Fonds voor een dapper meisje

Op dinsdag 10 maart had ik de eer om een bijzonder mens persoonlijk te ontmoeten. Een paar maanden eerder hadden we al even kort via de e-mail contact gehad over een prachtig plan dat in zijn hoofd was opgekomen.

Zijn naam is Frank de la Bey. Een jonge vader uit Deventer die zich niet alleen, zoals velen van ons, opwond over het verdrietige nieuws van de vondst van een pasgeboren baby in een vuilcontainer in Amsterdam Nieuw West, maar die ook actie ondernam. Hij startte een crowdsourcing actie om geld op te halen voor een studiefonds voor het “dappere meisje”.

Zijn doel was 20.000 euro, hetzelfde bedrag dat hij aan het sparen is voor zijn twee eigen kinderen. Wie Frank kent zal het niet vreemd vinden dat hij slaagde in zijn missie. Geholpen door een bijdrage van 4000 euro van het stadsdeel Nieuw West haalde hij in drie maanden ruim 20.000 euro op. Vorige week dinsdag 10 maart viel mij de eer te beurt om namens Jeugdbescherming Regio Amsterdam de cheque in ontvangst te nemen. Wij hebben de voogdij over het dappere meisje en zullen het geld netjes beheren totdat zij 18 is. We hebben een rekening op haar naam geopend waar niemand verder aan kan komen. Daarvoor ondertekenden we zelfs een speciale juridische overeenkomst.

Voor Jeugdbescherming Regio Amsterdam is deze zaak eigenlijk heel eenvoudig en anders dan de bulk van ons werk. We voeren de voogdij en zorgen voor een goed pleeggezin. Vanwege de privacy van het meisje kan ik er niet veel over zeggen. Wel kan ik melden dat de collega’s van Spirit (Jeugd- en Opvoedhulp waaronder pleegzorg) er in geslaagd zijn een liefdevol pleeggezin te vinden en dat het met het meisje goed gaat. Toch vond ik het mooi om persoonlijk betrokken te zijn bij deze zaak. Omdat het mij in de gelegenheid stelde om kennis te maken met een bijzonder mens, Frank de la Bey. Ik wil hem via deze column dan ook graag nog een keer in het zonnetje zetten.

Veel mensen hebben een mening over jeugdhulp, Frank nam verantwoordelijkheid en boorde positieve energie aan die in de samenleving te vinden is als je bereid bent daar naar te zoeken. Zoals het bijzondere mensen betaamt, is hij de eerste om er op te wijzen dat anderen de echte helden zijn in dit verhaal. De vrouw die gehuil dacht te horen en 112 belde, de politie, brandweer en GGD mensen die het meisje uit haar benarde positie bevrijdden en de pleegouders die haar opvingen.

Toch vind ik dat ook Frank in het rijtje helden thuishoort. Vanwege het bedrag dat hij inzamelde, maar meer nog vanwege het boekje dat hij samenstelde met wensen voor het dappere meisje. Wensen die veel geldgevers achterlieten op de wervingssite. Een boekje waarin het meisje, als ze wat ouder is, kan lezen dat ze wel degelijk gewenst is in deze wereld en dat velen met haar meeleefden. Of zoals Frank het zelf zegt: ik zie het als een ultiem gebaar van de samenleving aan haar. Een gebaar dat zegt: je mag er zijn meisje, we gunnen je alle kansen”.

Ik vond het een eer om Frank te leren kennen. Hij is een voorbeeld van de kracht die in de samenleving aanwezig is om samen het verschil te maken voor kinderen in de knel. Ik nomineer hem hierbij voor de verkiezing tot Amsterdammer van het jaar. Ik ga er zondermeer van uit dat het Parool als organisator een keer een uitzondering maakt voor het feit dat Frank uit Deventer komt.

Erik Gerritsen