De cruciale klik

De CEO van een beheerder van private vermogens had het laatst op de radio over ‘vertrouwen komt te voet en gaat te paard’. Horen we steeds vaker. Wel, dat vertrouwen is in de bankensector afgelopen jaren weggegaloppeerd. Deze CEO ziet evenwel weer een stapvoetse beweging naar vertrouwen in zijn bank.

Hoe gaat dat dan? Die vraag stelde hij aan zijn vermogende klanten. Antwoord: het draait om de individuele klik met de persoon bij de bank die hem/haar adviseert. Zonder klik geen vertrouwen. Verdomd.

Dat is precies wat ik altijd hoor van hulpverleners. Zonder klik bereik je niks. Het zorgen voor een goede match tussen hulpverlener en hulpvrager wordt dan ook steeds meer ingevoerd als een cruciaal startpunt in het ‘bedrijfsproces’. In de jeugdzorg/GGZ-organisatie waar ik werk(te) deden ze dat vanaf hun begin, bewust en met overgave. En het werkt. Het kan gaan om een opvoedadvies aan bezorgde ouders maar ook om razend inwikkelde multiprobleemgezinnen, waar jeugdzorg, jeugd- en volwassenen-ggz en jeugdreclassering doorelkaar lopen. Elk gezin is anders, elke klik is anders. Zonder aandacht voor een goeie match is hulp gedoemd uit de hand te lopen. Vaak krijg je zulke  gezinnen over waar geen klik was, waar de eenzijdig toegewezen gezinscoach noch anderen nog binnenkomen, letterlijk worden weggeslagen. Het vertrouwen is weggegaloppeerd.

Toen ik het had over de klik van zo’n bankadviseur met zijn klant, zei mijn vriend: welnee, het is de tóp - dié vertrouw je niet. Dan kan de bankpersoon daaronder nog zo aardig en professioneel zijn. Ja, dat ook weer.

Een goeie coach van bijvoorbeeld Bureau Jeugdzorg kan nog zo matchen met een gezin, toch krijgt ie vaak geen voet tussen de deur bv. omdat BJZ de naam heeft van: ‘ze pakken je kind af’. Gemeenten krijgen dit vanaf 2015 te verhapstukken. Als gemeenten c.q. hun ‘sociale buurtteams’ de bevoegdheid krijgen dat ze eventueel ook je kind kunnen afpakken, kun je zúkke goeie mensen in je team hebben, maar geen voet tussen juist de deuren die dat het hardst nodig hebben. Galop, galop.  

Inwoners moeten vertrouwen krijgen, wil het gaan werken. Kan in zo’n buurtteam zijn, maar ook in de zorg-zzp'er om de hoek of de zorgorganisatie verderop. Ruimte om te kiezen voor een goede match, geen gedwongen winkelnering. Kan ook digitaal. Ouders gaan echt niet ongebreideld shoppen. Je zoekt niet voor de lol hulp of advies. 99% van de mensen is te vertrouwen, zegt de Nationale Ombudsman al jaren. De Jeugdwet geeft ruimte aan gemeenten om het goed te regelen. En er is ook mét de bezuinigingen ruim budget ondanks alle overgangsperikelen. Dat is echt niet het probleem.

Het recht op een goeie klik.

Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.