Jeugdzorg en dierenbescherming gaan elkaar tippen
Als er in een gezin een dier wordt mishandeld, is de kans op huiselijk geweld groter dan bij gezinnen waar de dieren goed worden behandeld. Ook kinderen lopen in deze situatie meer risico. Reden voor Bureau Jeugdzorg Amsterdam om te gaan samenwerken met de dierenbescherming en de dierenambulance. ‘We zijn elkaars ogen en oren’.
Verband
Dat stelt beleidsmedewerker Ilse Sweerman van Bureau Jeugdzorg in Amsterdam. Zij kreeg vorig jaar Amerikaanse onderzoek onder ogen, waarin een verband werd gelegd tussen huiselijk geweld en dierenmishandeling. Komt het een voor, dan is de kans op het andere ook vrij groot, zo luidde de conclusie.
Extra ogen en oren
Op initiatief van Sweerman gaan de Amsterdamse dierenambulance, de plaatselijke dierenbescherming en Bureau Jeugdzorg nu samenwerken. ‘We komen vaak bij dezelfde soort gezinnen over de vloer. Dus wat is er logischer om elkaar te tippen. We vragen gewoon aan de dierenbeschermers om bij een mishandeld dier ook even opzij te kijken en een blik te werpen op de gezinssituatie. Zien ze signalen van verwaarlozing of erger dan kunnen ze ons bellen. Wij doen uiteraard hetzelfde voor hen. Zo functioneren we voor elkaar als een paar extra ogen en oren’.
Hamster mee
Volgens haar worden dieren ook vaak ingezet als chantagemiddel. ‘Dan wil een vrouw uit huis, maar haar kind wil niet mee omdat ze bang is dat de hamster of de hond dan wat wordt aangedaan’. Om deze redenen zijn volgens Sweerman ook de blijf-van-mijn-lijfhuizen in Amsterdam benaderd om ook huisdieren op te vangen.
Geen valse stempels
Om de wederzijdse geweldsproblematiek te herkennen, wordt het personeel voorgelicht. ‘We willen natuurlijk geen valse meldingen of stempels plakken als dat niet nodig is’, aldus directeur Van Hoogt van de dierenambulance. Hij wil graag meewerken aan de pilot, maar hecht wel aan begeleiding en goed overleg. ‘We willen niet als verklikker te boek komen te staan. Ons imago als redder van zieke of gewonde dieren mag niet worden aangetast.
Elkaar vinden
Sweerman noemt dit vanzelfsprekend. ‘Het gaat er vooral om dat we elkaar weten te vinden als iemand iets verdachts ziet. Wie moeten wij bellen, waar kunnen zij bij ons terecht met een melding, dat soort afspraken’.
Het is slechts een specialisatie naast de reguliere taken.
De algemene veiligheid hoeft er dus niet onder te lijden.
Dhr. Graus heeft gesteld dat (seksuele)mishandeling / martelen van dieren er later vaak toe leid dat de dader dit ook gaat doen bij mensen.
Hij vond daarom dat dierenmishandeling in het voorproces al gesignaleerd en bestreden diende te worden. Door meerdere mediapresentatoren werd dhr. Graus au serieus genomen en belachelijk gemaakt. Dhr. Welten van de politie noemde dit gekscherend “caviapolitie”.
Ik ben zelf ook geen fan van dhr. Graus maar hij heeft hiermee wel een terecht punt.
Nu blijkt dus ook uit een Amerikaans onderzoek dat dhr. Graus wel gelijk hiermee heeft.
Niet voor niets neemt BJA dat Amerikaanse onderzoek wel serieus.
Iets dat iedereen eigenlijk al wist want dit verband was al tientallen jaren geleden ook al gelegd.
Het stuit dhr. Welten enkel tegen de borst omdat het –min of meet uitgewerkte en in te voeren – idee afkomstig is van de PVV.
Had GL of zijn PvdA dit gebracht dan was hij er waarschijnlijk lyrisch over geweest.
Meten met twee maten heet dat.