De zorg-bv die winst maakt
‘In heel Nederland maken kleine zorg-bv’s torenhoge winsten’. Kop in de media deze zomer. Het zou vooral gaan om nieuwe, kleinschalige psychische zorg. De Tweede Kamer furieus. Verbon (hoogleraar Openbare Financiën, Tilburg) pleit voor een verbod op bv’s in de zorg. Zorginstellingen moeten zich blijven organiseren in bijvoorbeeld stichtingsvorm. Want ‘die mogen geen winst maken’.
Maarre … als er goed en efficiënt wordt gewerkt, zou ik zeggen dat stichtingen ook geld moeten overhouden. Immers, de maximale tarieven voor de 18+zorg worden door de Nederlandse Zorgautoriteit vastgesteld en die gelden voor alle zorgaanbieders - stichting, bv of zzp-er. En gemeenten volgen tot nu toe deze tariefstelling voor de GGZ-jeugdzorg.
Die vermaledijde bv’s hebben kennelijk genoeg cliënten die voor hen kiezen en leveren kennelijk goede zorg. Een bv moet - in tegenstelling tot stichtingen - rechtens openlijk zijn winst in de boeken schrijven. Ik heb vier jaar gewerkt bij zo’n nieuwe, klein begonnen zorg-bv. Zij kregen in het begin zo’n 80% van de maximale tarieven van de zorgverzekeraars vergoed en konden het daar goed voor doen. En we werkten vraaggericht, bedrijfsmatig (efficiënter?) en kennelijk goed, want jaarlijks meldden zich steeds meer gezinnen, met een tevredenheidsgraad van 8,3 - heel hoog in de GGZ. De oprichter keek er wel voor uit om zichzelf een hoog salaris toe te kennen, want het was haar eigen bedrijf waar al haar spaargeld in zat. Dus doe je je stinkende best voor je cliënten, want zonder hen ga je gauw failliet. En dus stop je het geld dat je overhoudt in je bedrijf, je mensen en je slimme ict. Niks dividend-uitkering noch topsalarissen. Stichtingen zijn wettelijk niet zo transparant, zijn van niemand en niemand voelt het in zijn portemonnee als de boel fout loopt - sterker nog, dan heb/had je vaak nog vertrekregelingen. Stichtingen betalen geen winstbelasting noch vennootschapsbelasting. ‘Stichting’ klinkt wel uhhh … stichtelijker dan ‘besloten vennootschap’.‘BV’ is éng, ieieiek.
Verder werd in de media gesuggereerd dat het komt, omdat bv’s draaien op persoongebonden budgetten en daar hangt een fraudesfeertje omheen. Maar als een burger zijn zorg wil betrekken bij een nieuwe, kleine zorgaanbieder die geen contract krijgt van zorgverzekeraar noch gemeente, moet hij wel ‘vluchten’ in pgb-financiering - vrije zorgkeuze. Regelmatig lees je in de kop van een artikel dat gemeenten ‘te veel’ aan pgb kwijt zijn. Foute kop. Het gaat niet om ‘te veel’, maar om ‘méér dan begroot’. Er zijn kennelijk veel inwoners die uitkomen bij een ander in plaats van door de gemeente ingekochte zorg.
De vragen van de furieuze Tweede Kamerleden zouden moeten zijn: Is de ‘oude’ zorg zo duur dan, dat die geen of veel minder geld overhouden? Als jonge ondernemers in de zorg zo groeien, doen de oude dan iets niet goed? Waarom kiezen cliënten of hun verwijzers voor die kleine partijen? Of: komt bij stichtingen het overschot niet in de boeken, omdat deze formeel geen winst maken? Gaat dat dan op aan hoge salarissen, veel overhead, dure gebouwen? Nog even los van de zogenaamde ‘marktwerking’ in de zorg, die niet werkt.
Het gaat niet om stichtings- of bv-vorm, maar om professionele waarden cliëntgestuurde zorg, sociaal ondernemerschap én om bedrijfsmatig werken. Dat moet je niet afstraffen met furieuze verkeerde vragen aan het verkeerde adres.
Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.
Ja, dergelijke directeuren van BV's verpesten het voor de integere mensen die een sociaal ondernemerschap ambiëren! Maar dat geldt ook voor bestuurders van (zorg)stichtingen. Daar heb je goeie en kwaje tussen. C'est la vie.