Gemeente dwingt stratenmakers op de knieën

Zwaar beroep
Stratenmaken: het is hét standaardvoorbeeld van een zwaar beroep. Al ver voor hun pensioen haken veel stratenmakers af met versleten knieën en ruggen. De arbeidsinspectie gaat daarom vanaf volgende maand streng controleren of gemeenten het machinaal bestraten wel mogelijk maken.

Norm
Landelijk projectleider bij de inspectie Dick Juffermans: ‘Machinaal stratenmaken moet de norm zijn. Werken ‘onder de hamer’ willen we zo veel mogelijk uitbannen en opdrachtgevers hebben hierin een belangrijke verantwoordelijkheid.’

Standaard
Sinds dit jaar zijn de normen aangescherpt: machinaal werk is voor alle werken in principe de standaard, behalve als het echt niet kan. Tot voor kort gold dat alleen voor werken groter dan 1500 vierkante meter. Maar in de praktijk kwam het er toen om allerlei redenen vaak al niet van.

Voorbereiding
Het loopt nogal eens stuk op gebrekkige voorbereiding door de gemeenten, legt Juffermans uit. Die staan er niet of te weinig bij stil dat zij in hun opdracht bepalen of machinaal werken al dan niet mogelijk is.  ‘Een gemeente bepaalt bijvoorbeeld dat steeds niet meer dan 30 meter van de straat open mag liggen. Dat is te weinig om machinaal te kunnen bestraten. Het komt ook voor dat tegelpakketten worden besteld die niet voor de machine geschikt zijn. Of ze ontwerpen een stoep die te nét te smal is voor een machine.’
Lees het hele artikel in Binnenlands Bestuur nummer 7, 19 februari 2010.