Hardlopen voor je uitkering
Wethouder Rolph Dols van Gilze en Rijen heeft een succesvol project waarbij werklozen verplicht moeten hardlopen.
Elke wethouder van Sociale Zaken hoopt op een actieve houding van bijstandsgerechtigden. In Gilze en Rijen is dat niet anders. Maar in die gemeente blijft het niet bij hopen, ze gaan daar een stapje verder. Werklozen die moeten re-integreren moeten desnoods maar gaan hardlopen voor hun geld. En dat helpt, beweert aldus wethouder Rolph Dols.
Geen re-integratiebueaus
‘De tijd dat allerlei bureaus het re-integratieprobleem voor ons oploste is voorbij,’ vertelt wethouder Rolph Dols. ‘We moeten het nu zelf doen en het beste is dan om bestaande infrastructuren aan te boren in plaats van het wiel opnieuw uit te vinden. De atletiekvereniging was meteen erg enthousiast over het idee om werklozen te laten rennen, terwijl de mensen op het gemeentehuis nog even aan het idee moesten wennen.
Dagritme
'Het gaat vooral om het meedoen met de groep, het krijgen van zelfvertrouwen en van een dagritme,’ legt wethouder Dols uit. ‘Mensen leren ook weer om vroeg op te staan, het begint namelijk ’s ochtends om 8.30 uur.' De wethouder spreekt overigens liever niet van een verplichting om aan de hardloopcursus mee te doen. 'Bij iedereen wordt maatwerk toegepast. Maar het is wel zo dat wanneer iemand willens en wetens niet komt opdagen er gevolgen voor de uitkering kunnen zijn.
Helft aan het werk
Van de grofweg 300 mensen in de bijstand (op 26 duizend inwoners) van Gilze en Rijen, heeft de gemeente vorig jaar de helft aan een baan weten te helpen. Het verplicht hardlopen is onderdeel van ‘Talent2Work’, een werkgelegenheidsproject. De hardloopcursus is één van de mogelijkheden voor werklozen om te integreren. Vaak is het onderdeel van een maattraject, die kan aangevuld worden met bijvoorbeeld een sollicitatietraining, een bedrijfsbezoek etcetera.
Sociale activering
Volgens de wethouder is het hardlopen niet uitsluitend bedoeld om een werkloze aan een baan te helpen. Dols: ‘Werken is niet voor iedereen weggelegd. De mensen met een hele grote afstand tot de arbeidsmarkt help je hiermee niet aan een baan. Maar bij hen kan ook sociale activering het doel zijn.’
Nordic walking
De hardloopcursus is populair volgens de wethouder. Sommige cursisten zijn spontaan lid geworden van de atletiekvereniging. Van de 11 deelnemers die vorig jaar hardliepen zijn er 5 inmiddels aan de slag. Voor werklozen die hardlopen fysiek te zwaar vinden is er dit jaar zelfs een nieuwe cursus aan het programma toegevoegd: nordic walking. ‘Bij die groep loopt ook regelmatig een werkgever mee, gewoon om te praten en te kijken of er misschien een potentiële werknemer bij zit. Zo komen vraag en aanbod fysiek bij elkaar en worden er goede stappen gezet. Letterlijk.'
Reacties: 29
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Vraag is: zijn uitkeringsgerechtigden, dus mensen die de pech hebben om zonder werk te zitten, speeltjes die je naar hartenlust kunt kleineren, neerzetten als patiënten of dwingen?
Dat gedeelte zegt genoeg over de VERPLICHTING om toch mee te doen...anders krijg je problemen met de uitkering. Als de regering in de loop van bijna 40 jaar (toen iedereen moest bezuinigen zodat de overheid meer voor meer werk zou zorgen...en de staatsschuld zou verminderen) die 2 beloftes was nagekomen...dan hoefde men nu als werkloze niet als overheidsslaaf EN proefkonijn zich in allerlei bochten wringen. Het is gewoon te gek dit soort ideeën. Mensen zijn er juist bij gebaat om aan WERK te komen, niet aan allerlei proeftuinen en hersenspinsels van mensen die werklozen nog steeds negatief bekijken en behandelen !!! Een grote schande.
De tijden van een langer lopende ww en daarna wwv zijn voorbij.
Afgelopen zomer zag ik in Madrid afgestudeerde meisjes in een groen hesje achter een groen tweewielig bakfietsje lopen om blaadjes en ander ongerief op te vegen.
Deze 1-persoons-activiteiten lijken mij de sociale integratie, net zo min als de eertijds dure coaches-projecten, niet zodanig te bevorderen dat daaruit weer waardevol (mee)werken in de maatschappij komt.
Het al dan niet verplicht (sommigen hebben een zetje nodig) structureren van iemands (en zijn/haar directe achterban) leven binnen een cirkel van medemensen lijkt mij waardevoller dan bovengenoemde praktijk voorbeelden.
En............ er is geen kat zo wit of er zit wel een vlekje aan; maw. overal is wel wat op aan te merken maar soms is het verstandig dat het doel de middelen heiligt.
Altijd thuiszitten met het gevoel uitgerangeerd te zijn is ook geen optie en mogelijkerwijs wel sfeerverziekend.
Maatschappelijk participeren is meer dan alleen maar werken en geld verdienen.
Ik meen daarin genoeg te lezen...o.a dit: -Ook werden regels bedacht „die een reflex zijn op gebeurtenissen die het nieuws hebben gehaald, maar waarvan de effectiviteit en doelmatigheid kunnen worden betwijfeld”.-
Misschien moet men juist het paradoxale eruit halen en met echte effectieve OPLOSSINGEN komen die niet ten koste gaat van een zeer groot deel van de bevolking.
Goedzo, loonslaven moeten ook elke dag hun bed uit.
De tijd van gratis geld is binnenkort voorbij, wen er maar an.
Natuurlijk is het niet gek om conditie op te bouwen maar het verplichte ervan en de manier waarop men met uitkeringsgerechtigden denkt om te gaan begint toch communistische trekjes te krijgen. Alsof het zo leuk is om te leven van nog geen 1000 euro per maand met al die gestegen kosten...
En waar ik al bang voor was: Moller is een vvd' er, lid van een partij die het land thans kapotmaakt. Dus niet serieus te nemen...
Ik krijg overigens bij dat frisse onfrisse associaties. Brr.
Maar laten we voortborduren op de scherpzinnige gedachten van deze wethouders. Voor wethouders voeren we verplichte schaakoefeningen in (leren nadenken) en verplichte trainingen 'hoe houd ik mijn secretaresse te vriend' (spellingcheck). Als ze slagen zijn ze bemiddelbaar. Tot die tijd mogen ze natuurlijk best de kantine in het gemeentehuis schoonhouden.