Zegt het ene hokje tegen het andere
Eén gezin, één plan, één regisseur. Ik kan de mantra niet meer met droge ogen uit mijn strot krijgen.
Vijf jaar terug begon mijn baas haar opvoedteam. Het zijn er nu 23.
Eén gezin.
Eén plan.
Eén regisseur.
Kijk naar de vraag.
Zie het kind in zijn context, haal ouders en school erbij.
Integraal, multifocaal, ambulant.
Dicht in de buurt.
Efficiënt, goedkoper.
Doe wat nodig is, niet meer en niet minder.
Maatwerk.
Houd het simpel.
Maak het niet groter dan het is.
Het is nu onderhand een mantra geworden die overal weerklinkt op congressen, in beleidsnota’s, bij consultants, bij gemeenten en in de politiek.
Dat is mooi. Daarvoor had mijn baas haar team destijds opgericht: het moet anders.
De mantra blijft nog wel ‘even’ steken in die congressen en in het ‘stelsel’.
Maar in 2015 komt het allemaal goed. Dan gaan gemeenten aan de slag.
Indertussen proberen veel uitvoerenden gewoon elke dag hun werk al zo te doen.
Gezin voor gezin, kind voor kind. Eén gezin, één plan ... uhhhh …..
Ik kan de mantra niet meer met droge ogen uit mijn strot krijgen.
En nu opeens klinkt ferm op de congressen:
Van ‘Denken naar Doen’.
De ‘klem van het stelsel moet weg’.
‘Experimenteer!’
Managers, geef je mensen de ruimte!’
Okeeeee.
Zegt het ene hokje tegen het andere: zeg, zou jij die nieuwe opvoedclubs niet ook ’s gaan betalen, want is toch jouw pakkie an?
Dáchtutnie, zegt andere hokje. Het past niet in ons hokje hoor!
Provincie-hokje dan?
Get, nee, zeg. De jeugd-dingen gaan over twee jaar naar de gemeenten. La me met rust.
Meer iets voor het gemeente-hokje?
Welnee, ons vertrouwde ‘stelsel’ gaat zich toch vernieuwen? Beloven ze zelf. We doen nu pilots met ze. Dat kost nu nog wel ‘even’ transitiegeld, maar dan heb je ook wat in 2015, toch? Vernieuwen is nu eenmaal duur. Alles moet immers anders. Hebben we écht geen nieuwelingen bij nodig, hoor. Enne, we zijn drúúuk, drúk druk druk met het opstellen van onze visie: namelijk één gezin, één plan….
Braaaáááaak.
Het is nu dus Van Denken naar….. Denken. Doen is nog even niet aan de orde. Maar hier en daar gloort een probeersel! Sommige gemeenten durven het aan. Vergt wel lef.
Einstein zei het al: “Je kunt een probleem niet oplossen binnen het referentiekader waarin het ontstaan is.”
Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.
Voel me vereerd met je reactie. Ja, ik herken in je woorden ook waar ik het zelf over heb in mijn column. De werkelijkheid is (zeker momenteel) best wel weerbarstig, ook voor gemeenten die lef hebben!