aanpakken door bijvoorbeeld een begeleider nog even mee te laten lopen en door de budgetten door te laten lopen.’
Actie
Om wethouders bewust te maken van hun rol en de mogelijkheden die ze hebben om de beleidsterreinen en de budgetten van jongeren en 18+’ers aan elkaar te knopen, heeft Van de Straat een oproep gedaan aan politici, bestuurders en ambtenaren. Alle wethouders van de 43 centrumgemeenten op het gebied van Jeugd, Wmo en Welzijn hebben een kaart ontvangen met daarop de vraag of in hun gemeente de zorg voor jongeren na hun 18e goed geregeld is.
Knelpunten blootleggen
De gemeenten Rotterdam en Leeuwarden gaan de komende tijd bezig met een experiment om met zo’n tien jongeren per gemeente te kijken wat er nodig is en tegen welke problemen ze aanlopen. De knelpunten moeten daarbij blootgelegd worden en oplossingen kunnen daarna met andere gemeenten gedeeld worden. Van der Kolk: ‘Idealiter wordt in Rotterdam of Leeuwarden een methode ontwikkeld waar meer gemeenten mee aan de slag kunnen.’
Reacties: 3
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Vergeten wordt de jongere die nog op de ouder kan terugvallen. Als je overal aan de bel trekt wordt je als ouder altijd weggestuurd, je kind vanaf 18 jaar moet zelf om hulp vragen. Ziet hij zelf geen probleem, dan moet je de problemen in huis of aan kunnen, en zo niet, dan vindt men dat je je kind met psychische problemen uit huis moet zetten. Zonder hulp dus als je kind dat niet wil. Onder de 18 mag dat niet, terecht natuurlijk, daar boven krijg je eigenlijk opdracht om je kind te laten barsten en zwerven. Dat wil ik niet, ik heb samen met hem voor een enigszins leefbare toekomst geknokt en wil hem blijven helpen. Dat is echter loodzwaar.
1. Waar moet zo'n jongere heen als de ouder overlijdt??
2, Waar moet zo'n jongere heen als de ouder opbrandt en in het ergste geval door de mantelzorgtaak die te zwaar is, zelf opgenomen moet worden? Als de laatste medevolwassene waar ik nog op terug kan vallen wegvalt, ben ik geen stuiver meer waard.
3. Een ouder van een kind met psychische problemen wordt zeer zwaar belast en kan op geen enkele professional terugvallen als de jongere dat niet wil. Er zijn jongeren met zeer ernstige problemen, waarbij gedwongen hulp niet mogelijk is omdat het net niet te ver uit de hand loopt. Een mantelzorger voor een dementerende bejaarde krijgt overal professionele steun. Bij psychische problemen bij een adolescent krijg je als mantelzorger geen enkel advies, als de jongere dat niet wil. Terwijl tot 18 jaar zitten hulpverleners bij ouders op de nek. Wel prettig overigens als er echt wat ernstigs is!
De ouder kan heel snel ziek worden van de ellende van zijn/ haar jongvolwassen kind. De GGZ kan dan wellicht de ouder zelf gaan oplappen, maar dat wordt dan een chronisch verhaal, de mantelzorg duurt jaren. De volwassenen GGZ heeft vaak geen greintje verstand van hoe je een kind met psychische problemen moet opvoeden. Dat is een heel ander vak. Bovendien, bij gespecialiseerde GGZ, die dus misschien nog wel verstand heeft van je kind, kom je als ouder toch niet terecht als je zelf geen stoornis hebt. Bij het opvoeden na 18 jaar heeft de ouder dus ook hulp nodig. Net als bij een kind onder de 18 met mentale problemen!
Ik moet dus als ouder zorgen dat mijn kind niet afglijdt, en moet dat realiseren op professioneel niveau, anders gaat ons kind de vernieling in. Terwijl ons gezin vroeger altijd twee jeugdprofessionals had om op terug te vallen! En als leek kun je niets beginnen bij psychische problemen, dat lijkt van de buitenkant of op papier makkelijk, maar dat is vakwerk.
Ik wil vanaf deze plaats ieder die medeverantwoording heeft voor zorg binnen gemeentes ook sterkte wensen, want het is ongelooflijk moeilijk met zo weinig middelen.