Het opvoeden verleerd
“Onze jeugd heeft tegenwoordig een sterke hang naar luxe, heeft slechte manieren, minachting voor het gezag en geen eerbied voor ouderen. Ze geven de voorkeur aan kletspraatjes in plaats van training. Zij spreken hun ouders tegen, houden niet hun mond in gezelschap en tiranniseren hun leraren”. Uitspraak van Socrates, Grieks filosoof die ca 500 jaar vóór het begin van onze jaartelling leefde.
Er gaat in Nederland anno nu zo’n drie (3!) miljard euro om ‘in de zorg voor de jeugd’. Dan tel ik niet de nog meer miljarden die naar onderwijs en ‘speciaal’ onderwijs gaan. Ook voor de jeugd. En dan ook nog de scholen en de ouders die rugzakjes (geld), persoonsgebonden budgetten en talloze lokale projecten en programma’s krijgen, waar ze al dan niet om vragen. En ook nog even afgezien van het toenemend aantal Wajong’ers dat later Wia’ers wordt. Dat, terwijl volgens steevast onderzoek blijkt dat zo’n 90% (in steden 85%) van de jeugd het goed doet. Niks aan de hand. En Nederlandse kinderen prijken ook steevast als hoogste op de mondiale lijstjes van meest gelukkige kinderen.
Een professor in de Opvoedkunde luidt de noodklok: er komen veel te veel kinderen terecht in het zorgcircuit. Een op de zeven kinderen zit niet meer gewoon op school, maar elders in een ‘zorgvoorziening of programma’. Dat zijn bijna 500.000 kinderen! Wat is er aan de hand?
De professor concludeert dat wij, de maatschappij als geheel, het opvoeden zijn verleerd. De samenleving kan nog maar weinig hebben van zijn jeugd. Het heet al gauw overlast. Het kind is al gauw een ‘probleem’.
Kinderen moeten weer opgevoed worden en niet ‘behandeld’. Gewoon thuis, op school, op straat. En is er een probleem? Dan zijn ouders de meest bevlogen regisseurs van hun kroost. Ze moeten wel gesteund worden en niet te snel naar een ‘gedragsmanagementprogramma’. En als er dan een opvoeddeskundige of iets in die richting nodig is, importeer die dan naar de gezinnen, de buurten en de scholen in plaats van dat de kinderen worden geëxporteerd naar de instellingen en de kantoren vol taaie administratieve en managers-lagen. Ondersteun het gewone leven, stel niet te gauw diagnoses. Aldus de professor. Ik vind het ook.
Mechtild Rietveld
Ik zeg wel eens: de jeugdzorg-industrie verzint nieuwe interventies en BJZ zorgt wel dat er indicaties komen en levert wel de kinderen om ook deze interventies uit te proberen. De Staatssecretaris heeft nog ca. 350 interventies (volgens haar Kamer-brief (april 2012) in zake vernieuwing van de Jz) in petto die nog niet zijn geëvalueerd.
De visie in dit artikel komt veel overeen met hetgeen ik al enige jaren roep: schaf BJZ geheel af, laat ouders elkaar helpen middels vrijwilligers-organisaties (zoals Home start) als het om kleine problemen gaat en laat nu eens echt het kind prevaleren als het om serieuze grote problemen gaat: ouders kunnen heus wel de weg naar de kinderpsycholoog of orthopedagoog vinden zónder iets als BJZ...
Voordeel: het spaart een heel juridisch circus, spaart de ouder-vernedering van een OTS en de opstelling van de gemiddelde 'jeugdbeschermer' , is véél goedkoper en als misschien belangrijkste voordeel: en houdt gezinnen in stand!
Bovendien: het is conform art. 24 IVRK: 'een kind heeft recht op de hoogste mate van zorg' dat betekent NIET 'diagnostiek' middels een stel kaarten (zie 'socialcards') en een BJZ-medewerker zonder beroepskwalificatie of vastgestelde opleiding!
Voor medische klachten gaat u toch ook nar een universitair geschoold arts en niet eerst naar een assistent om uw diagnose vast te stellen enz enz....en die dan gaat bepalen of u naar een arts toe mag??
Nico Mul