Een wipkip is te saai
Gemeenten kopen nog te vaak een saaie wipkip voor een klein speeltuintje. Vooral de middelgrote steden denken dat je er dan wel bent. Maar om kinderen van de tv en computer weg te halen moet je buitenspelen spannend maken. 'Schuif al die wipkippen maar op een hoop, dan heb je tenminste iets spannends,' grapt directeur Jos Schuurman van Jantje Beton.
Driekwart
Kinderen spelen nog steeds graag buiten. Driekwart van de kinderen tussen de 6 en 12 jaar speelt meerdere keren per week buiten zonder volwassenen in de buurt, blijkt uit onderzoek van TNS Nipo in opdracht van Jantje Beton, belangenbehartiger van het buitenspel. Maar uit hetzelfde onderzoek blijkt dat bijna tweederde vaker zou buitenspelen en minder tv zou kijken of op de computer zou spelen als het buiten minder 'saai' zou zijn.
Hondenpoep
Kinderen willen meer 'spannende plekken om te spelen', zeggen zowel kinderen tussen 6 en 8 als tussen 8 en 12; zowel uit stedelijke- als uit niet-stedelijke gebieden. Hoe zo'n spannendere plek eruit moet zien is lastiger eenduidig te beantwoorden. Jantje Beton heeft wel een advies voor gemeenten die het beter willen doen: 'Vraag het de kinderen wat zij in hun wijk missen. En je kunt kijken of wij en de VNG kunnen helpen.' Wat in ieder geval niet moet is om enkel een klein speeltuintje uit de catalogus te kopen met de onvermijdelijke wipkip.
Kindvriendelijk
'Je zou met een kindvriendelijke bril eens moeten kijken naar je gemeente,' zegt directeur Rob van Gaal van Jantje Beton. 'Wij doen dat als proef nu met vier gemeenten van het netwerk Kindvriendelijke Gemeenten en kijken telkens in een wijk wat daar beter kan.' Vaak blijkt dat het helpt als verschillende wethouders of ambtenaren eens bij elkaar komen om gezamenlijk vanuit de behoeften van kinderen te kijken naar de wijk. 'Want hondenpoep zit niet automatisch in dezelfde portefeuille of bij dezelfde dienst als jongeren, maar als er minder hondenpoep op de veldjes en pleindjes ligt speelt dat veel fijner.
Oversteekplaatsen
' Hetzelfde geldt voor de aanleg van oversteekplaatsen, ook daar wordt vaak ten onrechte niet aan gedacht als middel om het buitenspelen te stimuleren ', aldus Rob van Gaal. ‘Uit een promotieonderzoek blijkt dat door extra oversteekplaatsen in de buurt het buiten spelen met dertig procent kan toenemen’.
Geen extra geld
En spannendere speelplekken hoeven volgens van Gaal niet automatisch meer geld te kosten voor gemeenten. 'Ik noemde al die wipkippen, die toch ook al snel vijfhonderd euro per stuk kosten. Gemeenten geven behoorlijk wat geld uit aan dat soort dingen, die overigens voor de jongste kinderen ook best leuk kunnen zijn. Maar je kunt ook eens een wat wildere speeltuin aanleggen, waar kinderen veel kunnen klauteren op bergen zand en meer kunnen ravotten. Dat zie je gelukkig ook wel vaker gebeuren, zeker in de grotere steden waar men zich nu wel bewust is van de waarde van het buitenspel.'
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Helemaal mee eens. Vroeger was het binnen en buiten niet saai omdat je als kind gewend was je fantasie te gebruiken. Met een paar houten blokken of een paar takjes kon je al uit de voeten.
En natuurlijk met niet-conceptueel groen, zoals een houtwal of een veldje waar twee bomen al een natuurlijk doel vormde voor Johan Cruijff en andere grootheden waarmee we ons graag identificeerden.
Tegenwoordig worden zowel stad als platteland dichtgeplempt met bedachte dingen, en voor de rest ontoegankelijk gemaakt. We moeten onze kinderen weer de ruimte geven om de fysieke vrijheid te ontdekken.
En ja... geen vrijheid zonder risico. Helaas zijn we erg bang geworden, mede doordat we nu allerlei dingen weten over sommige van onze medemensen waarvan we ons destijds niet zo bewust waren. Ik ben ook bang voor mijn kind, deels met reden.
