Een kop die niet klopt

Met grote ogen keek ze op van de krant. Het klopte niet! Nou, dat was raar. 

We hebben bij ons op kantoor een stagiaire: HBO rechten. Van mij moet ze elke dag de krant lezen. Doel daarvan is dat ze leert om met juridische ogen naar het nieuws te kijken. 

En dus niet alleen het nieuws tot zich neemt, maar zich ook afvraagt hoe dat nou precies zit, juridisch. En – meestal ook heel belangrijk – wáárom mensen nou een bepaalde koers varen of strategie kiezen. Want, als jurist moet je vaak onderhandelen en dan is het wel belangrijk dat je weet waarom mensen zich nou op een bepaalde manier opstellen.

Ik had natuurlijk met opzet dit krantenartikel gekozen, want de kop boven het artikel was strijdig met de inhoud. Maar, daar kom je pas achter, als je het hele artikel leest én ook nog zorgvuldig. Het verhaal kantelt namelijk pas in de laatste alinea’s. De verbazing hierover was groot en de les was geleerd. Niet langer meer ‘koppen snellen’, maar zorgvuldig lezen. Evenzo geldt dat voor jurisprudentie. Soms moet ik een uitspraak diverse malen lezen, voordat ik de volle betekenis tot me kan laten doordringen, ook binnen mijn eigen specialisme.

In onze praktijk draait alles om de feiten. Een feit meer of minder kan een verhaal immers doen kantelen en daarmee ook ons juridische oordeel. Het luistert vaak nauw en we moeten dus zorgvuldig te werk gaan. En dat betekent niet alleen dat we met een juridische ‘stofkam’ door dossiers heen gaan, maar ook dat we vaak dossiers aanvullen met onze eigen bevindingen: gesprekken, locatiebezoeken, foto’s en openbare informatie. Zo zijn we vrijwel dagelijks te vinden in de openbare registers van het Kadaster. En op internet. En we gaan altijd ter plekke kijken, want je kunt echt niet alles via Google Maps zien. We komen er geregeld op kantoor, achter onze schermen pas achter wat er allemaal op foto’s en video’s, die we ter plekke maken, staat.

En dat alles kost dus tijd: tijd om te lezen. Tijd om zaken na te gaan. Tijd om dingen uit te zoeken en te bestuderen. Tijd om extra vragen te beantwoorden. Tijd om te leren. Kortom: dure tijd. Tijd die veel vakmensen tegenwoordig niet meer krijgen. Want, men wil NU een antwoord op ALLE vragen. Want, morgen is er weer iets anders dat de aandacht opeist. Daar krijgen vakmensen stress van.

We hebben dus tijd nodig, mensen. Tijd voor mensen. Tijd om goed werk af te leveren. Tijd voor het algemeen belang. En tijd kost geld.

Liesbeth van Leijen

Lees hier meer columns van Liesbeth van Leijen