Fraude loont

De onthutsende conclusie luidt: fraude loont. De overheid kijkt namelijk weg, verzandt in procedures, geeft andere overheden de schuld en houdt zich niet aan de regels.

Het ministerie van Onderwijs beperkt zich tot het aanspreken van de nieuwe schoolbesturen op het terugvorderen van de fraudebedragen uit de onderwijsmiddelen van de school. Slechts bij één school heeft het ministerie met het nieuwe schoolbestuur afgesproken dat deze het fraudebedrag op de vorige malverserende bestuurders verhaalt. In de praktijk gebeurt er niets. OC&W dwingt niets af, maar verzandt in procedureel geneuzel, waar verantwoordelijken zich achter verschuilen. De fraudeurs gaan vrijuit.

Op deze manier wordt er geld, soms tonnen per school, onttrokken aan de onderwijsmiddelen. Veel islamitische basisscholen zijn vaak al zwakke scholen. Leerlingen worden door de fraude extra gedupeerd. Maar op het ministerie van OC&W zijn het slechts lastige procedurele dossiers. Het zijn geen leerlingen met namen als Soeraia, Tarik, Kemal of Samira. Hun toekomst hangt er vanaf, maar ach zo lastig, zo moeilijk kreunen ze bij OC&W.

Het ministerie van Onderwijs wijst met verve naar het Openbaar Ministerie. Er is namelijk in enkele gevallen aangifte gedaan. Nee, in de de meeste zaken niet. Bij Justitie hebben ze er duidelijk geen trek in deze fraudes te onderzoeken. Het Functioneel Parket van het Openbaar Ministerie verschuilt zich achter vage kreten als ‘moeilijk bewijsbaar’ en richtlijnen die helaas intern zijn.

Justitie vindt dat het ministerie van OC&W als toezichthouder moet optreden bij de islamitische basisscholen waar is gefraudeerd. Ondertussen ligt er een richtlijn bij Justitie die stelt dat fraudezaken boven de 10 duizend euro worden aangepakt. Hier gaat het om tonnen per school. Maar nee, er gebeurt niets. Behalve het bekende spelletje zwartepieten. Iedereen die om opheldering vraagt, wordt van het kastje naar de muur gestuurd.

Is er na 2008, na het onderzoek bij islamitische basisscholen door de Inspectie voor het Onderwijs, nieuw onderzoek geweest of het nu beter gaat? Nou nee! Hier lijkt de stelling op te gaan: Wat niet weet, wat niet deert. Voor de betrokken overheden lijkt dit de beste oplossing, maar voor de betrokken leerlingen is dat niet het geval. Zij krijgen niet het onderwijs waar zij recht op hebben.