Inkoopstorm en zachte landing
Enfin, de transformatie loopt dus nog even vast in de inkoopstorm en de ‘zachte landing’. Sommige gemeenten proberen het wel op de nieuwe manier, staat in mooie ‘uitgangspunten’ maar ook dat blijken zeer complexe aanbestedings- en inkoopprocedures.
Goed, de Meicirculaire is er. Het budget voor jeugdhulp is bijna 4 miljard. Er zijn zo’n 4 miljoen kinderen/jongeren. Per kind/jongere is er dus in uw gemeente gemiddeld ruim 1.000 euro beschikbaar.
Het goede nieuws is: slechts zo’n 10% van de kinderen behoeven zorg op enig moment in hun leven, van lichte tot zeer zware zorg. Dus per zorgkind komt er gemiddeld 10.000 euro naar u toe via het Gemeentefonds. Wel, als je het dáármee niet kunt doen, weet ik het niet meer! De overige 90% van onze kinderen is ‘gelukkig’, dus die hoeven niet veel aan zorg te kosten, soms wat opvoedsteun voor hun ouders? En mooie voorzieningen zoals sport? Preventie dus. Nederland staat wat gelukkige kinderen betreft internationaal aan de top.
Er zijn inmiddels vernieuwingsinitiatieven ontstaan, begonnen uit ergernis over onze verkokerde en daarom dure jeugdzorg. Die werken - tegen de stroom in - al jaren ‘integraal’, ‘gezinsgericht’, ‘ontkokerd’ enzovoorts. Precies zoals iedereen en ook de Jeugdwet wil. Bij één van die vernieuwers heeft Deloitte onlangs uitgerekend dat de zorg per gezin - inclusief de multipobleemgezinnen – gemiddeld zo’n 2.500 euro kost. Daar zit van alles bij: lichte/zware GGZ, jeugdzorg, forensische zorg, bemoeizorg - alles wat nodig is. Dan houd je als gemeente nog 7.500 per gezin over om buurtteams, overleggen, inkoop- en controle- en regie-afdelingen, frictiekosten, gecertificeerde instellingen en wat al niet te financieren. Moet lukken, ha!
Maar de zorgvernieuwers zijn te vroeg en lopen nu vast in de bestaande kokers van financiers - nu nog provincies en zorgverzekeraars. Waren deze financiers nog niet zo ver om integraal te financieren, gemeenten zijn dat ook niet. Je ziet nu dus complexe ‘inkoop’processen op gang komen waar ‘nog even’ volgens de bestaande kokers wordt ingekocht. Dat heet ‘zachte landing’. Integraal en lean werkende vernieuwers worden zo ‘nog even’ teruggeduwd in een mono-specialistisch hok. En daar waren ze nu juist uit, want ze hadden de schotten geslecht. Gemeenten hopen via ‘inkoopvoorwaarden’ de bestaande hokjes tot samenwerken te dringen. Dat hadden de BJZ’s ook geprobeerd. Lukte niet, daarom nu decentralisatie. Gemeenten hopen zo op den duur integraal maatwerk te krijgen. Transformatie heet dat. Iedereen kon dit al jaren zien aankomen, maar de oude financiers dwongen om op de oude kokers door te gaan.
Enfin, de transformatie loopt dus nog even vast in de inkoopstorm en de ‘zachte landing’. Sommige gemeenten proberen het wel op de nieuwe manier, staat in mooie ‘uitgangspunten’ maar ook dat blijken zeer complexe aanbestedings- en inkoopprocedures. Hopelijk overleven de zorgvernieuwers dit tot, zeg, 1917, als het allemaal integraal werkt?
Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld vindt u hier.
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Dit geldt met name bij kinderen die uit huis worden geplaatst. Een uithuisplaatsing is zeer traumatiserend voor kinderen en lost zelden iets op.
Veel van die uit huis geplaatste kinderen maken hun opleiding niet af en komen later als volwassene weer in het zorgcircuit terecht en hun kinderen lopen een grotere kans om ook uit huis geplaatst te worden.
Per saldo, als je de minnen van de plussen aftrekt, levert jeugdzorg eigenlijk helemaal niets op. Behalve dan voor de mensen die er hun brood mee verdienen.