Van wijkheld tot paria

Zestien jaar kwamen tal van hoogwaardigheidsbekleders kijken  hoe ‘gewone burgers’ het Haagse Laakkwartier op sleeptouw namen. Begin vorig jaar werd Leo Olffers plotseling genegeerd. 

Wouter Bos gebruikte hem graag in zijn toespraken om de kracht van burgers te illustreren. Voormalig burgemeester Deet­man stuurde hem bloemen als dank voor zijn inzet. ‘Op een gegeven moment mocht ik zelfs mee naar een Europese stedenbandconferentie in Praag. Ik had tachtig straatvertegenwoordigers geregeld in mijn buurtje en dat initiatief mocht ik toelichten’, zegt Leo Olffers, gewezen voorzitter van het Haagse Wijkberaad Laak.

Hij bestierde een netwerk van tientallen vrijwilligers en wist met zijn overredingskracht overal potjes aan te boren. Ook de verhouding met de gemeente was opperbest, niet omdat die het altijd met hem eens was maar wel omdat de menings­verschillen met open vizier werden uitgepraat, meent hij. Maar in de loop van 2011 veranderden de verhoudingen. De gemeente moest bezuinigen op het welzijnswerk, hetgeen ervoor zorgde dat bedreigde welzijnsorganisaties in de buurt voor hun overleving begonnen te knokken.

‘Ik maakte nog een plan waarin ik liet zien hoe je die bezuinigingen kon invullen. Iedereen was enthousiast. Maar toen ik terugkwam van vakantie was de stemming omgeslagen. Welzijnswerk had een succesvolle lobby gevoerd voor zichzelf en dat kostte mijn wijkcentrum de kop.’

De gemeente besloot dat zijn wijk­centrum moest opgaan in het ‘Buurthuis van de Toekomst’, bij de voetbalclub HVV Laakkwartier. ‘Een prima initiatief, maar voor ouderen net buiten bereik. Ik was juist bezig een ontmoetingsruimte in de wijk zelf van de grond te krijgen. Ik dacht dat ik daarover nog in gesprek was met de gemeente. Maar begin januari 2012 kreeg ik schriftelijk bericht dat ons wijkcentrum dichtmoest. Punt uit.’

Een argumentatie zegt Olffers nooit te hebben gezien. Zijn pogingen om in contact te komen met de verantwoordelijke  wethouder of met burgemeester Van Aartsen zijn tot op de dag van vandaag vruchteloos gebleken, zegt hij. ‘Ik weet echt niet wat daarachter zit. Ik heb jarenlang keihard voor deze wijk gewerkt, ik ben aan alle kanten gelauwerd, maar nu willen ze me niet meer kennen. Ik heb geen idee wat ik heb misdaan.’

Olffers liet het er niet bij zitten. In april vorig jaar begon hij vanuit zijn eigen woonkamer ouderenvereniging ‘De Laakse Lente’. PvdA-Kamerlid Jetta Klijnsma verrichtte de officiële opening. Ouderen kunnen er elke ochtend tussen 10 en 12 uur binnenlopen voor een kop koffie en een praatje. Daarnaast organiseren Olffers en zijn team zomeractiviteiten voor ouderen, waarvoor hij afgelopen zomer de Haagse Lenteprijs ontving van het Fonds 1818. ‘Ook ambtenaren met wie ik altijd goed heb samenwerkt, helpen me nog weleens met wat dingen. Maar verder word ik genegeerd. Niemand durft mij openlijk te steunen. Dat vind ik triest.’