Maar dat doet niets af aan de kern van de zaak. Niet een superieur vormgegeven Wipkip 2.0 is de oplossing, maar bewustwording van de geestelijke èn fysieke gevangenis die we voor onszelf hebben gebouwd.
Parachute-springen ?
Abseilen ?
Raften ?
Zo beter mijnheer Schuurman ??
En verder sluit ik me helemaal aan bij @anoniem Geen vrijheid zonder risico...
Aangezien in Nederland niemand meer zelf verantwoordelijk wil zijn, moet alles dichtgetimmerd: dus geen zandbak meer (niet hygienisch), geen schommels (krijg je je vingers tussen), geen struikgewas om te verstoppen of een hut te bouwen (want enge mannen)... Geen risico? Geen uitdaging!
Ofwel het onderzoek is niet goed uitgevoerd of de heer Van Gaal heeft iets niet goed begrepen, immers met name de wipkip is bedoeld voor kinderen tot ca. 5 jaar! Daarnaast stelt hij in het weekblad Binnenlands Bestuur dd. 8 maart: “Gemeenten geven behoorlijk wat geld uit aan dat soort dingen, die overigens voor de jongste kinderen ook best leuk kunnen zijn” (?)
Het gaat te ver om te stellen dat de heer Van Gaal confabuleert maar hij bezorgt kinderen wel kippenvel.
"Constance heeft een hobbelpaard,
zonder kop en zonder staart
zo rijdt zij de wereld rond.........
zomaar in haar blote ...Constance heeft een" (bis).
Een ten minste 100-jaar oud kinderliedje van een onbekende schrijver. Toch zegt dit iets over de 'wipkip' van nu! Ga maar na, want wanneer je erg jonge kinderen vraagt wat ze graag willen doen in een speeltuin dan is het steevast: "klimmen, schommelen en wippen". En juist die wipkip heeft al die facetten voor het jonge kind in zich!!!
Al in de 17e eeuw komen we al speeltoestellen tegen voor kleine kinderen, vaak op een paard gelijkend; een zgn. hobbelpaard vergelijkbaar met de ook toen al bestaande schommelstoel. Soms waren ze gestileerd en wordt niet een paard, maar bijvoorbeeld een ezel of dinosaurus uitgebeeld. De voorlopers waren paarden op wielen, die afhankelijk van de grootte werden gebruikt om kinderen op voort te trekken of ze ermee te laten spelen. Zelfs in het antieke Griekenland ( Horatius) zijn daar voorbeelden van. Zelfs in Duitsland bestaan nog steeds bedrijven die als een hobbelpaardfabriek begonnen zijn. Daar staat het zelfs symbool voor onvervulde kinderwensen bij het kerstfeest en is dan ook te vinden op oude schilderijen en afbeeldingen.
Eigenlijk kunnen we zeggen dat de huidige 'wipkip' de moderne variant is van het hobbelpaard en de vraag blijft; waar komt toch die fascinatie van jonge kinderen vandaan om direct op zo'n wipkip te klimmen en daar naar hartenlust op te bewegen. Het geeft hen kennelijk een onbedwingbaar 'volwassen' gevoel, je beheerst als het ware het hele toestel. De voor- en zijwaartse beweging geeft hen een 'vrij' gevoel van ontspanning en avontuur; immers, je kunt steeds harder en al is er nog geen voldoende motorische ontwikkeling; het lichaamsgewicht geeft je juist allerlei mogelijkheden. Daarnaast ervaren peuters de heen- en weerwaartse beweging als iets vertrouwds en voor peuters is bewegen erg belangrijk. Speelaanleidingen en –toestellen dagen peuters uit en stimuleren hen. Juist door te bewegen ontwikkelen jonge kinderen hun lichaam, verstand, taal, gedrag, gevoelens en fantasie. Door te spelen leren zij. Kinderen spelen uit vrije wil en hierin ligt het onderscheid met leren en werken. Leren en werken gaan volgens een vooropgezet plan; spelen niet!
Het gaat te ver om Van Gaal’s tegenstelde meningen te ridiculiseren maar ook hij dient te weten dat er door beweging nieuwe verbindingen worden gelegd tussen hersenhelften, want een goede samenwerking tussen hersenhelften is van belang voor een goede concentratie, coördinatie en emotionele ontwikkeling. De heer Van Gaal komt wel erg traag in beweging ……!