50 Loketten

Maar niet getreurd, de gemeente heeft voor ‘afwijkende’ zorgkeuzes een regeling voor niet-ingekochte zorg. De Jeugdwet bepaalt immers expliciet dat vrije zorgkeuze moet kunnen. Ingekochte zorg in natura (ZIN) is volgens het gemeentelijk beleid ‘gelijkwaardig’ aan niet-ingekochte zorg. Dat laatste kan bovendien ook nog uit het PGB-potje. Tuurlijk mag de gemeente voorwaarden stellen. Daaraan voldeden we volgens ons - veel papierwerk, dat wel.

Eerst wees de gemeente de aanvraag voor niet-ingekochte zorg af. Maar ja, de behandeling was wel allang begonnen, want het was acuut en de wel ingekochte zorg had wachtlijsten. Daarna nam de gemeente de aanvraag voor een PGB ‘niet in behandeling’. Toen we bezwaar zouden indienen, werd de aanvraag toch maar in behandeling genomen. We zijn bijna een jaar verder. Nog steeds geen reactie behalve dan het opvragen van nog meer papier.

We hebben in de wijken van onze gemeente 22 Ouder-Kind Teams (OKT) - tot 18 jaar. En je hebt ook nog school-OKT’s, op de scholen dus. Daarnaast zijn er 22 Samen-Doenteams in de wijken. Die zijn voor alle leeftijden. En je hebt Veilig Thuis (GGD). En er zijn centrale backoffices: een Jeugdbackoffice en een Jeugdteam PGB. Die adviseren de OKT’s. En er schijnt een Loket Bijzondere Beschikkingen te zijn. Meer dan 50 loketten.

Een wijkteam mag niet zomaar de keuze van een burger volgen. Eerst moest Sven samen met zijn voogd checken of ingekochte ZIN-zorg geschikt en voorhanden is. Ze liepen toen tegen een wachttijd aan. Voor gezinnen en kinderen met zware problemen is 6 a 8 weken namelijk al heel lang. Daarom de keuze voor goeie niet-ingekochte zorg. Die ging subiet aan de gang, het klikte en Sven werd ontvankelijk voor zijn behandeling, cruciaal in de ggz.

Het wijkteam moet ook overleggen met de centrale backoffices. En ook die zeiden - we zijn maanden verder - ga naar de ingekochte zorg, wachtlijsten zijn er niet … wel dus, maar niemand geeft dat toe. Sven zou dan wéér met een andere hulpverlener aan de slag zou moeten? Dit past in het beeld dat de Kinderombudsman schetst in zijn recente rapport: “Door organisatorische problemen komen gemeenten nauwelijks toe aan het belangrijkste doel van de decentralisatie: snelle, samenhangende hulp op maat voor kinderen.'' Staatssecretaris Van Rijn laat weten het rapport ‘heel serieus’ te nemen.

Ik ga namens Sven ten langen leste een bezwaar indienen tegen het uitblijven - of moeten we het zien als een afwijzing? - van een beschikking. Ik haat juridisering, maar het moet maar. De verleende en nog lopende zorg voor Sven wordt voorlopig niet vergoed - zo gaat ie lekker!

Mechtild Rietveld
Meer columns van Mechtild Rietveld leest u hier.